Happy Death Day (2017)

Poster

Ο Tree Gelbman, μια φοιτήτρια, βρίσκεται να ξαναζεί την ημέρα της βάναυσης δολοφονίας της, τόσο τις πρωτότυπες λεπτομέρειες, όσο και το τρομακτικό τέλος. Αυτό όμως είναι η ευκαιρία της για να βρει την ταυτότητα του δράστη.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Έχουμε μια ταινία που θέλει διακαώς να μας μάθει την έννοια της προμνησίας, το γνωστό σε όλους μας “deja vu” . Τοποθετημένο σε μια νεανική και σαφώς πιο ανάλαφρη κατάσταση παρακολουθούμε το χρονικό της δολοφονίας της Tree, την ημέρα που ξημερώνουν τα γενέθλια της. Προσπαθώντας να μας φέρουν σε μια κατάσταση φόβου ή και τρόμου, το μόνο που καταφέρνει η ταινία είναι απλά να περάσουμε καλούτσικα και ευχάριστα.

Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, μιας και αυτό είναι το ζητούμενο από μια κριτική ταινίας, το σενάριο της μας εξέπληξε ευχάριστα. Το θέμα είναι ότι ήταν τόσο ευχάριστο που μερικές φορές έφτασε στα όρια της κωμωδίας. Ανάμεικτα τα συναισθήματα που μας χαρίζει μιας και μας κάνει να πηδάμε από την βαρεμάρα, στο μυστήριο, μετά λιγάκι στο άγχος και πάλι στην προσπάθεια του να μας φοβίσει λίγο (δεν το καταφέρνει) και καταλήγει σε ένα νερόβραστο συναίσθημα, από αυτό που σου βγάζουν οι αναρίθμητες εφηβικές ταινίες με κολλέγια κτλ. Σαν κεντρική ιδέα λοιπόν, το σενάριο ήταν μια ευχάριστη έκπληξη αλλά δεν τηρήθηκε η απαραίτητη ατμόσφαιρα για να πούμε ότι άξιζε τον κόπο.

Όμως ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον να βλέπουμε μπρος τα μάτια μας να παίρνει σάρκα και οστά το τρίπτυχο της προμνησίας. Από το “déjà vécu” λοιπόν που σημαίνει ότι “αυτό το έχω ξαναδεί”, στο “déjà senti” που είναι η αποκλειστική συναισθηματική κατάσταση του “αυτό το έχω ξανανιώσει” να ολοκληρώνεται με το “déjà visité”, που σε αντίθεση με τις άλλες δυο, είναι η μόνη αίσθηση η οποία έχει συγκεκριμένες χωρικές και γεωγραφικές διαστάσεις.

Η Tree λοιπόν προσπαθεί ν’ ανακαλύψει μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα συναισθημάτων και γεγονότων, αν είναι στα πρόθυρα σχιζοφρένειας ή όντως της συμβαίνει όλο αυτό. Μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό προσπαθεί να γλιτώσει από τον επίδοξο δολοφόνο που την κυνηγά. Σιγά σιγά κάνοντας αλλαγές στις σταθερές αρχίζει να βγάζει μια άκρη και εν τέλει βρίσκει τον υπαίτιο όλης αυτής της παράλογης κατάστασης.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν πέρασα καλά, γέλασα πολύ και με κράτησε να δω τι ακριβώς θα γίνε στο τέλος. Άφησε ηθικό δίδαγμα, πως πρέπει να αλλάξεις όταν όλα σου πάνε στραβά. Πως όταν αρχίζεις και χαμπαριάζεις ότι κάτι γύρω σου σε “σκοτώνει” πρέπει να γυρνάς συνέχεια στο ίδιο σημείο και κάθε φορά να αλλάζεις από κάτι, μπας και δεις λίγο χαρά στον ορίζοντα. Και παιδιά να σας πω κάτι, έχει απόλυτο δίκιο. Είναι όντως έτσι τα πράγματα, αν προσπαθήσεις και καταφέρεις να γυρνάς ξανά και ξανά σε κάτι που σ’ έχει σκοτώσει, θα βρεις όλες τις παραμέτρους, τους υπεύθυνους αλλά και τον τρόπο να το αλλάξεις όλο αυτό. Κι έτσι θα παραμείνεις ζωντανός.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Από τον σκηνοθέτη του Paranormal Activity: The Marked Ones, Christopher Landon, έχουμε μια αρκετά καλή οπτική στο τι συμβαίνει, γιατί τα πλάνα του ήταν πάντα στην σωστή πλευρά των γεγονότων. Όμως δεν μπορείς να πεις ότι μεγαλούργησε κιόλας, διότι ήταν το ίδιο ξανά και ξανά. Αν και οι παραγωγοί της ταινίας είναι οι άνθρωποι που μας χάρισαν το Get Out, το The Purge και το The Visit, δεν μπορούμε να πούμε ότι εδώ μας ευχαρίστησαν και πολύ. Την ευθύνη γι’ αυτό το περίεργο σενάριο, την χρεώνουμε στον Scott Lobdell (X-Men: Days of Future Past) που ενώ είχε κάτι το περίεργο να αποδώσει, δεν το χαρήκαμε καθόλου γιατί σε μερικά σημεία το κατάντησε ο ίδιος κωμωδία.

Θέλω να αναφερθώ στη μάσκα που την δημιούργησε ο Tony Gardner, και θα πω πως θύμισε λιγάκι το Scary Movie, σε κακή απομίμηση. Θέλω εδώ να σας ενημερώσω ότι υπάρχει πιθανότητα sequel (!) και το αφήνω ασχολίαστο. Όσο για την Tree Gelbman (Jessica Rothe), θα πω ότι προσπάθησε αρκετά και θα αναγνωρίσω ότι κάποιες φορές ήταν καλή στην ερμηνεία της. Στο ίδιο μοτίβο ακολουθεί όλη η παρέα, από τον Israel Broussard, στον ρόλο του Carter Davis, μέχρι και Charles Aitken στον ρόλο του Gregory Butler, καθηγητή της Tree, όλοι μα όλοι ήταν χλιαροί και αδιάφοροι. Γι ‘αυτό και διαλέγω να μην τους αναφέρω όλους.

Από μουσική δεν θυμάμαι και πολλά, παρά μόνο το σπαστικό ringtone στο κινητό της Tree, το οποίο είναι το παραβιασμένο αποτέλεσμα του γνωστού σε όλους μας “In Da Club” του 50 Cent.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Γιατί σου το πρότειναν άλλοι, γιατί σου έκανε κάτι περίεργο ο τίτλος και είπες να το δοκιμάσεις. Γιατί δεν ήξερες τι θα δεις και στην έφεραν οι κολλητοί σου. Για να πάρεις ιδέες για να αλλάξεις ότι σε “σκοτώνει”.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
6
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
5
ΜΟΥΣΙΚΗ
3
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
5
Reader Rating7 Votes
7.7
4.8
Poster

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ

Γενέθλια Θανάτου

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ

12 Οκτωβρίου 2017

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)

26 Οκτωβρίου 2017

ΔΙΑΡΚΕΙΑ

96 λεπτά

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΓΛΩΣΣΑ

ΧΩΡΑ

BUDGET

$4.800.000