The Revenant (2015)

Είναι το τελευταίο κατά σειρά film του εξαιρετικού Μεξικανού σκηνοθέτη Alejandro González Iñárritu (που έχει σκηνοθετήσει ταινιάρες όπως τα 21 Grams, Babel αλλά και το περσινό Birdman, για το οποίο βραβεύτηκε με όσκαρ σκηνοθεσίας), ο οποίος δίνει με αυτή του την ταινία νόημα και ρεαλιστική οπτική απεικόνιση στον πασίγνωστο ανά τα χρόνια χαρακτηρισμό «Άγρια Δύση». Πρόκειται για ένα ταξίδι που με κινητήριο μοχλό την δίψα του πρωταγωνιστή για εκδίκηση, μετατρέπεται σε έναν αγώνα επιβίωσης υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.

Η ταινία ξεκινάει με ένα μονοπλάνο μοναδικής κινηματογραφικής ευφυΐας, του οποίου η πραγμάτωση από μόνη της αποτελεί επίτευγμα κινηματογραφικής δεξιοτεχνίας του σκηνοθέτη της. Τα μονοπλάνα κυριαρχούν σε όλη την ταινία, δίνοντας στον θεατή την αίσθηση της απεραντοσύνης της φύσης σε σύγκριση με την φθαρτή και ευάλωτη (τόσο σωματικά όσο και ψυχικά) φύση του ανθρώπου. Μονοπλάνα τα οποία συνδυάζουν long shots στις σκηνές δράσης και close-up shots στις υπόλοιπες σκηνές, εστιάζοντας σε οποιονδήποτε μιλάει ή κινείται, μπλοκάροντας οποιαδήποτε περιφερειακή θέαση του τι συμβαίνει γύρω τους, αυξάνοντας έτσι την αγωνία του θεατή.

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην σκηνή κατά την οποία μια άγρια αρκούδα επιτίθεται στον Hugh Glass (τον οποίον υποδύεται ο γνωστός και μη εξαιρετέος Leo di Caprio) και η οποία έχει γίνει viral αρκετούς μήνες πριν την προβολή της ταινίας, εγείροντας αστικούς μύθους σχετικά με τον εάν η αρκούδα βιάζει ή όχι τον πρωταγωνιστή. Είναι επί της ουσίας η σκηνή που πυροδοτεί την εξέλιξη της όλης ιστορίας, η οποία θα μπορούσε πολύ εύκολα να μετατραπεί σε splatter στα όρια του γελοίου. Η μαεστρία όμως του Μεξικανού σκηνοθέτη μας παραδίδει το αποτέλεσμα μιας πολύ προσεκτικά μελετημένης (ιδιαίτερα σε ότι αφορά την συμπεριφορά του ζώου που κυρίαρχο μέλημα του είναι να προστατέψει τα «μικρά του») και άρτια γυρισμένης σκηνής.

Ειδική μνεία αξίζει επίσης στον διευθυντή φωτογραφίας Emmanuel Lubezki (Birdman, Gravity, Children of men), ο οποίος έχει δώσει στα πλάνα της ταινίας μια απόκοσμα όμορφη αισθητική, όπως επίσης και σε όλους τους ηθοποιούς ανεξαιρέτως, που επιτυγχάνουν εξαιρετικά πειστικές ερμηνείες. Πρόκειται για μια ταινία, στην οποία τόσο ο σκηνοθέτης όσο και οι ηθοποιοί (αλλά και οι υπόλοιποι συντελεστές) τεστάρουν τα όρια και τις αντοχές τους προσπαθώντας να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Και τα καταφέρνουν.