Στα σκοτεινά προάστια μιας ιταλικής πόλης, ένας ταπεινός φτωχοδιάβολος που βιοπορίζεται ως φροντιστής σκύλων και φαίνεται να επικοινωνεί καλύτερα με τα ζώα παρά με τους ανθρώπους, μπλέκεται σε ένα φαύλο κύκλο βίας.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Ο Matteo Garrone του “Gomorra” επιστρέφει σε μια μικρότερης κλίμακας, αλλά εξίσου καθηλωτική αληθινή ιστορία από τη βαθύτερη πληγή της ιταλικής κοινωνίας: την ανεξέλεγκτη δύναμη του υποκόσμου και τον ατέρμονο κύκλο βίας που δημιουργεί.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο Marcello, ένας φροντιστής σκύλων που διακινεί κοκαΐνη για να μπορέσει να εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή για την κόρη του. Την ίδια στιγμή ο Simone, ένας βίαιος εγκληματίας που εκφοβίζει ολόκληρη την πόλη τον κάνει πιόνι στο άρρωστο παιχνίδι του. Με πυξίδα την απίστευτη δυναμική ανάμεσα στους δύο ήρωες, ο Garrone παραδίδει μια ταινία ήσυχη, που καταφέρνει να αποδώσει με ανατριχιαστική σκληρότητα τη ματαιότητα της βίας. Ο Marcello είναι ένας ταπεινός, αδιάφορος χαρακτήρας, τίποτα παραπάνω από ένας κοινός ανθρωπάκος που γίνεται σύμβολο μπροστά στην κάμερα του Ιταλού σκηνοθέτη κουβαλώντας στις πλάτες του τις πληγές μιας ολόκληρης χώρας.
Η βία βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στο “Dogman”. Η βία είναι σωματική, ψυχολογική, πανταχού παρούσα, σαν σύννεφο που αιωρείται μόνιμα πάνω από αυτή την πόλη-φάντασμα στην οποία τοποθετεί ο Garrone την ταινία του. Η βία είναι καθεστώς, είναι η συνθήκη σύμφωνα με την οποία οι κάτοικοι της πόλης ζουν τις ζωές τους. Ο Marcello βρίσκεται παγιδευμένος σε αυτή τη δίνη της βίας όντας την ίδια στιγμή υπαίτιος και αποδιοπομπαίος τράγος, θύμα και θύτης. Η μόνη του διέξοδος είναι οι σκύλοι που φροντίζει και η μικρή του κόρη, οι τελευταίες αθώες και αγνές υπάρξεις σε μια πραγματικότητα που έχει βυθιστεί στο σκοτάδι. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη: όταν ο Marcello, απόκληρος πια, φτάνει να αντιμετωπίσει κατάματα τον Simone, δεν συγκρούεται τόσο με τον τραμπούκο βασανιστή του, όσο με τους δικούς του δαίμονες και τις αντιφάσεις της ίδιας του της φύσης.
Είναι δύσκολο να φανταστούμε μια πιο άρτια απεικόνιση της κοινοτοπίας της βίας και της ατέρμονης ανακύκλωσής της που κρατάει δέσμιους όσους εμπλέκονται μαζί της. Το Dogman στην καταθλιπτική απλότητά του, καταφέρνει να συγκλονίσει μεταφέροντάς μας σε ένα πεδίο διαρκών συγκρούσεων τόσο πραγματικών όσο και εσωτερικών.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Τόσο το σενάριο του “Dogman” όσο και η σκηνοθεσία του είναι επιμελώς προγραμματισμένα να τονίσουν όσο περισσότερο μπορούν την άγρια δυναμική των δύο ηρώων. Η λιτότητα των πλάνων, τα σχεδόν άδεια και θλιβερά τοπία που πλαισιώνουν τα κάδρα και τους χαρακτήρες, η θολή παρουσία οποιωνδήποτε άλλων προσώπων, στρώνουν το έδαφος για να γίνει όσο το δυνατόν πιο έντονη η πολύπλοκη σχέση που χτίζεται ανάμεσα στο Marcello και τον Simone.
Παρόλο που η πλοκή της ταινίας είναι απλή και μετρημένη, υπάρχει κάτι που την ξεχωρίζει και την μετατρέπει σε κάτι πολύ παραπάνω από άλλη μια ιταλική ταινία για τη δράση του παρακράτους. Σε πρώτο επίπεδο, αυτό είναι η συγκλονιστική ερμηνεία του Marcello Fonte. Αυτή η απίστευτη φιγούρα, μια έμβια καρικατούρα σχεδόν του «απλού ανθρωπάκου», ένας θλιμμένος Ιταλός Καραγκιόζης, ο Marcello Fonte δίνει ένα σπάνιο ρεσιτάλ ερμηνείας, από αυτές που δεν έχουμε την τύχη να βλέπουμε συχνά.
Καταφέρνει να λέει με το βλέμμα του πολλά περισσότερα από αυτά που είναι γραμμένα στο σενάριο και καθηλώνει τον θεατή επάνω του κάθε φορά που βρίσκεται στο κάδρο. Σε συνδυασμό με την σαρωτική σκληρότητα της ερμηνείας του Edoardo Pesce στο ρόλο του Simone, οι δύο ηθοποιοί δημιουργούν ένα ερμηνευτικό powerhouse που αξίζει όλα τα γνωστά στην ανθρωπότητα βραβεία ερμηνείας.
Και η σκηνοθεσία όμως δεν είναι αμελητέα. Ένας Matteo Garrone πιο αποφασισμένος και μεθοδικός από το φαντασμαγορικό “Tale of Tales”, επανεξετάζει και επαναπροσδιορίζει τα θέματα που τον έκαναν γνωστό προ δεκαετίας με μια λιτότητα και μια ωριμότητα που καταφέρνουν συνδυαστικά να δώσουν ένα ήσυχο αριστούργημα. Δεν χάνει βέβαια την ευκαιρία να επιδείξει τη σκηνοθετική του δεινότητα σε μια ονειρική τελευταία σεκάνς που θολώνει τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και οφθαλμαπάτης, και την οποία ο Fonte ερμηνεύει με σπαρακτική αποτελεσματικότητα. Μεγάλη σημασία έχει και η φωτογραφία του Nicolaj Bruel που αποδίδει άρτια το ανατριχιαστικό, παρακμιακό τοπίο.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Το “Dogman” είναι μια πολύ δυνατή ταινία που μας μεταφέρει ολοκληρωτικά στο σκοτεινό, παρηκμασμένο και σκληρό σύμπαν της. Ο Garrone βρίσκεται σε μια καθοριστική στιγμή της καριέρας του που φαίνεται πολύ πιο ώριμη, λιτή και αποφασιστική, ενώ οι ερμηνεία του Marcello Fonte (που φυσικά κέρδισε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στις Κάννες) είναι τουλάχιστον αξιομνημόνευτη.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Dogman
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
17 Μαΐου 2018
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
22 Νοεμβρίου 2018
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
103 λεπτά