The Fate of the Furious (2017)

Κυρίες και κύριοι πάρτε κλειδιά, βάλτε βενζίνη, μουσική στο player και κατεβάστε το παράθυρο. Συμπλέκτη πατημένο, κουμπώστε πρώτη και φύγαμε. Η συγκεκριμένη ταινία δεν θέλει συστάσεις μιας και είναι η όγδοη κατά σειρά από το διάσημο franchise, οι Μαχητές των Δρόμων στην ελληνιστή, ενώ παγκοσμίως γνωστό ως Fast and the Furious. Εδώ όμως θα αλλάξει λίγο η διάσημη ονομασία και στην θέση του γρήγορου (Fast), έχουμε την λέξη μοίρα (Fate).

Σίγουρα απευθύνομαι σε όσους έχουν δει όλες τις ταινίες, μιας και θα φάνταζε παράλογο να δει κάποιος κατευθείαν την όγδοη ταινία, χωρίς να έχει δει καμία από τις προηγούμενες. Άρα δεν χάνω χρόνο για να εξηγήσω το τι και ποιος. Θα μπω με κουμπωμένη δευτέρα στον αγώνα (χιουμοράκι).

Η ταινία μας ταξιδεύει για αρχή στην όμορφη και ζεστή Havana και εκεί με το καλημέρα σας, γίνεται η πιο ωραία έναρξη. Μαγκιά, κόντρα και αυτοκίνητα. Ο Dom λοιπόν μας βάζει στο κλίμα, με τα κόλπα του. Σταδιακά ταξιδεύουμε σε New York και Iceland, όπου και ολοκληρώνεται η αποστολή των ομάδων. Σας μπέρδεψα; Όχι, οι ομάδες χωρίστηκαν και αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Η διάσημη έκφραση λοιπόν που χαρακτήριζε ως τώρα την παρέα, άλλαξε. Εκεί που είχαμε το “Ένας για όλους και όλοι για έναν” έγινε το “Ένας εναντίον όλων και όλοι για έναν”.

Για να μην μακρηγορώ και σας κουράσω, θα τα πω όσο πιο συνοπτικά γίνεται, μιας και η ταινία είναι 2 ½ ώρες περίπου. Δεν θα ξεχωρίσεις κάτι άλλο μέσα στην ταινία από την υπερβολή, το ψέμα και το αδιανόητο του πράγματος. Ώπα – ώπα, μη βαράτε οι φανατικοί του είδους. Για να ξεκαθαρίσω την θέση μου θα πω ότι είναι λογικό, εφόσον υπάρχει μια προϊστορία και ξέρουμε σε τι ταινία πάμε, όλα τα περιμένουμε και δεν έχουμε πρόβλημα.

Εντάξει λοιπόν θα συμφωνήσω σε αυτό το σκεπτικό. Αντικειμενικά όμως η ταινία με τα θέματα τα οποία εμπλέκεται, θα μπορούσε να έχει στο σύνολο της τρεις ταινίες που να κάνουν αίσθηση. Τρεις πολύ καλές περιπέτειες με πιασάρικο θέμα. Όμως όχι, διάλεξαν να τα βάλουν όλα μαζί. Το Nos έχει την τιμητική του, ένα εκπληκτικό Burn Out, με εμφάνιση χταποδιού μας ευχαριστεί ιδιαίτερα, ανταλλακτικά από διάσημο αναψυκτικό δίνουν τον αέρα της πατέντας, γινόμαστε θεατές του πανέμορφου Skyline GTR που οδηγούσε ο αδικοχαμένος Paul Walker, άρματα μάχης και ελικόπτερα. Στο τέλος δε, έχουμε το πιο εξωπραγματικό “μεταφορικό μέσο” του στρατού που απογειώνει την κατάσταση. Χαρακτηριστική είναι η πινελιά του “χακαρίσματος” και τονισμένη αρκετά η αιώνια διαμάχη μεταξύ USA και Russia. Αν περιμένεις να δεις μόνο αγώνες δρόμου, τότε μείνε στην ατάκα που ειπώθηκε στην έναρξη της ταινίας και υποσχέθηκα πως θα την μοιραστώ μαζί σας .

“Ότι δείξει από δω και πέρα, είναι περιττό”.

Αλλά που; Δεν έγινε έτσι. Εννοείται πως έχει μέσα πολύ ψεματούρα, υπερβολές και αδιανόητα πράγματα που αψηφούν ακόμα και τους θεμελιώδης νόμους της φυσικής. Σε κάνει να θες να σπάσεις την οθόνη, να βγεις απ’ τα ρούχα σου και να πας να βρεις αυτόν που το’ γράψε και να του σπάσεις τα μούτρα. Αν όμως γουστάρεις τον πανικό, τον κακό χαμό είναι μια ταινία που θα την ευχαριστηθείς.

Δυνατό μήνυμα και σ ‘αυτή την ταινία είναι ο δεσμός της οικογένειας και της φιλίας. Έχουμε καινούργιο μέλος που η παρουσία του, έφερε τα πάνω κάτω και το άκουσμα του ονόματος του, που ήταν τόσο αναμενόμενο. Πριν χρόνια είχα πει σε κάτι φιλαράκια, πως αφού πάνε σε διάφορες τοποθεσίες, να έρθουν και στην Ελλάδα. Έχουμε ράλι Ακρόπολις, μαγευτικά τοπία και βουνά καλύτερα από το Tokio Drift. Στο τέλος λοιπόν, αναφέρανε την Αθήνα. Λέτε ;;;