Σε μια κατάμεστη αίθουσα της Φρίντα Λιάππα στην Αποθήκη Δ’, παρακολουθήσαμε μια εξαιρετική ταινία Πολιτικού θρίλερ, που έχει λάβει βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ Καννών.
Ο βασικός πρωταγωνιστής Tawfeek Barhom, ένας γιος ψαρά σε μικρό χωριό, βρίσκεται να είναι στο κέντρο μιας προσπάθειας του κράτους της Αιγύπτου, να διεισδύσει στο χώρο της εκκλησίας και πιο συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο Al-Azhar University του Καΐρου, την κοιτίδα του σουνιτικού Ισλάμ.
Ένα αθώο παιδί που μπλέκεται από το πουθενά, αλλά προσαρμόζεται ιδανικά στην προσπάθεια του να ικανοποιήσει τα “θέλω” του κράτους, αλλά και για να σώσει το τομάρι του!
Η ταινία σε ένα μεγάλο της μέρος είχε πολλές μικρές σκηνές, χωρίς να σε κουράζουν, βάζοντας έντονα στο κλίμα και την εξέλιξη των χαρακτήρων, σκοτεινών και μη.
Κάτι που ξεχώρισε ήταν η μουσική επιμέλεια, η οποία ήταν εξαιρετική και συμβάδιζε με την πλοκή άψογα και στα σημεία που έπρεπε.
Αξίζει να τη δεις, ακόμα και αν δεν είσαι φανατικός του είδους. 8.5/10
Περισσότερες πληροφορίες: https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/14588
Η ελληνική ταινία διάρκειας 76’ δείχνει δύο νεαρά άτομα να συζητάνε σε ένα πάρκο της Αθήνας κατά τη διάρκεια μιας μέρας. Χρειάστηκε μηδενικό μπάτζετ και δυο μέρες γυρισμάτων.
Υπάρχουν ουσιαστικά πολλαπλές σκηνές διάσπαρτες που ορίζονται από τη θεματική των συζητήσεων ή των ιστοριών, ολοκληρωμένων και μη.
Έχει αρκετές έξυπνες ατάκες, με κυρίως τον Κωνσταντίνο Κωνιό να κλέβει τις εντυπώσεις, ο διάλογος γενικά ρέει φυσικά, στην αρχή μπορεί να σου φαίνεται περίεργο το στυλ, αλλά στην εξέλιξη του, θεωρώ έχεις να λάβεις πολλά και τα περισσότερα πίσω από τα λόγια, προσπαθώντας να δεις τον πραγματικό χαρακτήρα και θέλω των δύο ατόμων.
Νομίζω πάνω κάτω όλοι μας έχουμε κάνει τέτοιων ειδών συζητήσεις, είτε με ένα είτε με περισσότερα άτομα, οπότε πιστεύω θα σας φανεί αρκετά οικείο και αν αφεθείτε θα την δείτε ευχάριστα. 6/10
Περισσότερες πληροφορίες: https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/14495
Η ταινία εστιάζει σε 3 χαρακτήρες και ουσιαστικά 3 κεφάλαια με τη σειρά, την μητέρα και τα δύο παιδιά της – από τα 4 συνολικά που έχει – που από την Ακτή Ελεφαντοστού καταλήγουν να ζουν σε διάφορα μέρη της Γαλλίας.
Η αλήθεια είναι ότι η ταινία χτίζει πολύ στα θέλω και τις προτεραιότητες που επικοινωνούνται για τους χαρακτήρες, τα οποία συνήθως είναι μπερδεμένα, όπως της μητέρας, που προσπαθεί να ισορροπήσει στις ερωτικές επιθυμίες τις και σε ένα καλύτερο αύριο για τα παιδιά της.
Το πως όμως αντιλαμβάνονται ο μεγάλος και ο μικρός αδερφός αυτήν την κατάσταση και τις εναλλαγές στην καθημερινότητα είναι σημαντικότατο και ξεδιπλώνεται ομαλά στην πορεία της ταινίας, η οποία από τη μέση και μετά αποκτά ρυθμό και εμένα προσωπικά με κερδίζει ο μικρός αδερφός.
Αν βάλεις τις εκφράσεις των 3 διαφορετικών ηθοποιών που παίζουν το συγκεκριμένο χαρακτήρα, δηλαδή έναν μπόμπιρα, του έφηβου και του νεαρού ενήλικα καθηγητή φιλοσοφίας, το αποτέλεσμα είναι μαγικό.
Η τελευταία ολιγόλεπτη σκηνή της ταινίας είναι όλα τα λεφτά κάνοντας ιδανικό κλείσιμο. 6.5/10
Περισσότερες πληροφορίες: https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/14699