Ένας μεγαλέμπορος μαριχουάνας αναζητά τρόπους να πουλήσει την ιδιοκτησία του και να αποσυρθεί, όμως τα νέα της επικείμενης αποχώρησής του διαδίδονται, ξεκινώντας μια σειρά αιματηρών γεγονότων.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Ο Guy Ritchie, μετά από μια σειρά πειραματισμών που κυμάνθηκαν μεταξύ εξεζητημένης ανάπλασης και ατυχούς έμπνευσης (Man from U.N.C.L.E., Βασιλιάς Αρθούρος) επιστρέφει στο είδος που κέρδισε την καρδιά του κοινού και σηματοδότησε τη δημιουργία μιας νέας μορφής γκανγκστερικών φιλμ. Οι Δύο Καπνισμένες Κάνες και το Snatch- τα αίτια της υψηλής δημοφιλίας του- χαρακτηρίζονται από σπιρτόζικο χιούμορ, στακάτο μοντάζ, φρενήρη ρυθμό και πολυπλοκότητα, στοιχεία που δένουν αρμονικά, διεγείροντας την περιέργεια τόσο ορμητικά, που η υπερβολή των ιστοριών δεν ξενίζει, μα αντιμετωπίζεται σαν πρόσφορο έδαφος για την πραγμάτωση του οράματος του δημιουργού.
Στη νέα του απόπειρα, ο Ritchie ψαχουλεύει το σάκο με τα μαγικά του, όμως δεν «ξεφλουδίζει» τους χαρακτήρες του, ούτε επιτρέπει στο κοινό να ταυτιστεί μαζί τους. Αναβιώνει πρόχειρα τη συνταγή της πρότερης επιτυχίας του, με μόνη εξαίρεση την πρόσθεση της ξεκαρδιστικής αποδόμησης της πολιτικής ορθότητας, σε διαλόγους αξέχαστα υπέροχους. Πέραν τούτου, όμως, διασκορπίζει ψήγματα της αξίας του άστατα και λουφάζει στη γωνιά της ανακύκλωσης, έστω και αν η χαρισματικότητά του διαφαίνεται μέσω της μετατροπής μέτριων συλλήψεων σε αξιέπαινες σκηνές. Η ιστορία του τον προδίδει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: Αφύσικα τραβηγμένη, με τα κυριότερα σημεία της να μην ενώνονται οργανικά, καταντώντας κουραστική με την πάροδο του χρόνου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Το πολυτάλαντο καστ δεν αξιοποιείται επαρκώς από τον έμπειρο σκηνοθέτη. Ανάμεσά τους ο Hugh Grant ξεχωρίζει, ερμηνεύοντας έναν ανερμάτιστο κομπιναδόρο, που τρέφεται από τη δολοπλοκία, φυτοζωώντας απροκάλυπτα. Δίπλα του, όλοι λειτουργούν διεκπαιρεωτικά ή τουλάχιστον αφήνονται στην ατίθαση μαγεία των κουραστικών σεναριακών ανατροπών, αφού δεν τους δίνεται η ευκαιρία να ξεφύγουν από τη στερεοτυπική φύση των χαρακτήρων τους. Αν κάτι χρήζει ξεχωριστής αναφοράς είναι τα μοναδικού κάλλους κουστούμια του Michael Wilkinson, η δουλειά του οποίου κρίνεται- πέρα από εντελώς συναφής με το ύφος του έργου- σωτήρια για τη διάσωση των εντυπώσεων.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Ο Ritchie, άτονα και αψυχολόγητα, ανασυνθέτει το είδος που του χάρισε διακρίσεις και αναγνώριση με φλυαρία, κομίζοντας μια ιστορία στη μεγάλη οθόνη βαλτωμένη στην ανώφελη επανάληψη. Παιχνιδίζει χαριτωμένα επιστρατεύοντας γνωστά τρικ, αλλά δε θέλγει, στριμώχνοντας μόνο ορισμένες εκλάμψεις του αδιαμφισβήτητου ταλέντου του μέσα στο φιλμ του. Ασύγκριτα κατώτερο των κορυφαίων έργων του, το «The Gentlemen» πλέει άδοξα σε έναν ωκεανό αχρείαστου αναμασήματος μιας εξαντλημένης φόρμας.