Ήρθαν και φέτος τα Χριστούγεννα, αυτή η όμορφη γιορτή που όλοι γινόμαστε καλοί και ενάρετοι και βοηθάμε τον συνάνθρωπο που πεινάει και πονάει για καμιά εβδομάδα το πολύ, και μετά πάλι βρισίδια, κρίση, γκρίνια και μιζέρια. Στο πνεύμα της πλήρους εμπορευματοποίησης της γιορτής και η έβδομη τέχνη μας έχει δώσει πάμπολλες ταινίες γύρω από αυτήν.
Ο Χάρης Μεσηνιώτης επιλέγει Jack Frost (1998)
Ένας πατέρας που δυσκολεύεται να κρατήσει τις υποσχέσεις του πεθαίνει σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ένα χρόνο αργότερα επιστρέφει σαν χιονάνθρωπος σε μια τελευταία προσπάθεια να τον συγχωρήσει ο γιος του πριν εξαφανιστεί για πάντα. Αυτή είναι η υπόθεση από την κλασική χριστουγεννιάτικη ιστορία με πρωταγωνιστή τον Michael Keaton και συμπρωταγωνιστές την Kelly Preston και τον Joseph Cross. Είναι μια από αυτές τις γλυκιές ταινίες που όλοι τις έχουμε πετύχει κάποιο μεσημέρι τις μέρες των Χριστουγέννων σε κάποιο κανάλι της τηλεόρασης. Μια πολύ όμορφη ταινία με αρκετά καλές ερμηνείες που πραγματεύεται την σχέση πατέρα-γιου και πως τελικά μπορεί μια “ευχή” να διορθώσει καταστάσεις που έμοιαζαν χαμένες. Καμιά φορά χρειάζεται απλά να αφήσουμε το χριστουγεννιάτικο “θαύμα” να μας οδηγήσει αφήνοντας πίσω τις προηγούμενες εμπειρίες και να κάνουμε μια καινούργια αρχή.
Ο Στάθης Νικολαΐδης επιλέγει Love Actually (2003)
Σε γενικές γραμμές δεν υπάρχουν ταινίες που να έχω δει πάνω από 2-3 φορές. Αυτή που ξεπερνά κατά πολύ αυτό μου το στατιστικό είναι το Love Actually. Έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα με έκαναν να την μισήσω (Βρετανική ρομαντική κομεντί, με “ελαφρύ” σενάριο και τον Hugh Grant στη μάπα μου).
Παρόλα αυτά κάθε χρόνο είναι η ταινία που θα δω πριν τα Χριστούγεννα με κάθε διαφορετικό τρόπο (μόνος, με παρέα, με το αμόρε) και κάθε φορά θα δεθώ και με έναν διαφορετικό πρωταγωνιστή (η ταινία είναι σπονδυλωτή για όσους δεν την έχουν δει). Αν αυτό δεν είναι η μαγεία των ημερών τότε τι; Δείτε την για να φτιάξετε το κατάλληλο mood, στη τελική Christmas is all around…
Ο Νάσσος Ζώτης επιλέγει Batman Returns (1992)
Ως άνθρωπος που έχει γεννηθεί τον Απρίλιο, πάντα που άρεσε εκείνη η εποχή και όχι τόσο τα Χριστούγεννα. Κοιτούσα πάντα με απέχθεια όλες τις ταινίες που έχουν να κάνουν με την εποχή αυτή. Πολύ χρώμα, πολύ χαρά και πολύ ευτυχία. Οκ μας πείσατε.
Για όσους λοιπόν με ξέρουν δεν θα εντυπωσιαστούν, για όσους δεν με ξέρουν ίσως με κοιτάξουν καχύποπτα. Η αγαπημένη μου Χριστουγεννιάτικη ιστορία διαδραματίστηκε στην ταινία του 1992 Batman Returns σε σκηνοθεσία του master και παραμυθά Tim Burton.
Η ιστορία ξεκινάει με την γέννηση ενός αγοριού, που η μορφή του είναι διαφορετική από των υπολοίπων. Η δυσμορφία του κάνει τους γονείς του να τον πετάξουν σε ένα ποτάμι για να πνιγεί. Το παιδί όμως επιβιώνει, και τον μεγαλώνουν πιγκουίνοι.
30 χρόνια αργότερα αποφασίζει να πάρει εκδίκηση, θέλοντας να σκοτώσει όλα τα πρωτότοκα παιδιά της Gotham. Ο μόνος που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα σχέδια του είναι ο Σκοτεινός Ιππότης.
Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Danny DeVito, Michael Keaton, Michelle Pfeiffer, Christopher Walken και άλλοι.
Ο Κώστας Χριστοφορίδης επιλέγει Gremlins (1984)
Όταν αποκτάς ένα κατοικίδιο, υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να ακολουθείς. Αν δεν τους τηρείς, συνήθως συνεπάγεται αρρώστια, φθορά ή και ο θάνατος του κατοικίδιου. Στα Gremlins όλα αυτά συνεπάγονται για τον ιδιοκτήτη. Η ταινία λαμβάνει χώρα στην περίοδο των Χριστουγέννων και επειδή έπαιζε και τέτοια περίοδο στα τηλεοπτικά δίκτυα της Ελλάδος (στα 90’s), μου έχει αφήσει αυτό το Χριστουγεννιάτικο φρικιαστικό συναίσθημα.
Η Μαριάννα Παπαδοπούλου επιλέγει Love Actually (2003)
Την βλέπω κάθε χρόνο Και χωρίς να είναι Χριστούγεννα. Είναι αυτό που θέλει να δει κάθε άντρας και κάθε γυναικά – κάλα, ίσως γυναίκες πιο πολύ Μικρές ιστορίες αγάπης μες στα Χριστούγεννα. Αγοράκια που ερωτεύονται κοριτσάκια. Πρωθυπουργοί γνωρίζουν τον έρωτα της ζωής τους. Ερωτικές εξομολογήσεις έξω από την πόρτα σου. Τι πιο υπέροχο. Και στο Λονδίνο. Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο Άλλωστε to me, it s perfect!
Ο Κλέαρχος Δασκαλάκης επιλέγει Home Alone (1990)
Θα πω το Home Alone. Γιατί είναι η μόνη ταινία που όποια φορά και να την πετύχω μέσα στις γιορτές στην τηλεόραση, την βλέπω με ευχαρίστηση. Είναι ταινία οικογένειας, το οποίο είναι το μόνο πράγμα που έχει ουσία τα Χριστούγεννα. Έχει το γέλιο της με τις αμέτρητες γκάφες των ληστών, αλλά σε βάζει και στο χριστουγεννιάτικο mood, με το χιονάκι, τη στολισμένη Νέα Υόρκη, τα παιχνίδια…
Πωω, ετοιμάστε γάλα, μπισκότα και κουβέρτα και έρχομαι…
Η Μαρία Ιωάννουεπιλέγει The Nightmare Before Christmas (1993)
Η ταινία είναι μια από τις αγαπημένες μου γιατί ο Tim Burton έχει έναν δικό του εξαιρετικό τρόπο να μου θυμίζει πάρα πολύ τα ποιήματα του Edgar Alan Poe. Ίσως επειδή είναι και δικός του αγαπημένος ποιητής, τον χρησιμοποιεί τόσο συχνά όχι μόνο στο στιλ των διαλόγων αλλά και στον ίδιο σκοτεινό σκηνοθετικό καμβά. Αυτό το τελευταίο κάνει τον Tim Burton αυθεντία στα σκοτεινά παραμύθια!
Είναι μια τις αγαπημένες μου χριστουγεννιάτικες ταινίες διότι έχει μέσα και τα δύο παραπάνω στοιχεία. Θα ‘λεγα πως παντρεύει ιδανικά το κακό με το καλό βγάζοντας συνέχεια ηθικά διδάγματα. Ταυτόχρονα. χωρίς να λείπει το ρομαντικό στοιχείο, έχει την πρωταγωνίστρια Σάλι (ένα δημιούργημα ενός τρελού επιστήμονα φτιαγμένη από κουρέλια) η οποία είναι ερωτευμένη με τον Jack και προσπαθεί μάταια να του αποδείξει ότι όλο αυτό που σκέφτεται είναι μια τρέλα. Σώζοντας τα Χριστούγεννα, σώζει και το δικό της ρομάντζο κάτω από την χαρακτηριστική χριστουγεννιάτικη πανσέληνο.
Ο Νίκος Νικολαΐδης επιλέγει Edward Scissorhands (1990)
Είμαι περήφανος που η δικιά μου αγαπημένη χριστουγεννιάτικη ταινία (Ψαλιδοχέρης) δεν ανήκει στην κατηγορία ηλίθιων και επιφανειακών γιορτινών του είδους. Εκεί που ένα παραμύθι που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων σε μια τυποποιημένη αμερικάνική κωμόπολη, και εξηγεί ποιητικά, αθώα και παιδικά το πως δημιουργήθηκε το χιόνι, γίνεται ύμνος στην αγάπη. Στην πραγματική αγάπη, όχι στα στιλιζαρισμένα ψευτορομάντζα που ξερνάει συνήθως επάνω μας το Hollywood. Εκεί όπου μια απλή ιστορία γίνεται ύμνος στη διαφορετικότητα και σχόλιο στην ανεκτικότητα προς τον διπλανό μας, ειδικά αν αυτός δε μας μοιάζει και δεν ακολουθεί τα standards μας. Εκεί όπου μια αλληγορία γίνεται ύμνος στη νίκη της καλοσύνης της ψυχής απέναντι στην μιζέρια της βελτίωσης της εικόνας μας και μόνο. Ύμνος στην αλήθεια. Εκεί…γιατί δεν είναι απλά μια ταινία. Είναι τόπος. Ο τόπος όπου το σινεμά ζωντανεύει τα όνειρά μας, τις ελπίδες μας και απελευθερώνει τη ψυχή μας. Και σε αυτό συμβάλλουν τα μέγιστα ο μοναδικός Tim Burton, ο Johnny Depp στην καλύτερη ίσως ερμηνεία της καριέρας του, καθώς και η τρελή χημεία του ζεύγους Depp-Burton στην οθόνη.
Ο Γιώργος Τζοτζόρογλου επιλέγει Joyeux Noel (2005)
Πρόκειται για μια ταινία που όταν την είδα με κέρδισε η πρωτοτυπία της στο σενάριο, διότι εμφανίζει την τρομακτική βαρβαρότητα του “πολέμου των χαρακωμάτων” μέσα από την οπτική της χρονικής στιγμής των Χριστουγέννων. Εν όψει της κοινής, για τους εμπόλεμος εμπλεκόμενους Ευρωπαίους, εορτής του ερχομού του Θεανθρώπου, όπως θέλουν να λένε τα χριστιανικά δόγματα και τα παρακλάδια τους, εμφανίζονται τα πραγματικά πιστεύω και “θέλω” των μαχόμενων λαών που μέσα από αναμεταξύ τους κεράσματα, τραγούδια και αγκαλιές σε μια στιγμιαία ανακωχή περνάν τα Χριστούγεννα αγκαλιασμένοι.
Ξεχνώντας τα αντικρουόμενα μίση τους, που τους μπολιάσαν οι κυβερνήτες τους, σαν απλοί άνθρωποι χωρίς χρώμα φυλή και διαφορές, γιορτάζουν με χαρά και τραγουδούν, με αξιοσημείωτη αναφορά σε έναν στρατευμένο Γερμανό γνωστό τενόρο ο οποίος απαγγέλλει χριστουγεννιάτικα τραγούδια εξαιρετικά, κερδίζοντας το κοινό δέος! Δυστυχώς όμως το βέλος του αμείλικτου χρόνου τους αναγκάζει να σταματήσουν και να χωριστούν επιστρέφοντας στα χαρακώματα τους ξεκινώντας ξανά τις εχθροπραξίες…
Φοβέρες ερμηνείες παραλληλισμοί και μια γυναικά κάτοικος της περιοχής σε ουδέτερο έδαφος διασταυρούμενων πυρών. Μια λιγότερο “γουτσου-γουτσου” χριστουγεννιάτικη ταινία που υπενθυμίζει την φρικαλεότητα του πολέμου ακόμα και όταν οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τα πάντα και να γίνουν αλτρουιστές. Την προτείνω σε όσους δεν θέλουν να δουν για 746482514284 φορά το Home Alone και τη ρομαντική πλευρά του “ερυθρόλευκου παχύδερμου” γεροξεκούτη. Καλές γιορτές και Καλή χρόνια σε όλους!