The Big Short (2015)

Εδώ έχουμε την μεταφορά του βιβλίου του Michael Lewis με τίτλο  The Big Short: Inside the Doomsday Machine που είδε το φως της δημοσιότητας το 2010.

Δύο χρόνια πριν, στις 15 Σεπτεμβρίου του 2008, ο κόσμος με επίκεντρο την Αμερική, έζησε το γνωστό «κραχ του 21ου αιώνα». Πάνω από 5 τρισεκατομμύρια δολάρια από συντάξεις, οικίες, καταθέσεις κ.α. “χάθηκαν”. 8 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν άνεργοι, 6 εκατομμύρια έχασαν τα σπίτια τους και αυτό ήταν μόνο στην Αμερική, ενώ λίγοι άλλοι πλούτισαν. Όπως καταλαβαίνετε τα λεφτά πάντα κάπου πάνε.

Η φούσκα του Αμερικανικού ονείρου έσκασε και πήρε πολλά μαζί της. Περίπου 2 χρόνια πριν τον οικονομικό Αρμαγεδδών όμως, 4 άνθρωποι προειδοποίησαν και εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση.

Η απληστία του κόσμου έχει οδηγήσει στον υπερκαταναλωτισμό. Με απλά λόγια, κάθε άνθρωπος είχε την δυνατότητα να πάρει δάνειο, ή μάλλον δάνεια και πρόσβαση στο αόρατο χρήμα (την μεγαλύτερη απάτη του 21ου αιώνα).
Οι τράπεζες ομαδοποιούσαν τα στεγαστικά δάνεια σε ομοιογενείς ομάδες “pools” οι οποίες αποκτούσαν βαθμολογία πιστοληπτικής διαβάθμισης (τα ΑΑΑ, ΒΒΒ κλπ που θα δείτε στην ταινία) ανάλογη με την ποιότητά τους, άλλοτε αληθή και άλλοτε όχι… Στη συνέχεια έκλειναν συμφωνίες με μεγάλους επενδυτικούς οργανισμούς, στους οποίους μεταβίβαζαν τα δάνεια αυτά, δημιουργώντας επενδυτικά προϊόντα τα οποία εξαρτώνταν άμεσα από τη δυνατότητα των δανειοληπτών να αποπληρώνουν το στεγαστικό τους δάνειο.

Τι γίνεται λοιπόν όταν ο κόσμος σταματήσει να αποπληρώνει τα δάνεια αυτά; Σας φαίνεται γνωστή η ιστορία;
Ο Michael Burry (Christian Bale) (ο μοναδικός χαρακτήρας που κρατήθηκε το όνομα του) τότε ήταν επικεφαλής του οργανισμού Scion Capital και προέβλεψε ότι η αγορά θα καταρρεύσει. Έτσι λοιπόν αγόρασε από μεγάλες τράπεζες, ένα χρηματοοικονομικό (ή επενδυτικό) προϊόν (που δημιουργήθηκε μόνο γι αυτόν) με το οποίο πόνταρε ότι τα στεγαστικά δάνεια θα σταματήσουν να αποπληρώνονται (Short) και η τραπεζική αγορά των στεγαστικών δανείων θα καταρρεύσει.

O Mark Baum (Steve Carell), ο τραπεζίτης Jared Vennett (Ryan Gosling), ο πρώην οικονομολόγος Ben Rickert (Brad Pitt) και άλλοι κινήθηκαν παραπλησίως.

Σας μπέρδεψα; Αυτό είναι το αλατοπίπερο της ταινίας καθώς οι οικονομικοί όροι έχουν μείνει ατόφιοι και αναφέρονται συχνά μέσα στην ταινία. Όμως κατά τη διάρκεια της έχουμε παύσεις, κατά τις οποίες εξηγούνται οι όροι, με απλά λόγια και καθημερινά παραδείγματα. Όλα αυτά, ενθυλακώνονται από την ωραία αφήγηση του Ryan Gosling (ναι το είπα και δεν ντρέπομαι) καθώς και τις στιγμές που οι ηθοποιοί μιλάνε στον φακό για να μας εξηγήσουν τι πραγματικά έγινε.

Η ταινία σε γενικές γραμμές είναι ένα ατόφιο διαμάντι. Καλογραμμένο σενάριο, άριστες υποκριτικές, με παρουσίαση κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ. Αντικειμενικά όμως, αν δεν γνωρίζετε οικονομικούς όρους ίσους το χάσετε κάπου. Εγώ είχα την τύχη να έχω την κοπέλα μου δίπλα (που το κατέχει το άθλημα) και γι αυτό τώρα σας κάνω τον έξυπνο.
Το νόημα της ταινίας στοχεύει στην ανθρώπινη βλακεία. Από τους άπληστους τραπεζίτες με τα υπέρογκα ποσοστά δανείων, μέχρι τον καταναλωτή που τα θέλει όλα και άμεσα.