Το συγκεκριμένο αφιέρωμα στροβίλιζε καιρό μέσα στο κεφάλι μου. Πέρα από τις κατασκοπευτικές ταινίες, τα αστυνομικά -και όχι μόνο- θρίλερ, τις ελεεινές κωμωδίες και τις σπλατεριές που λατρεύω, ήμουν ανέκαθεν, από μικρό παιδί μέχρι και τώρα που σίτεψα, μεγάλος fan της κινούμενης εικόνας, Animation αγγλιστί. Animation και όχι “παιδικά” όπως κάποιοι αγνώμονες τα βαφτίζουν, προκαλώντας ατμό να βγαίνει από το σκάλπ μου! Άλλωστε μυριάδες ταινίες του συγκεκριμένου είδους είναι αυστηρώς ακατάλληλες για τα αθώα ματάκια των παιδιών, ώστε να χαρακτηριστούν “παιδικά”.
Έστυψα λοιπόν το μυαλό μου τους τελευταίους μήνες για να αποφασίσω ποιες θα συμπεριλάβω και ποιες όχι. Έγραφα και έσβηνα λίστες ξανά και ξανά. Πιστέψτε με, αποδείχτηκε ίσως το πιο δύσκολο αφιέρωμα που έχω γράψει. Τελικά αντί του κλασικού top 5 format το οποίο έχω πιστά ακολουθήσει ως τώρα, κατέληξα να στοιχειοθετήσω τις Animation ταινίες σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες και να σας σερβίρω ένα top 5 σε καθεμία από αυτές. Οι ταινίες χωρίστηκαν αφενός σε Κλασικές και Σύγχρονες, με κριτήριο τον τρόπο γυρίσματος (κλασικό κινούμενο σχέδιο ή ψηφιακό σχέδιο), αφετέρου τα ιαπωνικά Anime ευλόγως σχημάτισαν μια κατηγορία από μόνα τους. Τέλος υπάρχει μια ειδική κατηγορία “περίεργων” Animation ταινιών, που όπως θα καταλάβετε δεν χωρούσαν με τίποτα σε καμία από τις παραπάνω κατηγορίες.
Μεγάλωσαν γενιές και γενιές σχεδόν έναν αιώνα τώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκει -σε ποιον άλλο- στον μάγο του κινούμενου σχεδίου, Walt Disney. Αθωότητα, χαρούμενα, φωτεινά και πολύχρωμα σχέδια, που εντυπωθήκαν βαθιά στις ψυχές των παιδιών όλου του κόσμου.
Η μαγεία ξεκινά. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Walt Disney θα μας εισάγει, μέσω ενός κλασικού παραμυθιού, σε έναν παράλληλο κόσμο όπου τα ζωάκια μιλάνε, η φύση τραγουδά και όπου όλα μπορούν να συμβούν. Πρωτοποριακή για την εποχή της, αποτέλεσε το πιο εμπορικό φιλμ του ομιλούντος κινηματογράφου ως τότε και γοήτευσε ακόμα και τους σουρεαλιστές ποιητές της εποχής, για τα επίπεδα φαντασίας και ονειρικών καταστάσεων στα οποία εισήγαγε τους θεατές της.
Όταν γεννιέται κάτι, οι πειραματισμοί είναι συχνοί και οι δημιουργοί δεν τους φοβούνται. Εδώ ο Disney φτάνοντας στο αρτιστικό απόγειο του, δίνει εικόνα σε 8 διάσημα μέρη κλασικής μουσικής, εκτελεσμένα από την Philadelphia Orchestra. Ήχοι των Bach, Beethoven, Tchaikovsky και Stravinsky μεταξύ άλλων, συνοδεύουν μια πανδαισία εικόνων και χρωμάτων σε ένα υπερρεαλιστικό πανηγύρι, όπου η φαντασία των δημιουργών φτάνει σε δυσθεώρητα ύψη και χαρίζει μια ξεχωριστή οπτικοακουστική εμπειρία στο διαχρονικό κοινό της (καθώς υπήρξαν αρκετά reissues της ταινίας, με τελευταίο αυτό του 2000).
Εδώ ξεχνάμε τους πειραματισμούς . Εδώ σημασία έχει το fun. Μια feelgood ταινία που τα έχει όλα. Ομιλούντα ζωάκια, γούτσου-γούτσου, περιπέτεια και την πιο εμβληματική μα ταυτόχρονα γραφική “κακιά” του animation, την Cruella De Vil. Η Τασσώ Καββαδία του Disney κλέβει εύκολα την παράσταση από τα σκυλάκια, και βάζει στο πάνθεον της ιστορίας αυτήν την κλασική πια ταινία.
Καταιγιστικό σε ρυθμό, με απίστευτο soundtrack και με έναν υπέροχο Robbin Williams στον ρόλο του Τζίνι, το Aladdin θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί η καλύτερη animation movie της Disney (ως τότε, γιατί θα ακολουθούσε και το ασύγκριτο Lion King δυο χρόνια αργότερα). Ταινία που επενδύει στους χαρακτήρες της (πολύ όμορφη πρωταγωνίστρια, πολύ ενδιαφέρων κακός), με πανέμορφο σχέδιο και δομημένο σενάριο, που σε ρουφάει μέσα στον κόσμο της και σε παρασύρει για 90 λεπτά να ξεχάσεις την πραγματικότητα τριγύρω σου.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ταινία της Disney. Η ταινία που είχε σε υπερθετικό βαθμό όλα τα στοιχεία που έκαναν ξεχωριστό το Aladdin, που αναφερθήκαν παραπάνω, μα είχε και το πιο σημαντικό. Ψυχή. Που όργωσε τα συναισθήματα μικρών και μεγάλων. Δεν θα πω περισσότερα. Τα έχει πει όλα ο Στάθης Νικολαΐδης στο υπέροχο άρθρο του.