Ένας άντρας πέφτει από μια βουνοκορφή και πεθαίνει. Ο ντετέκτιβ που αναλαμβάνει την υπόθεση, γνωρίζει τη γυναίκα του θύματος κατά τη διάρκεια των επίμονων ερευνών του. Σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις υποψίες του αλλά και την ερωτική του επιθυμία για εκείνη.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Όταν ανακοινώνεται ότι ο Park Chan-wook θα βγάλει ταινία όλος ο κόσμος του σινεμά περιμένει με ανυπομονησία τα βιρτουοζιτε υλικά που θα χρησιμοποιήσει για να εξιτάρει το θεατή και τους σουπερφαν του, όπου μετά την άτυπη τριλογία της “εκδίκησης” και το αδιάκριτα ερωτικό-απελευθερωτικό “Handmaiden” δεν σταμάτησαν να τον στηρίζουν.
Ο Νοτιοκορεάτης Auter επιστρέφει με μια νεονουάρ ιστορία επηρεασμένη φανερά απ’ τις κλασικές ιστορίες ψυχολογικής κατάρρευσης του Αλφρεντ Χιτσκοκ, ο οποίος σε όλα τα έργα του δεν σταματά στο “whodunit”, αλλά δένει το δημιούργημα του με συναισθηματικούς λαβυρίνθους χαμένους βαθιά στον πρωταγωνιστή του (Vertigo).
Έτσι και ο Wook αρχίζει από την οδύσσεια ενός αστυνομικού να βρει το δολοφόνο σε μια υπόθεση περίεργη για τα δικά του δεδομένα, από το σημείο εκείνο ξετυλίγει μια κλωστή, τη σχέση μεταξύ της γυναίκας του νεκρού και του αστυνομικού, η οποία βρίσκεται τόσο τεντωμένη που με ένα βλέμμα παραπάνω θα σπάσει και μαζί θα ξεσπάσουν και οι καταπιεσμένοι πρωταγωνιστές. Η ταινία κάνει άψογη σεναριακή εκμετάλλευση στους χαρακτήρες της, ξεκινάνε με όχημα το καθήκον, στην συνέχεια τρίβονται μεταξύ τους και καταλήγουν απεγνωσμένοι με μόνο τους σημείο επαναφοράς, την συνάντηση τους. Είναι ένας μοιραίος έρωτας; ή μια τυχαία συνάντηση; το σίγουρο είναι ότι για τον Ασιάτη δημιουργό και τα δύο μπορούν να επηρεάσουν μια ζωή βαρετή και ανιαρή, από το οποίο πάσχει βαριά ο αστυνομικός.
Υπέροχος χειρισμός στην αντίστιξη, χρέος-έρωτας, ο κεντρικός χαρακτήρας βασανίζεται απ’ το δίλημμα αυτό, υποπτεύεται την γυναίκα για την δολοφονία του άντρα της όμως ταυτόχρονα η σχέση που αναπτύσσουν τον έχει απομακρύνει απ’ τις αϋπνίες που τον ταλαιπωρούν χρόνια τώρα, νιώθει ευτυχισμένος κάθε φορά που τη βλέπει, είχε καιρό να νιώσει χαρούμενος. Το τι θα διαλέξει εξαρτάται μόνο απ’ τις προτεραιότητες που βάζει η ταινία, το σίγουρο είναι ότι ο Park Chan-Wook συνθέτει ένα ψυχολογικό θρίλερ που έχει στόχο να χτυπήσει το συναίσθημα, ένας ύμνος στο φλερτ και το ρομαντισμό που μέσα από αυτά ο απλός άνθρωπος μπορεί να χάσει τον εαυτό του, ή μήπως στην πραγματικότητα να τον συναντήσει ξανά;
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Εκατό τις εκατό ο πρωταγωνιστής της ταινίας είναι η σκηνοθεσία και γενικά η κινηματογράφηση, μιλάμε για κάτι πραγματικά ιδιαίτερο με βάση τις κινηματογραφικές νόρμες, απ’ την αρχή ο Wook δηλώνει ότι οι μικρές λεπτομέρειες οδηγούν ένα έργο στο απόγειο του. Χέρια να πιάνονται αμήχανα, ερωτικά βλέμματα να διασταυρώνονται, μοιραίες συναντήσεις, βούτυρο κακάο και κρέμες να απλώνονται πάνω σε χείλι και χέρια αντίστοιχα, όλα αυτά, χωρίς να εκβιάζει τις σκηνές του, θαυμάσιο το πόσο αισθησιακά έχει δέσει τις στιγμές ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, σε όλα τα σημεία υποβόσκει απειλή η οποία πλανιέται πάνω απ’ το τέλεια φωτογραφημένο ομιχλώδες τοπίο του Ίπο.
Η μουσική του Yeong-wook jo άκρως οπερατική, αγχώδης με τα βιολιά να παίζουν δραματικά και να αφηγούνται το ξεδίπλωμα τις ιστορίας απ’ την αρχή μέχρι το τραγικό τέλος.
Στις ερμηνείες ξεχωρίζουν οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, τον αστυνομικό υποδύεται ο Park Hae-il, δυναμικός, δωρικός, συναισθηματικός, κοιμάται εδώ και χρόνια σε μια μέτρια ζωή και ένα βαρετό γάμο, όμως όταν έρχεται η ώρα να ζήσει μπλέκει τη δουλειά του με τον έρωτα. Η Tang Wei παίζει μια σαγηνευτική, στα όρια της femme fatale, γυναίκα που καψουρεύεται το γοητευτικό αστυνομικό και ψάχνει όλους τους τρόπους για να μπορέσει να τον αντικρίσει ξανά και να παίξει μαζί του.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Ποτέ ο κινηματογράφος δεν ήταν τόσο αφηγηματικά οπτικός, ο Park Chan-wook διαθέτει όλα τα στοιχεία για να δημιουργήσει ένα Χιτσκοκικό θρίλερ μυστηρίου, όμως κάτω από αυτό εκθειάζει τον έρωτα της στιγμής δίνοντας φόρο τιμής στο ρομαντισμό του Wong Kar-Wai. Αποδεικνύοντας έτσι ότι μια αξιοπρόσεκτη ερωτική ιστορία δεν θα χαθεί σα μια εξομολόγηση που γράφτηκε στην άμμο μιας παραλίας.