Kick-Ass (2010)

Έχουμε μια ακόμη μεταφορά κόμικ στην μεγάλη οθόνη. Τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά από ότι τα έχουμε συνηθίσει όμως. Το συγκεκριμένο κόμικ έβγαζε τα πρώτα του τεύχη την ίδια χρονική στιγμή που γυριζόταν η ταινία. Η δημιουργία του ξεκίνησε με σκοπό να γίνει ταινία. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την συνεργασία του σκηνοθέτη με τους δημιουργούς για να έχουν μια κοινή αισθητική.

Ο κεντρικός ήρωας δεν έχει καμία υπέρ-δύναμη. Αυτό μας κάνει να ταυτιζόμαστε μαζί του και να τον υποστηρίζουμε. Το ότι συναντάει τόσο έντονη βία, είναι τροφή για σκέψη προς όλους εμάς που έχουμε τέτοιου είδους όνειρα που και που. Το ότι επιβιώνει είναι απλά η πλοκή ενός σωστά δομημένου σεναρίου. Κανένας ήρωας, που υποστηρίζει το καλό, δεν πεθαίνει στο τέλος εκτός και αν ήταν στην αρχή κακός, οπότε πληρώνει τα σφάλματα του παρελθόντος με αυτού του είδους την λύτρωση. Εδώ όμως έχουμε την πρώτη περίπτωση.

Τα παιδικά όνειρα συναντάνε την ενήλικη βία και αναγκάζονται να προσαρμοστούν. Δεν είναι τόσο χαρούμενα τα πράγματα, του στυλ “Κάποιος βρίσκεται σε κίνδυνο. Αυτό είναι δουλειά για τον…”. Όχι. Εδώ έχουμε κάτι διαφορετικό. Η εμφάνιση του σούπερ ήρωα προσελκύει το κακό και την βία και τον αναγκάζει να κολυμπήσει στα βαθιά χωρίς προηγούμενη εκμάθηση. Φυσικά, η έννοια της ομάδας και της συνεργασίας των βοηθάνε να επιβιώσει. Εντάξει ήταν και λίγο κωλόφαρδος που συνάντησε το κοριτσάκι-πολεμική-μηχανή και τον μπαμπά του, αλλά δε παύει να προωθείται η αξία της συνεργασίας.

Καταιγιστική δράση, ατάκες που πέφτουν βροχή, αναφορές σε άλλους (πιο γνωστούς) υπέρ-ήρωες είναι τα βασικά στοιχεία της ταινίας. Κρατάει τον κωμικό της χαρακτήρα αλλά μπερδεύει το στιλιζάρισμα με το ρεαλισμό στην δράση. Θα προτιμούσα να γέρνει προς μια κατεύθυνση παρά να είχε αυτό το ανακάτεμα.