The Disaster Artist (2017)

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή γιατί είναι και πολλά. Το 2003 πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα μιας από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες όλων των εποχών, με τίτλο “The Room”. Το σενάριο δεν έχει καμία σημασία πιστέψτε με, σημασία έχει η ιστορία που κρύβεται πίσω από την δημιουργία αυτής της ταινίας. Σεναριογράφος, σκηνοθέτης, παραγωγός και πρωταγωνιστής ο Tommy Wiseau, ο οποίος κατάφερε να κερδίζει επάξια για την ταινία του τον χαρακτηρισμό “Είναι τόσο κακή, που είναι καλή”.

Με λίγα λόγια ο Tommy, έχοντας στην τσέπη του αρκετά εκατομμύρια δολάρια και χρόνια απειρίας, αποφάσισε να κατακτήσει το Χόλυγουντ (μόνο που αυτό δεν είναι και εύκολη υπόθεση). Έχοντας και τον ρόλο του σχεδιαστή παραγωγής, πράττει τη μία ζημιογόνα κίνηση μετά την άλλη. Αγοράζει κάμερες αντί να νοικιάσει (φιλμ και HD), κατασκευάζει σκηνικά τα οποία δεν χρειαζόντουσαν, αλλάζει το συνεργείο του τουλάχιστον 3 φορές και ο ίδιος αποτελεί την χειρότερη επιλογή για ηθοποιό, μιας και ξεχνάει τα λόγια του με αποτέλεσμα τα γυρίσματα να διαρκούν πολλές ώρες και το συνολικό budget να εκτοξεύεται. Εν κατακλείδι η ταινία κοστολογείται στα 6 εκατ. δολάρια (πάνω από τα διπλά γι΄αυτά που πραγματικά χρειαζόταν). Ο φίλος και συνεργάτης Greg Sestero, μετά αυτή την εμπειρία, αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο, καταγράφοντας όλες τις λεπτομέρειες για τη ζωή του με τον Tommy αλλά και την ταινία The Room. Δέκα χρόνια αργότερα, το βιβλίο δημοσιεύεται με τίτλο “The Disaster Artist” στο οποίο βασίστηκε και η ταινία.

Στην ταινία πλέον βλέπουμε τον Greg, έναν νέο και εμφανίσιμο ηθοποιό με όνειρα και φιλοδοξίες, αλλά δίχως λεφτά και μυαλό, να γνωρίζει σε ένα σεμινάριο υποκριτικής τον Tommy, ο οποίος έχει δύο σπουδαία χαρακτηριστικά. Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και αστείρευτο χρήμα, το οποίο ποτέ δεν μαθαίνουμε από που έρχεται. Φήμες λένε ότι προήλθε από κτηματομεσιτικές επιχειρήσεις, who knows?

Οι δύο χαρακτήρες μετακομίζουν στο Los Angeles, σε ένα διαμέρισμα που έχει ήδη ο Tommy αλλά δεν επισκεπτόταν συχνά για κάποιο λόγο. Η μία απογοήτευση φέρνει την άλλη και η κατάσταση δυσκολεύει αρκετά, μέχρι στο σημείο που ο Tommy αποφασίζει να γράψει την δική του ταινία. Η επιλογή του συνεργείου γίνεται στο πόδι. Τα γυρίσματα στην αρχή πάνε σχετικά καλά, μέχρι στο σημείο που ο Tommy βάζει τις “όμορφες” πινελιές του χαρακτήρα του μπροστά.

Εμείς σαν κοινό, διασκεδάζουμε αφάνταστα καθόλη τη διάρκεια της ταινίας, χωρίς σταματημό. Δεν βαρεθήκαμε λεπτό, τα αστεία είναι όμορφα και σωστά. Με το πιο ενδιαφέρον σημείο να είναι η σκέψη, ότι όλα αυτά είναι βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα.