The Bye Bye Man (2017)

Βασισμένο στο κεφάλαιο “The Bridge To Body Island” από το βιβλίο του Robert Damon Schneck, “The President’s Vampire”, έχουμε μια υπερφυσική ταινία τρόμου (!). Μόλις αρχίσεις να διαβάζεις την περίληψη, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μια ταινία που είναι γεμάτη από ένα μοτίβο τυποποιημένο και πολυχρησιμοποιημένο. Παρόλα αυτά κάνεις τον κόπο να την δεις, νομίζοντας πως κάπου θα διαφέρει από τον υπόλοιπο σωρό. Δεν σου κάνει όμως την χάρη και σου προσφέρει απλόχερα ό,τι ακριβώς περίμενες από την αρχή.

Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναλύσω το τι ακριβώς γίνεται εκεί μέσα, γιατί πραγματικά είναι ανούσιο. Θα σταθώ στην μοναδική φάση που μπορεί κάποιος να ασχοληθεί και να πει κάτι παραπάνω. Εξ αρχής να πω πως δεν υπάρχει μια καλή, ή έστω μια κατατοπιστική μυθολογία για τον Bye – Bye Man. Αυτό όπως καταλαβαίνετε  είναι ένα μειονέκτημα γιατί περιπλέκει τα πράγματα, αφήνοντας πολλά κενά και τρύπες στο σενάριο, προσπαθώντας να το καλύψει με το επαναλαμβανόμενο “Don’t Think It – Don’t Say It”.

Το μόνο αξιοσημείωτο είναι οι παραισθήσεις που κυριεύουν αυτούς που ξέρουν το όνομα του. Μια αρκετά καλή πινελιά στον άδειο καμβά της ταινίας, κάνοντάς την λιγάκι πιο ενδιαφέρουσα. Όλες οι κρυφές επιθυμίες βγαίνουν στην επιφάνεια και σε πνίγουν εκεί. Ο φίλος γίνεται εχθρός και το αντίστροφο κάνοντας την λιγάκι πιο παρανοϊκό αλλά μέχρι εκεί. Εάν είχαν αποφύγει όλα τα κλισέ και δουλεύαν πιο πολύ το κομμάτι των παραισθήσεων, πιστεύω πως θα είχαμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα.