Εδώ στον χώρο του filmakias.gr, λατρεύουμε τις ταινίες. Εντάξει όχι όλες, αλλά τις περισσότερες.
Με την βιομηχανία του κινηματογράφου να αναπτύσσεται ραγδαία, τον κόσμο να βλέπει την μία ταινία μετά την άλλη, αλλά και τα μυαλά των σεναριογράφων να ξεζουμίζονται καθημερινά για να βγει ένα αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα, οι ταινίες έχουν ανέβει επίπεδο.
Όταν λέμε επίπεδο, δεν αναφέρομαι σε ποιοτικό τόσο, όσο σε επίπεδο σεναριακής πλοκής. Πλέον οι συντελεστές δίνουν τόση προσοχή σε ένα τέλος που ξεπερνά την φαντασία και του πιο φαντασιόπληκτου φανατικού κοινού, χωρίς να δίνουν ιδιαίτερη βάση στις σεναριακές μαύρες τρύπες που προκύπτουν από το κόψε ράψε.
Πόσες φορές είδατε ταινία και το τέλος δεν μπορούσατε να το είχατε φανταστεί;
Ήρθε η ώρα λοιπόν να σας παρουσιάσουμε μία λίστα, με ταινίες που το τέλος σας άφησε με ανοιχτό το στόμα ή με την ατάκα “ε δεν το περίμενα αυτό!”.
Όπως πάντα χρειάστηκε το απαραίτητο φιλτράρισμα, για να βγει μία λίστα. Εδώ θα αναφέρω ταινίες στις οποίες το τέλος δεν ήταν αναμενόμενο, όμως εξηγήθηκε. Οπότε ταινίες που το τέλος σας αφήνει να σκέφτεστε και να χαλάτε τις άπειρες ώρες σε διαδικτυακά και μη debates δεν έχουν θέση. Τρανταχτά παραδείγματα είναι τα Blade Runner (1982), Mulholland Dr. (2001), American Psycho (2000), Inception (2010) και παναγία μου όχι το 2001: A Space Odyssey (1968). Δεσμεύομαι για αυτές σε επόμενο αφιέρωμα.
Τέλος, αφήστε τα σχόλια σας από κάτω γιατί η γνώμη σας μετράει και προφανώς SPOILER ALERT καθώς θα προδώσω το τέλος σε 10 άριστες ταινίες που αν δεν τις έχετε δει θα πρέπει να ντραπείτε και να τις δείτε άμεσα! Οπότε όποια ταινία δεν έχετε δει, καλύτερα να προσπεράσετε την εκάστοτε παράγραφο.
Πάμε λοιπόν “I didn’t see that coming!!!”
Η ταινία σταθμός, όχι μόνο για τον Alfred Hitchcock, αλλά και για τον παγκόσμιο κινηματογράφο. Κατέχει την 34η θέση στο imdb Top Rated Movies, και την έχουν υποδεχθεί 2 sequels, 1 remake και πολλές αντιγραφές χωρίς όμως την ίδια επιτυχία. Αξίζει να δείτε το Hitchcock (2012) με τον Anthony Hopkins.
Το αριστούργημα αυτό μας παρουσιάζει τον Norman Bates (Anthony Perkins) έναν ήσυχο ιδιοκτήτη ξενοδοχείου ο οποίος τελικά έχει τα θεματάκια του.
Παράλληλα βλέπουμε μία σειρά από δολοφονίες με βασικό ύποπτο την μητέρα του Norman, την οποία σε όλη την ταινία απλά έχουμε ακούσει ή έχουμε δει πολύ γρήγορα κατά τη διάρκεια των σκηνών βίας.
Τελικά η μητέρα του είναι νεκρή εδώ και χρόνια, και ο Norman πάσχει από τη νόσο πολλαπλής προσωπικότητας. Κατά την διάρκεια των δολοφονιών ντύνεται με τα ρούχα της νομίζοντας ότι είναι εκείνη. Καλό;
“She Wouldn’t Even Harm a Fly”
Το sequel του επιτυχημένου Star Wars (1977) σε σκηνοθεσία (ευτυχώς όχι του Lucas) Irvin Kershner, θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα sci fi sequels όλων των εποχών.
Κατέχει την 12η θέση στο imdb Top Rated Movies καθώς και 2 Oscar.
Οι φανατικοί περίμεναν πως και πως τον Luke Skywalker, να μάθει την τέχνη των ιπποτών Jedi, σαν τον πατέρα του έναν μεγάλο και διάσημο αστρομαχητή, όπως ακριβώς του είχε πει ο δάσκαλος του Ben (Obi-Wan) Kenobi. Σκοπός ήταν να καταστρέψει τον εχθρό του και υπεύθυνο για τον θάνατο του πατέρα του Λόρδο Darth Vader και να φέρει την ειρήνη στο γαλαξία.
Στο τέλος της ταινίας, κατά τη διάρκεια της μονομαχίας των δύο πρωταγωνιστών, διαπιστώνουμε πως ο πατέρας του Luke δεν είναι νεκρός από τον Darth Vader αλλά είναι ο Darth Vader. Για όσους δεν το ήξεραν ένα έχω να πω… Shame…
“He told me you killed him”
“No, I am your father…”
“No. No it’s not true… That’s impossible.. Nooooooo”
Η εκπληκτική ταινία του νεαρού τότε Bryan Singer (X-Men) κατέχει την 24η θέση στο imdb Top Rated Movies και μας παρουσίασε πολλούς πλέον διάσημους ηθοποιούς.
Η αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη για την ανακάλυψη της ταυτότητας ενός ισχυρού μαφιόζου. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης ενός ανάπηρου μικροκαμωμένου άντρα (Kevin Spacey) μαθαίνουμε πολλά για την δράση του μαφιόζου αλλά όχι την ταυτότητα του.
Λίγα λεπτά μετά την απελευθέρωση του Kevin Spacey, η αστυνομία μαθαίνει πως ο ίδιος είναι ο ισχυρός μαφιόζος και προφανώς δεν είναι ανάπηρος, αλλά είναι πλέον αργά.
“The greatest trick the devil ever pulled was convincing the world he doesn’t exist”
Fan Fact: Η γνωστή σκηνή που όλοι οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι στημένοι στο αστυνομικό τμήμα και διαβάζουν μία ατάκα, γυρίστηκε με πλήρη αυθορμητισμό μιας και οι ηθοποιοί γελούσαν γιατί ο Benicio Del Toro “αεριζόταν” διαρκώς. Παρά την οργή του σκηνοθέτη, δεν μπόρεσαν ποτέ να κρατηθούν σοβαροί, οπότε κράτησαν την σκηνή έτσι και προχώρησαν παρακάτω.
Όταν την είδα μικρός ήθελα να γίνω δολοφόνος (ή μαθητής του Fincher), τελικά έγινα μηχανικός. ΟΚ προχωράμε…
Το έπος που μας παρουσίασε ο νεαρός τότε David Fincher κατέχει την 22η θέση στο imdb Top Rated Movies και ένα Oscar nomination.
Δύο αστυνομικοί ο Somerset (Morgan Freeman) και ο Mills (Brad Pitt) προσπαθούν να διαλευκάνουν μία σειρά δολοφονιών που ξεκινάνε από την αρχή της εβδομάδος.
Τελικά διαπιστώνουν πως ο δολοφόνος είναι φανατισμένα θρήσκος, και τα θύματα του είναι “ένοχοι” γιατί αποτελούν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα (Οκνηρία, Αλαζονεία, Λαιμαργία, Λαγνεία, Απληστία, Οργή, Ζηλοφθονία).
Τελικά ο δολοφόνος (Kevin Spacey) παραδίνεται στην αστυνομία με σκοπό να τους δείξει που έκρυψε τα δύο τελευταία θύματα του. Όμως το σχέδιο είναι πολύ πιο έξυπνο, καθώς έχει αποκεφαλίσει την γυναίκα του Mills για να τον αναγκάσει να γίνει θύμα της “Οργής” και να τον σκοτώσει μίας και θεωρεί τον εαυτό του θύμα της “Ζηλοφθονίας”.
“I’m setting the example. What I’ve done is going to be puzzled over and studied and followed… forever.”
Η ταινία του Gregory Hoblit, που ξεκινάει ως μία απλή δικαστική υπόθεση, μας αφήνει στήλη άλατος όχι μόνο με το τέλος αλλά και με την υποκριτική ενός από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς Edward Norton.
Ο Martin Vail (Richard Gere) αναλαμβάνει την υπόθεση της δολοφονίας ενός ιερέα. Όλα δείχνουν ότι υπεύθυνος θεωρείται ένας αγαθός νεαρός, αλλά ο Martin δεν πείθεται.
Ο νεαρός Aaron, φαίνεται πως πάσχει από multiple personality disorder (MPD), δηλαδή νόσο πολλαπλής προσωπικότητας και όλα δείχνουν ότι έπραξε τον φόνο αλλά με την προσωπικότητα ενός τρελού δολοφόνου.
Τελικά η δίκη κερδίζεται, αλλά όπως αποκαλύπτεται στο τέλος, όλα ήταν μέρος ενός καλοστημένου θεάτρου που έπαιζε ο νεαρός για να γλιτώσει και ο πραγματικός του εαυτός ήταν αυτός του δολοφόνου και όχι του αγαθού νεαρού.
“There never was an Aaron…councilor.”
Κάτι παίζει με τον Edward Norton και τις προσωπικότητες του.
H αγαπημένη μου ταινία του εκπληκτικού σκηνοθέτη David Fincher, κατέχει την 10η θέση στο imdb Top Rated Movies και αποτελεί πηγή έμπνευσης για μικρή και μεγάλη οθόνη (who am i, Mr Robot).
Δεν έχεις δει το fight club; Αλήθεια τώρα;
Ο αφηγητής (Edward Norton) πάσχει από αϋπνίες και μας εξηγεί την βαρετή και γεμάτη ρουτίνα ζωή του μέχρι το σημείο που σε μία πτήση γνωρίζει έναν ελεύθερο και ενδιαφέρον χαρακτήρα με όνομα Tyler Durden (Brad Pitt).
Μετά την απόλυτη καταστροφή της περιουσίας του, μαζί με τον Tyler δημιουργούν το Fight Club, δηλαδή νυχτερινούς παράνομους αγώνες πάλης που μπορεί να λάβει μέρος ο καθένας, που είναι καταπιεσμένος από την καθημερινότητα και την φυλακή της ρουτίνας και υπερκαταναλωτισμού.
Με τα μέλη να αυξάνονται, η κατάσταση ξεφεύγει όταν οι αγώνες μετατρέπονται σε τρομοκρατικές επιθέσεις.
Στο τέλος διαπιστώνουμε πως ο Tyler δεν υπάρχει, είναι δημιούργημα της φαντασίας του αφηγητή, και αυτός ήταν υπεύθυνος για τα πάντα.
Η ταινία είναι προσεγμένη σε κάθε λεπτομέρεια και παίζει τόσο με το μυαλό μας, μιας και πριν την επίσημη εμφάνιση του Tyler στην ιστορία, εμφανίζεται η μορφή του σε μεμονωμένα frames σε διάσπαρτες σκηνές. Αν δεν το έχετε δει, ψαχτείτε έχει ενδιαφέρον.
“You met me at a very strange time of my life”
Εξαιτίας αυτής της ταινίας, ο κόσμος δεν μπορεί να γλιτώσει από τον M. Night Shyamalan. Σαν τα αδέλφια Watchovski, έκανε μία επιτυχία και μετά πρέπει να δεχόμαστε με αγωνία ότι πατάτα μας παρουσιάσει.
Η ταινία προτάθηκε για 6 Oscar και 2 χρυσές σφαίρες και όχι άδικα.
Πρόκειται για την ιστορία ενός παιδοψυχολόγου Dr. Malcolm Crowe (Bruce Willis) ο οποίος παραλίγο να χάσει την ζωή του από έναν ασθενή του που τον πυροβόλησε στο στήθος. Όταν έγινε καλά, διαπίστωσε ότι οι συνεργάτες του και η γυναίκα του τον αγνοούν.
Εκείνος όμως αναλαμβάνει ένα παιδί Cole Sear (Haley Joel Osment) το οποίο ισχυρίζεται ότι βλέπει νεκρούς, ακόμη και αυτούς που δεν το ξέρουν ότι είναι.
Τελικά ο Dr. Malcolm είναι όντως νεκρός χωρίς να το έχει πάρει γραμμή και το παιδάκι για κάποιο λόγο δεν μας το έλεγε.
Ο M. Night Shyamalan είναι αντικειμενικά καλός, γιατί έχει κάνει προσεγμένη δουλειά σε όλες τις σκηνές χωρίς να μας περάσει από το μυαλό το τέλος της ταινίας. Επίσης, μας φοβίζει αρκετά χωρίς να δείξει κάτι τρομακτικό. Μετά όμως η έμπνευση πήγε περίπατο.
“I see dead people…”
Η πρώτη ταινία στο Hollywood του αγαπημένου μου Christopher Nolan μετά το πολύ καλό Following που γυρίστηκε με μηδενικό budget. Αρχικά να πω πως η ταινία έχει 2 ροές, μία εκ των οποίων πηγαίνει από το τέλος προς την αρχή, οπότε μας αποσπά την προσοχή από το πρώτο λεπτό.
Ο Leonard (Guy Pearce) που είναι και αφηγητής της ταινίας, δεν μπορεί να δημιουργήσει νέες μνήμες εξαιτίας ενός ατυχήματος. Η λύση είναι τατουάζ και μία αυτόματη φωτογραφική μηχανή. Αυτά αποτελούν στοιχεία, τα οποία τον βοηθούν να διαλευκάνει την δολοφονία της γυναίκας του.
Όπως αποδεικνύεται στο τέλος, τα στοιχεία τα αφήνει ο ίδιος γνωρίζοντας ότι θα τα ξεχάσει μετά από λίγο, για να αποκτήσει νόημα η ζωή του, μιας και εκείνος είναι υπεύθυνος για τον θάνατο της γυναίκα του.
“Do I lie to myself to be happy? Yes I will!”
Ο σκηνοθέτης Brad Anderson έδωσε ζωή σε ένα ψυχοπλακωτικό θρίλερ με πρωταγωνιστή τον αγαπημένο μου Christian Bale. Ο τελευταίος πριν βάλει την στολή του Dark Knight, έγινε πετσί και κόκαλο (50 κιλά) για τις ανάγκες του ρόλου, κάνοντας μια δίαιτα με τόνο και μήλα.
Στην ταινία ο Trevor Reznik (Christian Bale) εργάζεται σε ένα εργοστάσιο, μένει μόνος και πάσχει από αϋπνίες. Χαρακτηριστικά αναφέρει πως έχει να κοιμηθεί πάνω από ένα χρόνο. Αυτό προκαλεί οράματα, προβλήματα στη ζωή του και χαρακτήρες που δεν υπάρχουν.
Κάθε μέρα στο σπίτι του βλέπει ένα post it με κρεμάλα χωρίς να ξέρει ποιος το έχει αφήσει και τι θέλει να του πει. Το κοινό παλεύει μεταξύ του πραγματικού και μη, περιμένοντας την έκπληξη στο τέλος.
Τελικά ο Trevor Reznik, πριν ένα χρόνο είχε χτυπήσει με το αυτοκίνητο του ένα αγοράκι, σκοτώνοντας και εγκαταλείποντας το στον δρόμο. Η κίνηση αυτή του προκάλεσε τις αϋπνίες και τα οράματα. Τελικά παραδίδεται στην αστυνομία, ζητώντας απλά την λύτρωση και την ψυχική ηρεμία.
“Right now I wanna sleep. I just want to sleep.”
Η ισπανικής παραγωγής ταινία σε σκηνοθεσία Oriol Paulo (διαβάστε την κριτική εδώ) μας δείχνει πόσο μπροστά είναι ο ισπανικός κινηματογράφος και πόσο πίσω είμαστε εμείς…Anyway…
Η αστυνομία καλεί ένα βράδυ τον Álex Ulloa, διότι το πτώμα της πλούσιας και προσφάτως αποθανόντος γυναίκας του Mayka έχει εξαφανιστεί από το νεκροτομείο.
Στο τμήμα φτάνει ένας νευρικός αστυνομικός, ο Jaime Peña για να αναλάβει την υπόθεση. Παράλληλα ο Álex, φαίνεται να είχε μία παράνομη σχέση με την νεαρή και μαθήτρια του Carla με την οποία θέλει να φύγει μακριά μόλις τελειώσει αυτή η ιστορία.
Η ταινία εξελίσσεται σε 8 ώρες (έχει σημασία) και μας ισορροπεί ανάμεσα στο λογικό και φανταστικό. Βλέποντας την ταινία προσπαθούμε να καταλάβουμε αν όντως ο Alex έχει σκοτώσει την γυναίκα του και αν το φάντασμα της τον καταδιώκει.
Τελικά διαπιστώνουμε πως ο Alex με την γυναίκα του είχαν εμπλακεί στο παρελθόν σε ένα τροχαίο ατύχημα σκοτώνοντας την γυναίκα του Peña, και πως η Carla είναι η κόρη του. Όλο λοιπόν είναι ένα καλοστημένο σχέδιο κρύας εκδίκησης, ενός πονεμένου συζύγου. Καλό;
Ελπίζω να μη σας χάλασα τη γεύση των ταινιών. Πείτε μας την γνώμη σας.