Captain Fantastic (2016)

Poster

Στα δάση του Βορειοδυτικού Ειρηνικού, ένας πατέρας που είναι αφοσιωμένος στο μεγάλωμα των έξι (6) παιδιών του, προσπαθώντας να τους δώσει μια αυστηρή σωματική και πνευματική διαπαιδαγώγηση, αναγκάζεται να αφήσει τον παράδεισο στον οποίο ζει, και να μεταφερθεί στον έξω κόσμο, αμφισβητώντας την ιδέα που είχε για το τι σημαίνει να είσαι γονιός!

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Πρόκειται για την δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του ηθοποιού Matt Ross, ο οποίος έχει ενσαρκώσει χαρακτήρες σε αμέτρητες σειρές (Silicon Valley, American Horror Story) και ταινίες (The Aviator, Face/Off), αλλά επί της ουσίας είναι η πρώτη ταινία του με σοβαρές αξιώσεις, παραγωγή και cast, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το “επίσημο” ντεμπούτο του.

Η ταινία καταπιάνεται με αρκετά από τα φλέγοντα θέματα της σύγχρονης αμερικάνικης κοινωνίας, παρουσιάζοντας και τις δυο όψεις του νομίσματος. Από την μια έχουμε έναν πατέρα, ο οποίος μεγαλώνει τα παιδιά του, σε ένα απομονωμένο σπίτι στο δάσος, με ιδιαίτερα αυστηρό τρόπο – σχεδόν σπαρτιάτικά – προκειμένου να σκληραγωγηθούν για να είναι έτοιμα και να μπορούν να επιβιώσουν, διδάσκοντας τους ταυτόχρονα τις ανθρωπιστικές αξίες μέσα από λογοτεχνικά βιβλία και επιστημονικές μελέτες σύγχρονων διανοητών, όπως για παράδειγμα ο Νόαμ Τσόμσκι.

Από την άλλη μεριά, έχουμε το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον από το οποίο έχει επιλέξει να απομονωθεί ο πατέρας, όπως ο πεθερός του και παππούς των παιδιών ο οποίος, ως μεγαλοδικηγόρος, ζει μες τη χλιδή και απορρίπτει τον τρόπο ζωής που έχουν τα εγγόνια του θεωρώντας τον πατέρα τους ως υπεύθυνο για ότι κακό συμβαίνει στην οικογένεια του, και η αδερφή του, της οποίας τα παιδιά απολαμβάνουν όλα τα προνόμια των παιδιών του δυτικού κόσμου, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει ημιμαθή και κακομαθημένα. Μια αντίθεση η οποία αποδίδεται από τον σκηνοθέτη στον υπερθετικό βαθμό, κάνοντας τον θεατή να αισθανθεί άβολα αρκετές φορές κατά την διάρκεια του φιλμ.

Οι παραπάνω δυο πλευρές όμως θα αναγκαστούν να έρθουν αντιμέτωπες, όταν η μητέρα των παιδιών, η οποία πάσχει από ψυχολογικά προβλήματα, θα αυτοκτονήσει κατά την διάρκεια της νοσηλείας της. Ένα γεγονός που λειτουργεί ως καταλύτης για την εξέλιξη της ταινίας. Ο πόνος της απώλειας ενός αγαπημένου τους προσώπου, θα φέρει στην επιφάνεια συμπεριφορές και αντιδράσεις τόσο από μέρους των παιδιών, όσο και από τους ενήλικες, αναδεικνύοντας την υπερβολή με την οποία και οι δυο πλευρές προσεγγίζουν την ζωή και πως αυτή πρέπει να διάγεται.

Υπερβολή. Είναι η έννοια γύρω από την οποία έχει χτιστεί αυτή η ταινία. Η υπερβολή του πατέρα στην αυστηρή ανατροφή των παιδιών του, στην γαλούχηση τους με “ξύλινες” πολιτικές και κοινωνικές απόψεις, εκτός της σύγχρονης πραγματικότητας, λειτουργεί ως ένας παραλληλισμός με τις αριστερές-κομουνιστικές ιδεολογίες, οι οποίες αδυνατώντας να προσαρμοστούν στα δεδομένα της εκάστοτε εποχής, δαιμονοποιούν οτιδήποτε είναι διαφορετικό και δεν μπορούν να το καταλάβουν, με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση τους και σε δεύτερο βαθμό την εξώθηση τους στην παρανομία, ως μια πράξη αντίστασης κατά του εκάστοτε καθεστώτος.

Από την άλλη, η υπερβολή του οικογενειακού του περιβάλλοντος, που φαίνεται στην ημιμάθεια των παιδιών της αδερφής του, τα οποία δείχνουν απαθή στο τι συμβαίνει γύρω τους αλλά ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και του παππού, ο οποίος ως οικονομικά ισχυρός άνθρωπος χειραγωγεί τις αρχές κατά το συμφέρον του και χρησιμοποιεί την οικονομική του άνεση προκειμένου να δελεάσει τα εγγόνια του, παραλληλίζεται με την υπερβολή της ευμάρειας και του υπέρμετρου πλουτισμού, της ασυδοσίας και τις διαφθοράς, χαρακτηριστικών συνώνυμων με τις σύγχρονες δημοκρατίες στα κράτη του δυτικού κόσμου.

Καταλήγουμε στο επιμύθιο της ταινίας. Δυο αντικρουόμενες υπερβολές, οι οποίες οδηγούν τις δυο πλευρές σε μια σύγκρουση, τα αποτελέσματα της οποίας θα τους αναγκάσουν να καταλάβουν το εξής:

Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Το να είσαι απόλυτος σε μια ιδεολογία, άποψη, στάση ζωής, αυτομάτως σε μεταφέρει εκτός πραγματικότητας. Το να είσαι απόλυτος στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις και συναναστρέφεσαι με τους γύρω σου, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να σε απομονώσει στο χρυσό κλουβί της έωλης ορθότητας των όσων υποστηρίζεις. Μόνο με την συζήτηση και με την ανταλλαγή απόψεων μπορείς να προχωρήσεις στην ζωή σου και να συνάψεις ουσιαστικές και πάνω από όλα αληθινές σχέσεις, σχέσεις ζωής.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Στην σκηνοθεσία και το σενάριο, έχουμε όπως προαναφέραμε τον Matt Ross, ο οποίος κατάφερε να δημιουργήσει μια ταινία η οποία μιλάει στην καρδιά του θεατή. Η σκηνοθεσία του επικεντρώνει κυρίως στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών της ταινίας, δίνοντας τον απαραίτητο προσωποκεντρικό χαρακτήρα στα πλάνα της, που μεταφέρει στο κοινό την ένταση στις εκφράσεις των ηρώων καθόλη την διάρκεια της. Νομίζω ότι είναι μια από τις πολύ καλές ταινίες του σύγχρονου ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά.

Εξαιρετικός όπως πάντα, ο Viggo Mortensen, ο Aragorn της καρδιάς μας, ο οποίος δίνει τόσο συναίσθημα σε κάθε του ερμηνεία που είναι αδύνατο να μην σε μαγνητίσει. Είναι εκπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί τις εκφράσεις του προσώπου του, και πραγματικά είναι να απορεί κανείς πως ακόμη δεν έχει πάρει Oscar. Πολύ καλοί και οι υπόλοιποι ηθοποιοί που απαρτίζουν το καστ, τόσο τα παιδιά George MacKay, Samantha Isler, Annalise Basso, Nicholas Hamilton, όσο και οι ρολίστες Steve Zahn και Frank Langella.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στο soundtrack της ταινίας. H ονειρική μουσική των Sigur Rós ντύνει αρμονικά τα αχανή τοπία, ενώ και τα υπόλοιπα τραγούδια που ακούγονται, κυρίως ως unplugged εκτελέσεις (κάποια από αυτά έγραψε και ο ίδιος ο Mortensen), δένουν απόλυτα με το κλίμα της ταινίας.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Γιατί σου αρέσει το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά. Γιατί σου αρέσει ο Viggo Mortensen. Γιατί θα αισθανθείς άβολα και θα συγκινηθείς. Για την πολύ ωραία μουσική που ακούγεται κατά την διάρκεια της ταινίας. Τέλος, γιατί θα σε κάνει να προβληματιστείς σχετικά με την στάση που κρατάς στη ζωή σου και θα σε κάνει να σκέφτεσαι λίγο περισσότερο out of the box!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
7.5
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
8
ΜΟΥΣΙΚΗ
8.5
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
8.5
Reader Rating11 Votes
5.9
8.1