Η Hazel και ο Gus συναντιούνται τυχαία σε μια ομαδική συνάντηση ατόμων με καρκίνο. Η γνωριμία αυτή θα τους οδηγήσει σε μια νέα εμπειρία ζωής και θα εξελιχθεί σε ένα δυνατό και σαρωτικό έρωτα. Παρά τις αντίξοες συνθήκες που τους προκαλούν οι καταστάσεις υγείας τους, μας δείχνουν τι σημαίνει να αγαπάς και να ζεις.
“I fell in love with him the way you fall asleep: Slowly, and then all at once.”
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Καταρχήν να προειδοποιήσω, δεν είναι το στιλ των ταινιών που βλέπω. Προσπάθησα να την δω αμερόληπτος για να μην πει κανένας ότι είμαι ξεροκέφαλος και δεν δίνω μια ευκαιρία σε κάτι διαφορετικό. Και έτσι έκανα. Παρόλα αυτά όμως η ταινία με τραβούσε με συρματόσχοινα πίσω στην άποψη μου για τις ρομαντικές ταινίες. Και για αυτό δεν μου αρέσουν. Γιατί είναι όλες ίδιες και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μέσα από τον σωρό. Εντάξει υπάρχουν και οι λαμπρές εξαιρέσεις όπως το “Αγάπα με αν τολμάς” ή το “Αμελί” ή το απίστευτο “500 μέρες με την Σάμμερ”. Αλλά θα αργήσουμε να ξαναδούμε τέτοιες. Αν νομίζετε ότι υπάρχει κάποια σε αυτό το μήκος κύματος, παρακαλώ πολύ ενημερώστε με για να την δω. Τα σχόλια είναι ανοιχτά για τέτοιες συζητήσεις και προτάσεις.
Α, ναι έχω και μια ταινία που πρέπει να αναφέρω εδώ. To σενάριο είναι διασκευή από το ομώνυμο βιβλίο που έγινε και best seller του John Green.
Πολλά κλισέ. Συνέχεια. Μια τύπισσα με πρόβλημα υγείας που συναντάει ένα τύπο που έχει κι αυτός τα θέματα του και την καταλαβαίνει. Χμμ, Μάλιστα. Η ταινία από το πρώτο λεπτό μας φωνάζει να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Άραγε είχαν και τέτοια σκέψη για τις αίθουσες που παιζόταν; Κι όμως, εισπρακτικά τα πήγε πολύ καλά. Είναι πιστεύω μια στάνταρ επιλογή για τα ζευγάρια που παν σινεμαδάκι.
Η ταινία προχωράει γρήγορα. Ο τρόπος που γνωρίζονται και που εξελίσσεται η γνωριμία τους είναι κακώς αφηγούμενα. Και λέω, “για να πηγαίνουν όλα καλά κάτι περίεργο θα συμβεί”. Και περνάει μισή ώρα και τίποτα. “Όπου να ‘ναι” λέω, υπομονή. Και πέρασε μία ώρα (δύο κρατάει η ταινία) και τίποτα. Όλα βαίνουν καλώς. “Δεν μπορεί”, σκέφτομαι. Και μπουμ, μπαίνει μέσα στα πλάνα ο Willem Dafoe στο ρόλο του μισάνθρωπου. Α, Εδώ είμαστε…Και παίζει μόνο δέκα λεπτά. Και μετά κλισέ, κλισέ, κλισέ. Και ένα μικρό twist για να μας ανησυχήσει λίγο. Και κλισέ, κλισέ, κλισέ. Και τελειώνει. Και εμφανίζεται και στο τέλος λίγο ο Dafoe, αλλαγμένος πλέον, γιατί κατάφεραν να αγγίξουν την καρδιά του αυτοί οι δυο.
Τι να πω. Υπάρχει και μια σκηνή που φιλιούνται και οι γύρω τους, τους χειροκροτούνε… Ήμαρτον.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθέτης είναι ο Josh Boone. Νέος σκηνοθέτης. Έχει κάνει άλλη μια ταινία και σίγουρα θα συνεχίσει. Ήδη έχει κλείσει για μια διασκευή του Stephen King. Για να δούμε τι έχουμε από ηθοποιούς. Η Shailene Woodley η οποία παίζει καλά και ο Ansel Elgort ο οποίος παίζει χάλια. Παίζει και η Laura Dern. Τι να κάνει η καημένη αφού ο Lynch δε λέει να κάνει ταινία. Πρέπει και αυτή να ζήσει.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Αν διάβασες όλα τα προηγούμενα επειδή σε ενδιαφέρει η προσωπική μου άποψη και όχι μια απλή κριτική ταινίας τότε μην την δεις. Τέλος.
Αν πάλι θες να δεις μια ταινία που θα σου αφήσει αυτή τη γλυκιά πίκρα στο τέλος και θα σε κάνει να δεις με άλλο μάτι όλα αυτά που σου φαινόταν καθημερινά και δεδομένα (για καμιά ώρα όλα αυτά, μετά επανέρχεσαι στην πραγματικότητα), τότε δες την. Αλλά μην ξαναδιαβάσεις τίποτα από μένα.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Το Λάθος Αστέρι
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
16 Μαΐου 2014
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
19 Ιουνίου 2014
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
126 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
ΧΩΡΑ
BUDGET
$12.000.000