What Happened to Monday (2017)

Διαβάζοντας κάποιος την πλοκή της ταινίας και βλέποντας τους συντελεστές (εκτός από κάνα δύο-τρία καλά ονόματα στο καστ) δεν θα θεωρήσει αξιόλογο το να αφιερώσει χρόνο για να την παρακολουθήσει. Ωστόσο αυτό θα αποτελέσει ένα μεγάλο λάθος. Στην αρχή η ταινία δεν σου δίνει την εντύπωση ταινίας δράσης, αργά ή γρήγορα όμως αρχίζεις να βιώνεις τα χαρακτηριστικά της σε πολύ έντονο ρυθμό. Οι υπερβολές, όπως είναι φυσικό, δεν εκλείπουν παρ’ όλα αυτά δεν επηρεάζουν τόσο αρνητικά την γενική εικόνα. Ο σκληρός χαρακτήρας που αποκτά ανά σημεία η ταινία και η ωμή βία για κάποιο λόγο δεν σε απωθούν αλλά σε εθίζουν με αποτέλεσμα να συνεχίσεις να την παρακολουθείς. Αυτό ίσως να οφείλεται και στον τρόπο με τον οποίο οι δημιουργοί μέσα από αυτές τις σκηνές σπάνε τα κλισέ, εκμεταλλευόμενοι γι αυτόν ακριβώς τον λόγο τους εφτά διαφορετικούς χαρακτήρες σε ένα πρόσωπο. Ακόμη ένα θετικό είναι και τα μηνύματα της ταινίας που ναι μεν δεν εμβαθύνουν πολύ αλλά δίνουν το “παρών” και προσθέτουν ένα μικρό στοιχείο ενδιαφέροντος για όσους δεν είναι λάτρεις της δράσης και των ταινιών επιστημoνικής φαντασίας.

Αρνητικά δρα σε αρκετά σημεία η έλλειψη εμπνευσμένου σεναρίου όσον αφορά τους διαλόγους, καθώς βλέπουμε να γίνεται μία επιφανειακή προσπάθεια πάνω σε περιεχόμενο που θα μπορούσε να περιέχει αιχμηρές ατάκες. Αυτό ομολογεί την διάθεση των δημιουργών να εκποιήσουν μία κλασική ταινία δράσης με σκηνές έντασης και δυνατού ρυθμού που θα ικανοποιήσει την πλειονότητα των θεατών αλλά δεν θα έχει ιδιαίτερο σεναριακό βάθος. Εδώ ως αρνητικό θα προσθέσω και την επίκριση σε κάτι υποθετικά-μελλοντικά αναπόφευκτο που όμως δεν καταλήγει σε κάποια ελπιδοφόρα λύση από τους δημιουργούς, σε ένα “μήνυμα”, ούτε καν στα κοινότυπα μηνύματα των ανά τα χρόνια ταινιών με παρόμοιες θεματολογίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένει ο θεατής απλά με την παρουσίαση ενός προβλήματος χωρίς να λαμβάνει κάποια κατά τον σκηνοθέτη και τους δημιουργούς “ελπίδα”.