Η Erin Bell (Nicole Kidman) είναι μια μυστική ντεντέκτιβ, η οποία παλεύει με τις ενοχές της για το χαμό του συντρόφου της μετά από μια αποτυχημένη αποστολή. Φανερά γερασμένη, αλκοολική και καταθλιπτική, η Erin ζητά εκδίκηση όταν βρίσκεται στα ίχνη του ανθρώπου που ευθύνεται για το θάνατο του συντρόφου της.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Βασισμένη σε μια αφήγηση που μεταβαίνει διαρκώς από το παρόν στο παρελθόν και αντίστροφα, η ταινία σταδιακά χτίζει το πορτρέτο της πρωταγωνίστριας που κουβαλάει ένα μεγάλο βάρος μαζί της. Αυτό το βάρος είναι αποτυπωμένο στη σωματική εικόνα και στις κινήσεις της Erin. Κάθε της βλέμμα, κάθε της κίνηση και κάθε της φράση αντικατοπτρίζει μια εσωτερική εξουθένωση και παραίτηση. Ξετυλίγοντας αυτό το κουβάρι του πόνου, χτίζεται η εικόνα μιας δυναμικής γυναίκας, μιας γυναίκας-μαχητή, η οποία μας εντυπωσιάζει με την ευφυΐα της μέχρι η ταινία να μας ρίξει με βία στα τάρταρα της κλισέ αφήγησης. Αυτή η αρχικά εντυπωσιακή σύλληψη της ιδέας χάνεται στα σεναριακά κενά και τα κλισέ που το μόνο που τα κρατάει ζωντανά είναι η ερμηνεία της Nicole Kidman και η φωτογραφία -δια χειρός Julie Kirkwood- που μεταβάλλεται ανάλογα με την εσωτερική κατάσταση της Erin: από τα ζωντανά χρώματα και την ευτυχία του παρελθόντος στις άτονες αποχρώσεις και τη δυστυχία του παρόντος.
Αυτό που αναμφίβολα κρατήσαμε από την ταινία είναι πως οι ταινίες δράσεις είναι υπέροχες και με πρωταγωνίστριες γένους θηλυκού, οι οποίες εμπλουτίζουν τους χαρακτήρες με ένα πολυδιάστατο ψυχολογικό υπόβαθρο. Αναμφίβολα, έχοντας στο τιμόνι την Kidman πετυχαίνεις διάνα με την πιο ικανοποιητική ερμηνεία της χρονιάς, την οποία παρέλειψαν τα Όσκαρ και την έθαψαν στην αφάνεια. Καθώς βλέπουμε αυτή την αλλαγή των φυλετικών ρόλων και την ανάδυση της ηρωίδας γυναίκας, καταχωρούμε την ταινία στη λίστα με τις επιτυχημένες αποδόσεις της γυναικείας δύναμης και του γυναικείου σθένους.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ξεκινώντας να μιλήσουμε για τη σκηνοθέτη της ταινία Karyn Kurosama είναι πολλά αυτά που πρέπει να πούμε για να αποτυπώσουμε με ακρίβεια την πολυδιάστατη προσωπικότητά της. Έχοντας παρακολουθήσει κανείς τόσο τη φιλμογραφία της όσο και τις συνεντεύξεις της θα καταλάβει πως μιλάμε για μια τρομερά ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και κατ΄επέκταση μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική ματιά. Η Kurosama είδε στο σινεμά όταν ακόμα ήταν 10 χρονών το Eraserhead του Lynch, ενώ από μικρή τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία που ζούσε ήταν περιθωριοποιημένη. Από την πρώτη της κιόλας ταινία, το Girlfight (2000) -με δύο βραβεία στο Sundance- μέχρι και την τελευταία της ταινία, η Kurosama επιχειρεί να μιλήσει για την γυναικεία οργή και τον γυναικείο θυμό. Οι πρωταγωνίστριές της φεύγουν μακριά από τα γυναικεία στερεότυπα και μοιάζουν να ακροβατούν ανάμεσα στους παραδοσιακούς ορισμούς της γυναικείας και ανδρικής φύσης.
Αν θέλαμε να κάνουμε μια λίστα με τις αδικημένες ηθοποιούς από τα φετινά Όσκαρ, η Nicole Kidman θα ήταν πρώτη σε αυτή τη λίστα. Μεταφέροντας όλο το ψυχικό βάρος και μίσος της πρωταγωνίστριας στην εξωτερική της εμφάνιση και τη σωματική της στάση, μοιάζει να δυσκολεύεται να περπατήσει, ακόμα και να μιλήσει. Θα λέγαμε πως αντικατοπτρίζει με επιτυχία ψυχή και σώματι τον γολγοθά της Erin αλλά και όλους τους προσωπικούς της δαίμονες που πρέπει να πολεμήσει. Άλλωστε, αυτό που πετυχαίνει είναι να αποδώσει τον διαρκή πόλεμο με τον ίδιο της τον εαυτό.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί είναι αναμφίβολα μια από τις καλύτερες ερμηνείες της Nicole Kidman και φυσικά γιατί η ηρωίδα είναι σταθμός στην απεικόνιση της γυναικείας δυναμικής προσωπικότητας. Παρά την κατά τα άλλα προβληματική πλοκή, οι στιγμές έντονης δράσης μας ανταμείβουν με το παραπάνω.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Destroyer
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
25 Δεκεμβρίου 2018
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
03 Ιανουαρίου 2019
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
120 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
ΧΩΡΑ
BUDGET
$9.000.000