Ένα κακό τέλος σε μια ταινία μπορεί να καταστρέψει μια συνολικά καλή ταινία (βλέπε Ένατη Πύλη), και από την άλλη, ένα πολύ καλό τέλος μπορεί να ανεβάσει στα ύψη μια κατά τα άλλα average ταινία (βλέπε The Usual Suspects). Πάμε λοιπόν να δούμε ένα countdown από ταινίες, βασισμένες σε βιβλία, των οποίων το τέλος είναι κατά πολύ καλύτερο από αυτό του βιβλίου τους.
5. The Lord of the Rings
Παρά το γεγονός ότι στο The Return of the King πολλοί από εσάς πιθανότατα ξενερώσατε με τα 5 τέλη που είχε η ταινία, και θα θέλατε το όλο στόρι να είχε τελειώσει με την ενθρόνιση του Aragorn, πιστέψτε με, θα μπορούσε να είναι πολύ -μα πάρα πολύ- χειρότερα εάν ο Peter Jackson είχε βασιστεί με απόλυτη ακρίβεια στο βιβλίο του J.R.R. Tolkien.
Σύμφωνα με το κεφάλαιο του αριστουργήματος του Tolkien «Το ξεκαθάρισμα του Shire», τα Hobbit επιστρέφοντας στο Shire, το βρίσκουν κατειλημμένο από τον Saruman, και έχοντας αποδείξει πολλάκις την ανδρεία τους, ηγούνται της απελευθέρωσης του. Ευτυχώς για μας, ο Peter Jackson, επέλεξε να αφήσει αυτήν την ιστορία, όπως και εκείνη του Tom Bombadil, έξω από κάθε version της ταινίας, μην δίνοντας μας έτσι ακόμα ένα λόγο να καθυστερήσουμε το παραδοσιακό κατούρημα στο τέλος της ταινίας και ενώ το βασικό στόρι έχει από ώρα τελειώσει.
4. Watchmen
To film σύμφωνα με αρκετούς κριτικούς, είναι πιστό στο comic στο οποίο βασίστηκε. Εκτός από το τέλος φυσικά. Καθότι στο comic του Alan Moore στο τέλος ένα γιγάντιο καλαμάρι από το διάστημα επιτίθεται στον πλανήτη Γη, ενώ στην εκδοχή της ταινίας αυτό το κάνει ο Dr. Manhattan. Σίγουρα σε περιβάλλον comic το καλαμάρι λειτουργεί καλύτερα. Σε μια ταινία όμως ίσως κάτι τέτοιο δεν θα έπειθε, σε αντίθεση με την εκδοχή του Dr. Manhattan, του οποίου η μη ανθρώπινη υπόσταση, αποτελεί από μόνη της λόγο για να θεωρηθεί villain. Ακόμη και ο ίδιος ο Moore θα πρέπει κάποια στιγμή να παραδεχτεί πως η εκδοχή του Dr. Manhattan να απαρνηθεί την όποια σχέση του με το ανθρώπινο είδος και να μεταφερθεί σε έναν άλλο κόσμο όπου θα λατρεύεται και θα λειτουργεί ως Θεός, είναι αρκετά πιο ενδιαφέρουσα.
3. The Prestige
Πιθανότατα, λίγοι γνωρίζουν ότι το αριστούργημα του Nolan βασίζεται στο μυθιστόρημα του Christopher Priest που γράφηκε το 1996. Μια διαφορά μεταξύ ταινίας και βιβλίου είναι ότι στο βιβλίο περιέχεται και ένα κομμάτι στο οποίο οι απόγονοι των Borgen και Angier, συνεχίζουν την κόντρα των γονέων τους και στο μέλλον, κομμάτι το οποίο νομίζουμε ορθά ο Nolan επέλεξε να μην συμπεριλάβει στην ταινία.
Κυριότερη διαφορά όμως αποτελεί το γεγονός ότι ο Nolan παρουσίασε την ιστορία αρκετά πιο ρεαλιστική, πιο απλή και κατανοητή, μην ακολουθώντας τα υπερρεαλιστικά στοιχεία που κυριαρχούν στο βιβλίο. Για παράδειγμα, στο βιβλίο ο Borden σαμποτάρει την μηχανή που εφηύρε ο Tesla για τον Angier, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να διαχωριστεί σε μια αδύναμη υλική μορφή και σε μια άυλη μορφή . Είναι η άυλη μορφή του Angier που ανακαλύπτει το μεγάλο μυστικό των Borden. Στην συνέχεια, η υλική μορφή του Angier πεθαίνει και η άυλη μορφή του χρησιμοποιεί την μηχανή του Tesla για να τηλεμεταφερθεί στο νεκρό σώμα. Μπλέξιμο…
2. Interview with a Vampire
H μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ του βιβλίου και της ταινίας είναι ότι η ταινία είναι αρκετά πιο διασκεδαστική, και gothic μέχρι εκεί που δεν πάει, κάτι που οφείλεται κυρίως στις κορυφαίες ερμηνείες των Tom Cruise, Brad Pitt και Kirsten Dunst.
Το παραπάνω γίνεται περισσότερο κατανοητό στο τελείωμα της ταινίας. Ενώ στο βιβλίο ο δημοσιογράφος Daniel αποφασίζει να κυνηγήσει τον βρικόλακα Lestat, στην ταινία ο Lestat κυνηγά τον Daniel, έχοντας μάλιστα κρυφτεί στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του. Ένα αρκετά πιο ενδιαφέρον τέλος, που ταιριάζει γάντι σε μια ταινία με βρικόλακες.
1. The Mist
Μιλάμε ίσως για την πιο διάσημη από τις περιπτώσεις όπου το τέλος μιας ταινίας είναι by far καλύτερο από ότι εκείνο του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε. Τόσο καλύτερο, ώστε να κάνει τον Stephen King να ζηλεύει που δεν το σκέφτηκε ο ίδιος. Το βιβλίο τελειώνει, με τους ήρωες της ταινίας να μπαίνουν σε ένα αυτοκίνητο και να προσπαθούν να ξεφύγουν από την ομίχλη που έχει κυκλώσει την περιοχή του, προς ένα ασφαλέστερο μέρος.
Αντίθετα, στο φιλμ του Frank Darabond, η ιστορία δεν σταματάει εκεί, αλλά συνεχίζεται μέχρι το σημείο που το αυτοκίνητο μένει από καύσιμα, σε ένα σημείο περικυκλωμένο από την φονική ομίχλη. Τότε, ο κεντρικός χαρακτήρας, Thomas Jane, τραβάει πιστόλι και σκοτώνει τους επιβαίνοντες στο αυτοκίνητο, συμπεριλαμβανομένου και του γιού του, προκειμένου να τους γλιτώσει από τα τέρατα. Στην συνέχεια προσπαθεί να αυτοκτονήσει, αλλά αντιλαμβάνεται ότι έχει μείνει από σφαίρες. Και εκεί που νομίζεις ότι το φιλμ θα τελειώσει, με τον Thomas να υπομένει την μοίρα του, ξάφνου στον ορίζοντα εμφανίζεται ο στρατός που έχει κατατροπώσει τα τέρατα της ομίχλης. Άουτς! Μιλάμε για τον ορισμό της Ελληνικής Τραγωδίας.