The Nutcracker and the Four Realms (2018)

Εμπνευσμένη ταινία από την σύντομη ιστορία του E. T. A Hoffmann με τίτλο “The Nutcracker and the The Mouse King” και απ’ το “The Nutcracker” του Marius Petipas. Το παραμύθι αυτό είναι διάσημο σε όλους μας, με την μικρή διαφορά ότι οι ήρωες του δεν είναι στις προτιμήσεις του κοινού. Αυτό συμβαίνει και στην συγκεκριμένη απόδοση του παραμυθιού, με αποτέλεσμα η ταινία να μην καταφέρνει τον σκοπό της.

Η ιστορία είναι στην βάση της χιλιοειπωμένη, με το κεντρικό νόημα να ταλαντεύεται ανάμεσα στην δύναμη της θέλησης και πίστης στον εαυτό μας και στην ανδρεία του πνεύματος, αλλά και του σώματος. Η περιπέτεια της μικρής Clara’s προσπαθεί να μας ταξιδέψει σε κόσμους μαγικούς (πράγμα που καταφέρνει), μεταδίδοντας μας το αίσθημα της περιπέτειας και της μαγείας. Εδώ λοιπόν είναι και το ζητούμενο. Το πόσο καταφέρνει να μας μαγέψει η ταινία. Δεν θα σας παραμυθιάσω λέγοντας πως το κάνει. Δυστυχώς συνέβη κάτι πολύ παράξενο.

Η ταινία είναι μια παρέλαση από χρώματα – περίτεχνες μηχανές – κοστούμια και κάθε λογής φανταστικά ζώα και πράγματα. Εδώ λοιπόν είναι το μελανό σημείο, κατ’ εμέ τουλάχιστον. Δηλαδή ενώ η ταινία προσφέρει την μαγεία απλόχερα, εγώ δεν την εισέπραξα και πολύ. Πραγματικά δεν ξέρω πως το καταφέρανε αυτό γιατί από τεχνικής πλευράς είναι υπερφορτωμένο με τα πάντα. Να σας πω την αλήθεια, αυτό που παρατήρησα είναι ότι για να πας σ’ έναν κόσμο μαγικό πρέπει πρώτα να είσαι κάπου που να μην υπάρχει η μαγεία, ώστε να υπάρξει αισθητή διαφορά. Αυτό λοιπόν δεν έγινε. Ήταν σαν από ένα παραμύθι, να μπαίναμε σ’ ένα άλλο παραμύθι και όλο αυτό κατέστρεψε την μαγεία.

Παρόλα αυτά όμως η ταινία βλέπετε ευχάριστα μια Κυριακή μεσημέρι με όλη την οικογένεια μαζεμένη. Περνάει όμορφα μηνύματα και για τους μικρούς μας φίλους είναι μια καλή επιλογή. Το σίγουρο όμως είναι πως δεν θα ζητήσουν ξανά να την δουν.