Ξύλο μέσα σε ταινίες. Ανδρική υπόθεση, τουλάχιστον τα πιο παλιά χρόνια. Γιατί πλέον υπάρχουν και γυναικείοι bad asses χαρακτήρες.
Από την εποχή που ήμουν μικρός και έβλεπα τον πατέρα μου να είναι στο σαλόνι και να βλέπει ξανά και ξανά τις ταινίες του Bruce Lee καθώς και τις western που τόσο λάτρευε(και ακόμη λατρεύει btw), με τους καουμπόηδες να μοιράζονται άκρως ρεαλιστικές σφαλιάρες και να κάνουν γης μαδιάμ τα σαλούν, οι λεγόμενες fight scenes έχουν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην 7η τέχνη.
Με το πέρασμα των χρόνων, το κοινό ήθελε πάντα κάτι πιο ρεαλιστικό και οι σκηνοθέτες έψαχναν τρόπους να υλοποιήσουν την επιθυμία αυτή. Ίσως σε ένα άλλο αφιέρωμα, να αναφερθώ στις καλύτερες και πιο ρεαλιστικές fight scenes.
Εδώ θα μοιραστώ μαζί σας, ταινίες που η κεντρική τους ιδέα είναι το ξύλο. Από εκείνες που ξέρεις από τον τίτλο ότι θα δεις τον πρωταγωνιστή, να είναι τουμπανιασμένος είτε από το πολύ ξύλο, είτε από την πολύ πρωτεΐνη και να μοιράζει γροθοπατινάδες (που έλεγε και η γιαγιά μου ο θεός να αναπαύσει την ψυχή της), σε όλο το cast.
Σκοπός του αφιερώματος είναι για να χαρούν τα αγοράκια, να θυμηθούμε κάποιες ταινίες και ίσως να ξεχάσουμε κάποιες άλλες.
Οι κατηγορίες θα είναι δύο, οι «καλές» και αξιόλογες ταινίες, και οι «κακές» δηλαδή αυτές που εμείς τουλάχιστον σας προειδοποιήσαμε πριν πατήσετε το play.
Θα ζητήσω στο σημείο αυτό, προκαταβολικά συγνώμη από όλους τους αναγνώστες, διότι ο τομέας αυτός περιέχει τις άπειρες ταινίες, οπότε σίγουρα δεν θα αναφέρω σε κάποιες και πολύ πιθανόν να μην συμφωνείτε με τις απόψεις μου. Επίσης θα εξαιρεθούν πολλές από την λίστα αυτή, διότι θέλω να είμαι πιο συγκεκριμένος και όχι να σας κουράσω.
Sorry guys. Πάμε λοιπόν.
Η ταινία που σημάδεψε γενιές και γενιές. Από μικρούς μέχρι μεγάλους, όλοι θέλαμε να γίνουμε σαν τον Rocky. Θυμάμαι όταν ήμουν στο σχολείο, που το έβαζε η τηλεόραση και την επόμενη μέρα ήταν το κυρίως θέμα.
Η ταινία του John G. Avildsen έκανε τον άγνωστο τότε σεναριογράφο και πρωταγωνιστή Sylvester Stallone, ζωντανό θρύλο. To Rocky κέρδισε όχι μόνο τις καρδιές των κριτικών, αλλά και 3 Oscar (Best Picture, Best Director & Best Film Editing) ενώ έχει πολλές άλλες διακρίσεις και υποψηφιότητες.
Την ταινία ακολούθησαν πέντε sequels (και όλο ακούω για ένα ακόμη), τα οποία δεν είχαν προφανώς την ίδια απήχηση.
Τι γίνεται όταν ο Martin Scorsese μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα βιβλίο, βασισμένο στην βιογραφία του Jake LaMotta; Απλά τα πράγματα. Νέα Υόρκη, μαφία, ένας αντιήρωας και 2 Oscar (Best Actor in a Leading Role, Best Film Editing).
Το αριστούργημα του Αμερικανού σκηνοθέτη, με έναν Robert De Niro να χτίζει λαμπρή καριέρα, πρέπει να μπει στην ταινιοθήκη κάθε cinema addict που σέβεται τον εαυτό του. Η ταινία γυρίστηκε ασπρόμαυρη για να διαφοροποιηθεί από το Rocky (1976) και για να μην προβληθεί τόσο αίμα στην μεγάλη οθόνη.
Με πλάνα που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις σύγχρονες ταινίες και εκπληκτικό video editing, ο Martin Scorsese, παραδίδει μαθήματα σκηνοθεσίας.
Αξίζει να αναφέρουμε πως εκείνη την περίοδο ο Scorsese ήταν σε κλινική αποτοξίνωσης από κοκαΐνη. Η ταινία έγινε διότι ήταν ιδέα του Robert De Niro. Ο Scorsese γύρισε την ταινία και μέχρι σήμερα λέει πως ο De Niro του έσωσε τη ζωή που τον ξαναέβαλε στη δουλειά.
Γιατί είναι στη λίστα θα μου πείτε; Μα γιατί έκανε τεράστια επιτυχία. Μιλάμε για το 1984, όπου η νέα γενιά ασχολείται σιγά σιγά με τις ανατολικές πολεμικές τέχνες. Τι πιο πιασάρικο, από ένα σχολιαρόπαιδο που μαθαίνει καράτε από έναν μάστερ; Ταύτιση με τον πρωταγωνιστή; Ω ναι!
“Karate here, karate here, NOT here” και προφανώς “Wax on, wax off” είναι οι ατάκες που σίγουρα θυμάστε αν είμαστε στην ίδια γενιά!
Ο αγύμναστος Ralph Macchio, που χάθηκε μετά από τις ταινίες αυτές, ο Pat Morita (1932–2005) στον θρυλικό ρόλο του Mr Miyagi και η γλυκύτατη Elisabeth Shue μας δίδαξαν την ουσία της πίστης και της θέλησης για έναν ανώτερο σκοπό. Σκηνοθεσία John G. Avildsen (σας θυμίζει κάτι;) και μία υποψηφιότητα για Oscar. Την ταινία ακολούθησαν 3 sequels και ένα πρόσφατο remake (βαθιά ανάσα για να μην ξεκινήσουμε τις κακίες), χωρίς όμως να κάνουν την ίδια εντύπωση στο κοινό.
Τέλος να θυμίσω το φοβερό κομμάτι Joe Esposito – You’re The Best Around που παίζει μέσα στην ταινία.
Οι γυναίκες θα συνεχίσουν να διαβάζουν το άρθρο αυτό, ενώ οι άντρες θα σηκωθούν όρθιοι για να θυμηθούν την κίνηση του «Γερανού».
Είμαστε στην 4η ταινία, και το boxing καλά κρατεί. Η βιογραφία ενός από τους πιο γνωστούς boxers στον κόσμο Muhammad Ali (Cassius Clay), ήταν θέμα χρόνου να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη. Όχι μόνο γιατί έγινε πρωταθλητής κόσμου στα 18 του, αλλά και γιατί αγωνίστηκε για τα δικαιώματα του ως έγχρωμος.
Στην σκηνοθεσία έχουμε τον Michael Mann, και στον ρόλο τον Will Smith με κάτι κιλάκια παραπάνω! Λογικό γιατί το παιδί έλιωσε στην γυμναστική και στην πρωτεΐνη. Δύο υποψηφιότητες για Oscar (Best Actor in a Leading Role, Best Actor in a Supporting Role), όμορφα πλάνα και θετική απήχηση από το κοινό.
Αξίζει να αναφέρω, ανατριχιαστικό κομμάτι στο τέλος της ταινίας: Sauf Keita – Tomorrow.
Για να κάνουμε ένα διάλειμμα από το δυτικό boxing, και να πάμε βαθιά στην ανατολή, δεν μπορεί να λείψει από την λίστα μας η ταινία σταθμός, που έγινε πρωτοπόρος για πολλές παρόμοιες ταινίες.
Ο σκηνοθέτης Ang Lee (Life of Pi) έχει συνηθίσει πλέον να λαμβάνει χρυσά αγαλματάκια γιατί μας έχει χαρίσει πολλές αξιόλογες ταινίες.
Τα πλάνα μαγευτικά, η φωτογραφία καθηλωτική. Για μία ακόμη φορά θα πω ότι οι ανατολίτες σκηνοθέτες είναι έτη φωτός μπροστά.
Η ταινία Τίγρης και Δράκος, έχει στην κατοχή της 4 Oscar (Best Cinematography, Best Music, Original Score, Best Art Direction-Set Decoration, Best Foreign Language Film) και πρωταγωνιστούν, ο Yun-Fat Chow (προσωπικός αγαπημένος μου για την πολυετή συνεργασία με τον John Woo) και οι όμορφες αλλά θανάσιμες Michelle Yeoh και Ziyi Zhang.
Φέτος αναμένουμε το sequel της ταινίας με τίτλο Crouching Tiger, Hidden Dragon: The Green Legend σε σκηνοθεσία Woo-Ping Yuen.
Συνεχίζουμε το ταξίδι μας στην ανατολή, με ίσως την καλύτερη ταινία του Jet li. Του ανθρώπου που μετά από τόσες ταινίες στην Αμερική, μιλάει χειρότερα αγγλικά από την 6χρονη ανιψιά μου (που είσαι Λυδία να διαβάσεις πόσο σε παινεύω).
Στα χνάρια του Τίγρης και Δράκος, o Yimou Zhang μεγαλούργησε. Με μία υποψηφιότητα για Oscar(Best Foreign Language Film) και πολλές άλλες υποψηφιότητες η ταινία μας κέρδισε τόσο για το καλογραμμένο σενάριο της, αλλά και για τα μαγευτικά πλάνα.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως ακόμη και οι ερμηνείες αξίζουν στην ταινία αυτή. Οπότε δικαιολογημένα μπήκε στην λίστα.
Σειρά του Clint Eastwood να πάρει θέση στις οσκαρικές ταινίες με θέμα το box. Εντάξει ο άνθρωπος πίσω από τις κάμερες μεγαλουργεί.
Η συνταγή λοιπόν είναι απλή. Έχεις τον Clint μπρος και πίσω από τις κάμερες, τον Morgan Freeman να παίζει και να αφηγείται, την Hilary Swank να κάνει την boxer (το χει η γυναίκα, να σας θυμίσω ότι έπαιξε και στο The Next Karate Kid του 1994) και ένα ενδιαφέρον δραματικό σενάριο. Αποτέλεσμα, 4 Oscar (Best Motion Picture of the Year, Best Performance by an Actress in a Leading Role, Best Performance by an Actor in a Supporting Role, Best Achievement in Directing) και 46 υποψηφιότητες.
Simply said, a must see.
Πίσω στην ανατολή και στο πολυφημισμένο wushu. Εδώ μπορεί να μην έχουμε ταινία με Oscar, αλλά έχουμε το φαινόμενο του μία ίσων καμία. Σημαίνει ότι μόλις τελειώσει η ταινία την ξαναβάζεις για να την χορτάσεις.
Η βιογραφία του ανθρώπου που δίδαξε πρώτος το Wing Chun σε χιλιάδες άλλους, μεταξύ των οποίων και ο Bruce Lee. Τα γεγονότα διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Κινέζων και Γιαπωνέζων στο γεγονός Marco Polo (1937–1945).
Η μουσική ανατριχιαστική, η σκηνοθεσία καθηλωτική, τα πλάνα μαγευτικά από τον Wilson Yip, ενώ στον ρόλο του Yip Man o Donnie Yen, παραγωγός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, fight chorographer και πάει λέγοντας.
Την ταινία υποδέχτηκαν ένα sequel (το 2ο γυρίζεται)και πολλά remakes χωρίς όμως να κάνουν ιδιαίτερη επιτυχία. Λογικό είναι γιατί η ταινία απέσπασε πολύ καλές κριτικές, βραβεία και διακρίσεις καθώς και πολύ καλή θέση στο box office.
Ψάξτε το soundtrack, αξίζει!
Ξέρω κουραστήκατε να διαβάζετε για boxing και βιογραφίες. Δεν γίνεται όμως να μην μπει στη λίστα μας το The Fighter. Η βιογραφία του “Irish” Micky Ward. Ο boxer που με την βοήθεια του εκκεντρικού αδερφού του έφτασε την κορυφή.
Στην σκηνοθεσία ο David O. Russell (Silver Linings Playbook), ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Mark Walberg και ο Christian Bale. Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων 2 Oscar (Best Performance by an Actor in a Supporting Role, Best Performance by an Actress in a Supporting Role).
Αξίζει να αναφέρουμε πως στα γυρίσματα βρίσκονταν τα πραγματικά αδέρφια Ward, και έδιναν οδηγίες ενώ οι ηθοποιοί περνούσαν χρόνο μαζί τους για να μιμούνται τις κινήσεις τους. Μάλλον σε αυτό μπορεί να εξαιρεθεί ο Mark Walberg, γιατί δεν το είδαμε.
Έτσι για να ξεφύγουμε από το boxing και να μπούμε στην μόδα της εποχής στον κινηματογράφο, το MMA (Mixed Martial Arts). Όπως το parkour, το crossfit και πολλά άλλα το ΜΜΑ δεν αποτελεί σταθερή αξία στην 7η τέχνη, αλλά εποχική. Είναι εντυπωσιακό, γράφει καλά στον φακό και το κλειστοφοβικό 6γωνο κλουβί έχει πολλούς φαν.
Ήταν θέμα χρόνου, μέσα σε τόσες ταινίες να γυριστεί και μία άξια λόγου. Το Warrior είναι η ταινία που σε κάνει να ταυτίζεσαι με τους χαρακτήρες, να χτυπιέσαι από την αγωνία και να χοροπηδάς από την χαρά σου όταν ο πρωταγωνιστής παίρνει τον αγώνα.
Gavin O’Connor στην σκηνοθεσία και οι Tom Hardy, Nick Nolte, Joel Edgerton στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ερμηνείες καθηλωτικές, μουσική στη διαπασών και η καρδιά μας πάει να σπάσει.
Μία υποψηφιότητα για Oscar (Best Performance by an Actor in a Supporting Role) και πολλές διακρίσεις.
Ποιος δεν την έχει δει;
Τέλος, για να μην σας αφήσω παραπονεμένους και να ξεκινήσετε τα αρνητικά σχόλια πασχαλιάτικα, στις 10 ταινίες θα βάλω και μία bonus. Όπως και να το κάνεις δεν μπορεί να λείψει ο πιο γνωστός από όλους Jackie Chan. Ο άνθρωπος που έχει γυρίσει πάνω από 120 ταινίες, και έχει σπάσει πάνω από 120 κόκαλα στο σώμα του.
Θα μπορούσα να έχω ξεχωριστώ αφιέρωμα για τον Jackie Chan ακόμη και αν δεν είμαι ιδιαίτερα φανατικός.
Στην ταινία The Legend of Drunken Master (η οποία κυκλοφόρησε με πολλούς τίτλους) ο Jackie μας κάνει επίδειξη για ακόμη μία φορά όχι μόνο των ικανοτήτων του που ταιριάζει σε μία εφτάψυχη γάτα αλλά και του Zui quan κατά κόσμων “Drunken kung fu”.
Αξίζει να αναφέρω πως για την τελική μάχη χρειάστηκαν 4 μήνες γυρισμάτων, ενώ ο Jackie Chan πέρασε 2 φορές από τα αναμμένα κάρβουνα!
Διαβάστε το δεύτερο μέρος για τις ταινιες με ξυλο