Ο Ντέιβις Μίτσελ, ένας πετυχημένος επενδυτικός τραπεζίτης, βρίσκεται σε κρίση όταν χάνει τη σύζυγο του σε τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Παρά την πίεση από τον πατέρα της χαμένης του συζύγου, τον Φιλ, να συνεχίσει τη ζωή του, αυτός δεν μπορεί να κοιμηθεί ήσυχος. Αυτό που ξεκινάει ως γράμμα σε εταιρία αυτόματων πωλητών, καταλήγει σε μια σειρά από γράμματα. Αυτά τραβούν την προσοχή της Κάρεν Μορένο, εκπροσώπου της υπηρεσίας πελατών, αιχμάλωτη κι αυτή σε προβλήματα συναισθηματικής και οικονομικής φύσης, και οι δυο τους βρίσκονται κοντά. Με τη βοήθεια της Κάρεν και του γιου της, Κρις, ο Ντέιβις αρχίζει να χτίζει εκ νέου, ξεκινώντας πρώτα να κατεδαφίζει τη ζωή που μέχρι πρότινος ζούσε.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Μια δραματική ταινία που ενώ το κεντρικό της θέμα είναι η απώλεια ενός ανθρώπου, η γεύση που μας αφήνει είναι το “να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου”. Ναι ξέρω, σας μπέρδεψα! Μην νομίζεται, κι εγώ το ίδιο έπαθα. Ξεκινάς να βλέπεις την ταινία λέγοντας στην αρχή πως δεν έγινε και τίποτα, μας έχουν ξαναδείξει τέτοιες ιστορίες, όμως περνώντας η ώρα συμβαίνει κάτι πολύ παράδοξο. Η οργή που διακατέχει τον Davis (πρωταγωνιστής), του βγάζει εξ’ αρχής έναν περίεργο τρόπο επικοινωνίας γράφοντας γράμματα που παρουσιάζει εκτός από τα παράπονά του, την ιστορία της ζωής του.
Αρχίζει να παρατηρεί πράγματα που παλιά δεν τους έδινε καμία σημασία και μαθαίνει να τα κάνει όλα πιο “καλοκαιρινά”. Αυτό του δίνει μια σπρωξιά στο να βγάλει από μέσα του ότι έχει μείνει από το παρελθόν, καταστρέφοντας υλικό που του το θυμίζει. Η γνωριμία του με την Caren και τον γιο της, του προσφέρει μια ακόμα διαφορετική οπτική και μαθαίνοντας ένα “μυστικό”, αλλάζει τελείως ο κόσμος του. Ο ψυχολογικός, γιατί αλλάζοντας τον, αλλάζει και ο υπόλοιπος “κόσμος” αναγκάζοντάς τον να τα κάνει όλα… ρημαδιό!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Με τον Jean- Marc Vallee στην σκηνοθεσία, έχουμε μια πολύ περίεργη οπτική! Όλα πάνε πολύ γρήγορα, δεν μας κουράζει καθόλου με περιττά πλάνα και καταστάσεις, εστιάζει στην ουσία, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορώ να πω ότι σκηνοθετικά είδα κάτι υπέροχο.
Όσον αφορά τον Jake Gyllenhall (τον Davis δηλαδή), τι να πρωτοπώ; Στην αρχή μου θύμισε πάρα πολύ το Southpaw (δεν θέλω να πω περισσότερα για να μην κάνω spoiler) και δεν εννοώ ερμηνευτικά, αλλά σεναριακά. Ερμηνευτικά στέκεται στο… βάθος και όχι στο ύψος των περιστάσεων, καθώς βγάζει ένα περίεργο συναίσθημα με το μάτι του να “γυαλίζει”. Η Karen (Naomi Watts) έδωσε ακριβώς αυτό που έπρεπε. Αξιοσημείωτο είναι πως αυτός που είχε πιο πολύ ενδιαφέρον στην ταινία ήταν ο μικρός Chris (Judah Lewis), ο οποίος είχε μια πολύ καλή ερμηνεία και ξεχώρισε περισσότερο κι από τους πρωταγωνιστές.
Το σενάριο του Bryan Sipe πιστεύω πως ήταν λιγάκι “κουκουρούκου” και το λέω γιατί σου αφήνει την γεύση της συγκεκριμένης γκοφρέτας. Κάνει πολύ θόρυβο, αλλά σου αφήνει μια γλυκιά γεύση στο τέλος. Θυμάμαι επίσης αμυδρά πως σε κάποια σημεία, το Demolition είχε εύστοχη επιλογή μουσικής.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Για να καταστρέψεις την ώρα σου. Ειλικρινά δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο, γιατί αν δεν μπεις στην διαδικασία να καταλάβεις το βαθύτερο νόημα, θα σε αφήσει παγερά αδιάφορο.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Ξανά Από Την Αρχή
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
06 Απριλίου 2016
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
15 Σεπτεμβρίου 2016
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
101 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
ΧΩΡΑ
BUDGET
$10.000.000