Ο έμπειρος ιατροδικαστής Tommy Tilden και ο γιος του Austin, διευθύνουν ένα οικογενειακών συμφερόντων νεκροτομείο και χώρο αποτέφρωσης στη Virginia. Όταν ο τοπικός σερίφης φέρνει μια επείγουσα υπόθεση -ένα άγνωστης ταυτότητας γυναικείο σώμα με τον κωδικό “Jane Doe”, το οποίο βρέθηκε στο υπόγειο ενός σπιτιού όπου συνέβη μαζική δολοφονία-, όλα μοιάζουν πως έχουμε ακόμα μια τυπική υπόθεση. Αλλά καθώς η νεκροψία προχωρά, πατέρας και γιος αρχίζουν να σοκάρονται από τις συνεχόμενες αποκαλύψεις.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
“H αυτοψία της Jane Doe” είναι μια ταινία τρόμου με κύριο συστατικό της το παραφυσικό κομμάτι. Προς έκπληξη μας, έχουμε ένα αρκετά καλό και πρωτότυπο σενάριο. Η υπόθεση αυτή θα μπορούσε να πάει σίγουρα στα αζήτητα και να μην την μάθουμε ποτέ, καθώς το περίεργο δεν είναι ότι γίνεται απλά μια τυπική νεκροψία σε κάποιο σώμα. Το περίεργο είναι ότι θα δεις βήμα βήμα την νεκροψία με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια.
Εξαιρετικά αφύσικη η ιστορία που ακολουθεί την “Jane Doe” (το σύνηθες όνομα που δίνουν οι αρχές σε αγνώστων στοιχείων πτώματα), την ανακαλύπτουμε σιγά σιγά και εμείς μαζί με τους πρωταγωνιστές. Με επιστημονική προσέγγιση ανακαλύπτουμε την αλήθεια, ενώ το σίγουρο είναι πως μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
Το πιθανότερο είναι να σκεφτείς πως η ιστορία που εξελίσσετε, δεν είναι δυνατόν να συμβεί, μα μην ξεχνάς πως το παραφυσικό σου αφήνει τέτοιου είδους εντυπώσεις και σεναριακές δυνατότητες. Η ενέργεια που υπάρχει γύρω μας, μεταφέρετε και άλλοτε γίνεται κινητήριος δύναμη προς το καλό και άλλες φορές προς το κακό.
Σίγουρα υπάρχουν αρκετά κλισέ (κυρίως από το μέσο της ταινίας και μετά) και με την πρώτη ματιά θα πεις πως το σενάριο έχει τρύπες, όμως αν το δεις και δεύτερη φορά σίγουρα θα δικαιολογήσεις πολλά από αυτά. Θυμάμαι κάποιον που μου ‘χε πει να μην φοβάμαι τους νεκρούς, τους ζωντανούς να φοβάμαι. Μετά από αυτό που είδα τους φοβάμαι εξίσου το ίδιο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Είναι η πρώτη απόπειρα του Νορβηγού σκηνοθέτη André Øvredal (Troll Hunter) να μας προσφέρει μια ταινία τρόμου. Το πετυχαίνει σε αρκετά καλό βαθμό, ειδικά στην πρώτη ώρα της σεναριακής πλοκής. Αντικειμενικά στην συνέχεια κουράζει λιγάκι, αλλά όχι τόσο ώστε να σου αφήσει κάτι το αρνητικό.
Το σενάριο υπογράφουν οι Ian B.Goldberg και Richard Naing, προσφέροντας μας κάτι διαφορετικό από αυτά που έχουμε δει μέχρι σήμερα. Αξιοσημείωτο πως σε όλη την διάρκεια ακούγεται το τραγούδι από την ταινία των Flintstones “Let the sunshine in” (μπορεί να ακούγεται παιδικό και γελοίο αλλά πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου).
Άφησα επίτηδες τελευταία κατηγορία σχολιασμού τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, για σας πάω στο τραπέζι της νεκροψίας που έκατσε εκεί η Olwen Cathrine Kelly, “ενσαρκώνοντας” την Jane Doe. Αν και νεκρή, η ερμηνεία της έδωσε μια ζωντάνια στους παρευρισκόμενους. Τον ρόλο του έμπειρου νεκροτόμου, Tommy Tilden, και πατέρα βρίσκουμε τον Σκοτσέζο ηθοποιό Brian Cox, ο οποίος ήταν από πολλές απόψεις το τραγικό πρόσωπο αλλά και αυτός που έδωσε τις απαντήσεις στα ερωτήματα μας. Στο πλευρό του θα βρούμε τον Emily Hirsch, στον ρόλο του Austin Tilden να κάνει ότι μπορεί για να τα φέρει εις πέρας (η παρουσία του κινείτε σε μέτρια επίπεδα). Τέλος να αναφερθούμε στην πρασινομάτα Ophelia Lovibond, που την συναντάμε στον ρόλο της κοπέλας του Austin, Emma, χαρίζοντάς μας μια μικρή αλλά αξιομνημόνευτη παρουσία.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Να την δεις γιατί εστιάζει πολύ ώρα στην νεκροψία. Αξίζει πραγματικά να το δεις μόνο γι’ αυτό. Προειδοποίηση: Οι σκηνές που εμπεριέχονται είναι “σπλαχνικής φρίκης” (ειδικά για πρωτάρηδες του είδους), γι’ αυτό μην το δείτε μόνοι σας.