Σε ένα γερμανικό σχολείο, ο καθηγητής Rainer Wenger αναλαμβάνει ένα μάθημα με πολιτικό περιεχόμενο διάρκειας μιας εβδομάδας. Το θέμα είναι η απολυταρχία. Για να προκαλέσει το ενδιαφέρον των μαθητών του αποφασίζει να θέσει θεσμούς μέσα στην αίθουσα. Να δώσει ρόλους μέσα στην τάξη, και να διδάξει πως σε ένα απολυταρχικό καθεστώς η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει. Το ίδιο όμως θα συμβεί ακόμη και στην προσομοίωση.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Εδώ έχουμε μία ταινία βασισμένη στο βιβλίο “The Wave” από τον Todd Strasser, το οποίο με τη σειρά του είναι βασισμένο στα αληθινά γεγονότα του σχολείου Cubberley στο Palo Alto, California τον Απρίλη του 1967. Το προφανέστατο ενδιαφέρον θέμα, συγκίνησε τους παραγωγούς οι οποίοι αποφάσισαν να ζωντανέψουν την νουβέλα, και να την μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη. Ο απολυταρχισμός, ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας και παρά τις δώσεις υπερβολής (ταινία βλέπουμε μην το ξεχνάμε) βλέπουμε την κατάσταση να ξεφεύγει και τις έννοιες να χάνουν το νόημα τους. Κάθε μαθητής αποκτά έναν ρόλο, ένα νόημα στη ζωή του και γίνεται μέρος του συνόλου.
Το “κύμα”, όπως ονομάζεται και η ομάδα που δημιουργήθηκε μέσα στην αίθουσα αποκτά αρχηγό, κοινή αμφίεση, κοινό χαιρετισμό και έναν κοινό σκοπό! Η τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστεύουν οι μαθητές. Διότι από ότι φαίνεται, ο κάθε ένας έχει τον δικό του σκοπό παρά τον ρόλο του στο σύνολο. Η ψευδαίσθηση του κοινού σκοπού, η υπερβολή στον κανόνα, η τυφλή υπακοή και η ιδέα για την ομάδα, φτάνουν στα άκρα και τα ξεπερνάνε. Η κατάσταση ξεφεύγει και καταλήγει με άσχημα αποτελέσματα στο τέλος της εβδομάδας. Προφανώς έχουν γίνει οι απαραίτητες αλλαγές στο σενάριο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στην σκηνοθετική καρέκλα έχουμε τον Dennis Gansel, ο οποίος δήλωσε ότι είναι η τελευταία φορά που θίγει τέτοιας φύσης θέμα. Δεν τον αδικούμε, διότι παρά την επιτυχία της ταινίας, θέλει ιδιαίτερη προσοχή και μεταχείριση μία ταινία με πολιτικό περιεχόμενο. Όπως και να έχει, η δουλειά που έκανε ως storyteller ήταν αξιοθαύμαστη, χωρίς να κάνει κοιλιά και κρατώντας το ενδιαφέρον στα ύψη ειδικά στις τελευταίες σκηνές! Τα πλάνα του όμορφα, χωρίς τα εκνευριστικά shaky, (εντάξει μιλάμε για το 2008 δεν είχαν τόση έμφαση τότε).
Η φωτογραφία θα μπορούσε να ήταν καλύτερη, διότι δεν δημιουργούσε το κλίμα που έπρεπε, αλλά από ένα σημείο και έπειτα την συνήθιζες. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ξεχωρίζει ο Jürgen Vogel στον ρόλο του καθηγητή, ο Max Riemelt, η Jennifer Ulrich και άλλοι. Η μουσική δυστυχώς μέτρια, παρούσα και ταυτόχρονα απούσα σε πολλές σκηνές.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Διότι σου αρέσουν οι ταινίες με πολιτικό περιεχόμενο. Διότι απόλαυσες το Das Experiment(2001). Διότι θες να δεις την επίδραση των ακραίων πολιτικών θεσμών σε άτομα νεαρής ηλικίας. Διότι σε βάζει σε σκέψεις για την σωστή γαλούχηση των παιδιών. Διότι η εμφύτευση μίας ιδέας και η ψευδαίσθηση ενός σκοπού αρκούν για να ξεφύγει ο έλεγχος.