Black Adam (2022)

Το “Black Adam” αποτελεί την προσπάθεια του ενωμένου superhero σύμπαντος της dc να περάσει σε ποιο σκοτεινά χωράφια. Στην πραγματικότητα είναι άλλη μια υπερηρωική ταινία φτιαγμένη να βγάλει θάλασσες από λεφτά, η οποία καβαλάει το κύμα το καιρών μας με στόχο την εμπορική επιτυχία και τη συνέχιση του κυκεώνα ταινιών κόμικ που βλέπουμε μια 15ετια τώρα.

Ο Teth Adam ξυπνάει απ’ τον τάφο, 5.000 χρόνια μετά το θάνατο του, ορκισμένος να προστατέψει την πόλη του απ’ τους ιμπεριαλιστές εισβολείς μισθοφόρους που φρουρούν την πόλη εδώ και καιρό. Όμως λογαριάζει χωρίς την “Κοινωνία της δικαιοσύνης” που έρχεται με άγριες διαθέσεις να σταματήσει τον ανεξέλεγκτο Black Adam απ’ το να τα καταστρέψει όλα στο όνομα του πεπρωμένου. Αν η ταινία ήθελε να κάνει πολιτική αλληγορία (οι κακοί δυτικοί που έρχονται στην Ανατολή να επιβάλουν την ειρήνη με τη βία) αποτυγχάνει παταγωδώς, το σενάριο, ένας αχταρμάς, χαοτικό και ακαταλαβίστικο, exposition για να καταλάβουμε την προϊστορία του υπερήρωα με το σκοτεινό πρόσωπο, μέχρι να μας αποδείξει και αυτός ότι είναι καλούλης, καλά για πρωτοτυπία, μη μιλήσουμε καλύτερα.

Με το πρόσχημα της darkίλας το σενάριο προσπαθεί να χτίσει σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων, μα συμπεριφέρεται λες και βλέπουμε το 20ο επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς, ακροβατεί ανάμεσα στο σοβαροφανές κόσμο που έχει στήσει ο Zack Snyder (Man of Steel, Batman vs Superman), το Marvel universe, αντιγράφοντας στιγμές χιούμορ (όχι συνέχεια ευτυχώς) και ακατάσχετες ψηφιακές σκηνές δράσεις χωρίς την παραμικρή βαρύτητα.

Κρίμα, γιατί θα μπορούσε να δημιουργηθεί κάτι ενδιαφέρον γύρω από έναν αντιήρωα που τα μαζικά κοινά δεν τον ήξεραν και από χθες, αντ’ αυτού η ταινία φαίνεται καταδικασμένη, απ’ τις ίδιες τις προθέσεις της, να αντιγράφει τη γνωστή συνταγή που γνωρίζουμε και βαρεθήκαμε.