The Bachelor 2 (2017)

Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας. Απόψε θα σας μεταφέρω την άποψη μου (είναι η πρώτη φορά που το κάνω αυτό, ελπίζω και η τελευταία) για μια ταινία ελληνικής παραγωγής. Η αλήθεια είναι ότι για άλλη ταινία πήγα και άλλη είδα στο τέλος, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία στην προκειμένη περίπτωση.

Δεύτερη προσπάθεια για τα ελληνικά δρώμενα, να αντιγράψουν και να μεταφέρουν το διάσημο σε όλους μας “Hangover”. Η ιστορία λίγο πολύ είναι γνωστή αλλά και να μην την ξέρει κάποιος, ο τίτλος μας προδίδει το τι μέλλει γενέσθαι. Για να βοηθήσω όμως την κατάσταση θα σας βάλω στο κλίμα αμέσως. Ο Κωνσταντίνος ερωτεύθηκε και έχει σκοπό να παντρευτεί μια Κρητικιά, για να γλιτώσει από τους τοκογλύφους που τον κυνηγούν. Αυτό που τον περιμένει όμως στα Σφακιά είναι πολύ χειρότερο και ο Κώστας θα ζητήσει τη βοήθεια των φίλων του, όχι μόνο για το πάρτυ του γάμου αλλά και γενικότερα.

Δεν ξέρω από που ν ‘αρχίσω. Ας πιάσω πρώτα τα θετικά (που είναι πιο λίγα) και μετά να περάσουμε στ’ αρνητικά της ταινίας. Καταρχάς η ώρα πέρασε ευχάριστα, κάτι που δεν το περίμενα γιατί βλέπεται έτυχε να δω και την πρώτη ταινία για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Στην αίθουσα όλοι γελούσαν στο μεγαλύτερο κομμάτι της, κάτι το οποίο στοχεύει η ταινία μιας και είναι κωμωδία. Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο το κομμάτι των Κρητικών που τους ανέλαβαν δυο βετεράνοι ηθοποιοί. Τώρα δεν μπορώ να κρίνω τ’ αστεία που λέχθηκαν γιατί άλλοι τα βρίσκουν μουδιασμένα και άλλοι πάρα πολύ καλά για να ξεκαρδιστούν. Οι απόψεις διίστανται.

Περνώντας στ’ αρνητικά, έχω δυο τρανταχτά να σας πω. Υπήρξαν παρουσίες μέσα που δεν βοήθησαν καθόλου στην πλοκή της ταινίας. Όσο και αν σας φανεί παράξενο η παρουσία του Τόνι Σφήνου και του Γιώργου Μαυρίδη ήταν τελείως περιττές ως και αδιάφορες. Ο Τόνυ τουλάχιστον έμπλεξε τα πράγματα λίγο πιο πολύ και ίσως να υπάρχει στο τρίτο (?) μέρος, πιο ξεκάθαρη εικόνα του χαρακτήρα του. Η δε παρουσία του Μαυρίδη στον ρόλο ενός “φίλου” απ’ το πουθενά, δεν μας βοήθησε να καταλάβουμε τον λόγο που υπάρχει μέσα στην ταινία. Πραγματικά δεν πήρε μέρος πουθενά, εκτός από την οινοποσία των φίλων στο καφενείο, άντε και μετά που έκατσε για ένα μπανάκι (!). Για την συνέχεια θα πω ότι ενώ οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εμπλεκόμενοι είναι το “ζουμί” της υπόθεσης, μερικές φορές αυτό καταστρέφεται από μια σκηνή που όλα λύνονται ως δια μαγείας. Στο τέλος της ταινίας φαίνεται ξεκάθαρα ότι έρχεται και τρίτο μέρος (παναγία μου), επαναλαμβάνοντας την ίδια σκηνή γνωριμίας του Τσιμιτσέλη, αυτή τη φορά όμως με την Ελένη Φουρέιρα.

Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με το να γίνονται οι τραγουδιστές ηθοποιοί, όμως βασική προϋπόθεση είναι το έχουν. Δεν ξέρω ίσως και να στράφηκαν σε αυτούς, γιατί έκαναν προτάσεις σε πραγματικούς ηθοποιούς και δεν δέχτηκαν να παίξουν στην ταινία. Αντικειμενικά η ταινία με το που φεύγεις από την προβολή της δεν σου μένει καθόλου. Άντε κάνα δυο ατάκες, για να είμαι δίκαιη.

Για να βγάλω απ’ τη μύγα ξίγκι, θα πω ότι βρήκα παραλληλισμό στην σκηνή που ο Βουρλιώτης έπεσε με τα μούτρα στο χώρο που ήταν τα γουρούνια. Ήταν σαν να έλεγε “όλοι οι άντρες είναι γουρούνια” και ευθαρσώς ειπώθηκε πως τα “παράνομα” είναι φυτεμένα από το νόμο.