Ο Άρης, έμπορος μηχανών εσπρέσο, υποχρεώνεται να μετακομίσει προσωρινά στο σπίτι του αποθανόντος παππού του στου Παπάγου, μόνο για να ξετυλίξει το κουβάρι ενός παρελθόντος που ράγισε καρδιές και τραντάζει τις ισορροπίες των ανθρώπινων σχέσεων ακόμα και στο σήμερα.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Η ταινία του Ζαχαρία Μαυροειδή κατέχει μια σειρά από αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα συγκριτικά με την πλειονότητα των ελληνικών ταινιών των ημερών μας. Διαθέτει μια ιδιόμορφη μελαγχολία, καθόλου ξεψυχισμένη, η οποία δεν υποσκάπτει τα θεμέλια του ρεαλισμού. Φαίνεται επίκαιρη, δίχως να απεμπολεί τη νοσταλγία στην οποία παραπέμπουν με ασύγκριτη θέρμη τα πλάνα από τις αρχοντικές μονοκατοικίες, τις πλούσιες νερατζιές και τα πάλαι ποτέ κραταιά γραφεία. Το σημαντικότερο εξ αυτών, όμως, είναι πως πετυχαίνει να συνταιριάξει ένα αμφίσημο, δύσπεπτο πολιτικό σχόλιο με τις ανασφάλειες μιας γενιάς που βρέθηκε να αντιμάχεται πελώρια κύματα, δίχως να έχει τελειοποιήσει καν το τσαλαβούτημα στα ρηχά.
Ο Άρης, εγγονός του άδοξα (και πρόωρα) αποστρατευμένου Αριστείδη, ξεκινά μια αθώα περιήγηση στη ζωή του παππού του μέσω των ημερολογίων του ίδιου και των αναμνήσεων ενός κομμουνιστή φίλου του, αλλά, όσο φωτίζεται η αλήθεια, τόσο ξεθωριάζει η πλαδαρά στερεοτυπική εικόνα που ανέμενε να ανακαλύψει, κατακρεουργώντας ταυτόχρονα και τον προσωπικό του συντηρητισμό. Ο Μαυροειδής, βέβαια, εντάσσει τα twist του δεξιοτεχνικά, χωρίς να υποδουλώνεται στη δυναμική της ανατροπής για να καταστήσει το υλικό του ενδιαφέρον. Όσα συμβαίνουν κυοφορούν τη διεισδυτικότητα της ματιάς του και δεν εκτοπίζουν τις ισχυρές θεματικές του, οι οποίες προεκτείνονται πέρα από μικρονοϊκές αγκυλώσεις και απογυμνώνουν τα πάθη μιας χώρας που δε συντρίφτηκαν όταν έπρεπε και διαιωνίζουν μια ανεξήγητη ψυχρότητα που προκαλεί δύσπνοια και εκνευρισμό.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Ενώ ακόμα και αυτή η ψύχραιμη και ουσιώδης ιστορία δεν αρκεί για να διακόψει διχόνοιες και να θεραπεύσει τον απροσπέλαστο δογματισμό μας, σίγουρα αναδύει μια πολυπλοκότητα που αποδίδεται απολύτως ορθολογικά. Οι ηθοποιοί αξίζουν έπαινο, αφού αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της επιτυχίας του Μαυροειδή. Αλληλεπιδρούν εύρωστα, πλήρως φυσικά και επικοινωνούν την ασυναγώνιστη, αμετροεπή αβεβαιότητα που εξαπλώνεται ραγδαία όταν συναντά πρόσφορο έδαφος. Από την αστάθεια της επαγγελματικής πορείας μέχρι την εξοντωτική ρευστότητα της ερωτικής ζωής, τα ζητήματα που θίγονται εμποτίζουν το έργο με τη στενάχωρη αίσθηση της ματαιοπονίας που έχει εγκατασταθεί στο σήμερα.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Ανθρώπινος, εξαγνιστικός και συγκινητικός, ο “Απόστρατος” ορθώνεται με αυτοπεποίθηση απέναντι στην εκβιαστική φύση των ερωτημάτων που θέτει, πλησιάζοντας τη συλλογική πολιτική μας συνείδηση με σκοπό να συμβάλλει στην αύξηση της αυτογνωσίας μας. Ταυτόχρονα, καταπιάνεται εμβριθώς με την αποπνικτικότητα που επέφερε η οικονομική κατάρρευση της χώρας και αφουγκράζεται την ατέλειωτη, εξαντλητική πάλη που λαμβάνει χώρα καθημερινά με ένα μελιστάλακτο (κινηματογραφικό) μειδίαμα.