Ένα βλέμμα αρκεί να κάνει την λίμπιντο να χτυπήσει κόκκινο. Ένα χάδι μπορεί να εκτοξεύσει τον πόθο σε βαθμό ηδονής. Επειδή λοιπόν το σινεμά είναι το πάθος μας, αποφάσισα να χαρίσω στα βλέμματα μας ταινίες που προσφέρουν συναισθήματα ανεβοκατεβάζοντας τις ορέξεις, από το ζενίθ στο ναδίρ.
Σίγουρα θα υπάρξουν διαφωνίες ως προς το υλικό που θα ακολουθήσει, όμως θα τονίσω πως το φιλτράρισμα βασίστηκε στις προτιμήσεις μου σε πρόσφατο (σχετικά) υλικό, αλλά και στο γεγονός ότι ήθελα να προτείνω ταινίες που να μας αποπλανήσουν ποιοτικά και αποτελεσματικά. Περιορισμός υπήρξε και ως προς την χρονολογία των ταινιών. Είναι απο το 2000 και μέχρι τώρα και αυτό γιατί υπάρχει πληθώρα ταινιών του είδους.
Είτε αυτές είχαν μέσα αληθινές σκηνές ερωτικών συνευρέσεων, είτε ήταν ψεύτικες, ο στόχος ήταν ένας. Το διεγερτικό αποτέλεσμα από την προβολή μιας ταινίας, αλλά η έξυπνη προσέγγιση και η αισθητική της.
Η πρώτη φορά: Σε άλλους ήταν ευχάριστη και σε άλλους δυσάρεστη. Σε μερικούς ήταν με δόσεις γέλιου συνοδευόμενη με ευτράπελα. Μερικοί έζησαν δύσκολες στιγμές, ως και τραυματικές. Όμως όλοι κάπου εκεί γύρω στην εφηβεία μας, κάναμε την κίνηση για να μάθουμε πως να ερωτοτροπούμε. Φανταστείτε όμως να φτάναμε σε μια ηλικία κάπως προχωρημένη και να μην το είχαμε επιχειρήσει καν. Η ξεχωριστή αυτή ταινία είναι βιογραφική και αναφέρετε στα τελευταία χρόνια της ζωής του Mark O’Brien. Ο Mark ήταν ποιητής, δημοσιογράφος αλλά και συνήγορος των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η ταινία λοιπόν βασίστηκε σ’ ένα δικό του δοκίμιο με τίτλο “On Seeing a Sex Surrogate”, το οποίο εμφανίστηκε στο περιοδικό Sun, το 1990.
Η πολιομυελίτιδα ήταν η πρώτη που τον “έριξε” στο κρεβάτι για 44 ολόκληρα χρόνια. Η Cheryl όμως ήταν η πρώτη γυναίκα που του πρόσφερε τις υπηρεσίες της, για να γνωρίσει τον έρωτα για πρώτη του φορά στα 37 του και μέσα σε έξι μόνο συνεδρίες κατάφερε να τον κάνει να νιώσει και γευτεί, αυτό που τόσο επιθυμούσε. Κάτι που όλοι εμείς έχουμε ως δεδομένο, κάποιοι άλλοι πασχίζουν για να το αποκτήσουν. Εύθυμο με ωραίες δόσεις χιούμορ, μ’ έναν εκπληκτικό John Hawkes στον ρόλο του O’Brien και μια ακομπλεξάριστη Helen Hunt στον ρόλο της θεραπεύτριας Cheryl.
Διασκεδαστικές οι επισκέψεις του στον πνευματικό του Father Brendan, που δεν είναι άλλος από τον William H. Macy. Το τι άκουσε ο “χριστιανός” δεν λέγεται. Αναφέρω για την ιστορία ότι το σενάριο και η σκηνοθεσία ανήκει στον ίδιο άνθρωπο, Ben Lewin, που έκανε εξαιρετική δουλειά και στα δυο. Αξίζει την προβολή για την διαφορετικότητα της και όχι τόσο για την έξαψη που έπρεπε να προσφέρει.
Ηλεκτρονική λογοτεχνία: Κωμικό είναι το στοιχείο στην ταινία αυτή με κεντρικό της πρόσωπο τον Jon, που οι φίλοι του τον φωνάζουν “Don Jon”, και ναι καλά καταλάβατε. Το όνομα του παραπέμπει στον φανταστικό χαρακτήρα που δημιούργησε ο Tirso de Molina, τον διάσημο σε όλους μας Don Juan. Μέγας καρδιοκατακτητής αλλά και εθισμένος στις ηλεκτρονικές σελίδες πορνό, ο δικός μας Jon είναι ένα χαρακτηριστικό μοντέλο ανδρός της σύγχρονης κοινωνίας μας. Λαϊκό παιδί, τιμά την οικογένεια, την θρησκεία και αφού γυμνάζει τον νου του με όλα αυτά δεν του μένει παρά να γυμνάσει και το κορμί του στα γυμναστήρια.
Έξυπνο γρήγορο, αφοπλιστικά ειλικρινές προς όλα τα καυτά θέματα που θίγει. Με την παρουσία της καυτής Barbara (Scarlett Johansson) που κολάζει και άγιο, ο κατά τ’ άλλα πιστός στην αμαρτία Jon (Joseph Gordon – Levitt) μας προσφέρει μια αξιόλογη κωμωδία μιας και είναι υπεύθυνος για το σενάριο, την σκηνοθεσία αλλά και για την ερμηνεία του κεντρικού χαρακτήρα. Αντικατοπτρίζει την σημερινή κατάσταση σε μεγάλο βαθμό αλλά ταυτόχρονα περνάει με μαγικό τρόπο την λύση στο πρόβλημα και εκεί που πας να τον μισήσεις αρχίζεις να τον βλέπεις με άλλο μάτι. Σαν κι αυτό που τον κοίταξε η Esther (Julliane Moor) και μας παρέδωσε τον σύγχρονο Don Juan, απόλυτα παραδομένο στο πιο ερωτικό συναίσθημα, την Αγάπη.
Οι περισσότερες σκηνές γυρίστηκαν με την πορνοστάρ Alexis Texas, ενώ σε ένα από τα βίντεο που παρακολουθεί ο Jon, η ξανθιά που είναι μπροστά στο ψυγείο είναι η πρωταγωνίστρια αισθησιακών ταινιών Kayden Kross. Αξίζει η θέαση για την ειλικρίνεια, το χιούμορ και τον έξυπνο τρόπο που έμπλεξε έναν λογοτεχνικό διάσημο ήρωα, με την σημερινή εποχή. Οι άνδρες που θα το δουν, σίγουρα θα ταυτιστούν μαζί του. Ξέρετε εσείς!
Ο διεστραμμένος συγγραφέας: Τι να πει κανείς για τον Donatien Alphonse François de Sade; Νομίζω πως δεν χρειάζονται συστάσεις για τον “Θεϊκό Μαρκήσιο”, όνομα που του έχουν δώσει οι θαυμαστές του, ο οποίος ήταν Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος με άκρως διαστροφικές και ηδονιστικές θεωρήσεις. Το όνομα του καθιερώθηκε στην έννοια του όρου “σαδισμός” που όλοι ξέρουμε. Θεωρώ λοιπόν πως το να περιγράψω αυτόν τον απερίγραπτο χαρακτήρα, θα ήταν κουραστικό. Θα έπρεπε να κάνω ένα αφιέρωμα μόνο για εκείνον, για να μπορέσω να μεταφέρω επαρκώς την προσωπικότητα του. Θα πρέπει όμως να τονίσω, πως όσοι δεν γνωρίζετε πολλά για τον De Sade και νομίζετε πως έχει κάνει “τα αίσχη” και ότι κανόνιζε όργια που εκεί μέσα γινόταν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, συγγνώμη που θα σας ρίξω απότομα απ’ το σύννεφο σας, αλλά ο De Sade απλά τα φανταζόντανε γράφοντας τα σε βιβλία. Έτσι όμως χαράχτηκε στα μυαλά των αναγνωστών του και μέχρι και σήμερα χρήζει της προσοχής πολλών που έχουν τις ίδιες τάσεις με το πορνογραφικό μυαλό του. Με λίγα λόγια λάτρευε να προκαλεί πόνο στο αντικείμενο του πόθου του, για να έχει μεγαλύτερη απόλαυση η ηδονή.
Εκπληκτική ταινία με εξαιρετικό cast, που λατρεύεις τον έναν πιο πολύ απ’ τον άλλο. Στον κεντρικό ρόλο θ’ απολαύσουμε τον ανεπανάληπτο Geoffrey Rush. Η ερμηνεία του είναι το λιγότερο εξαιρετική, μεταφέροντας μας το κλίμα αλλά και την προσωπικότητα του De Sade, έτσι όπως έπρεπε και όχι όπως τον φανταζόταν ο υπόλοιπος κόσμος. Στο πλευρό του συναντάμε την Kate Winslet στον ρόλο της θαυμάστριας και καθαρίστριας του ασύλου που “έμενε” τα τελευταία 29 χρόνια της ζωής του ο De Sade. O λατρεμένος σε όλους μας, Joaquin Phoenix, στον ρόλο του Coulmier και ο θρυλικός Michael Caine στον ρόλο του Royer Collard.
Η ταινία δεν έχει σκηνές που όλοι θα φαντάζεστε ότι θα έβαζαν, για να πουν την ιστορία του De Sade. Εδώ κυριαρχεί η άποψη του ” Όλοι μπορούν να “εισχωρήσουν” σε ένα αιδοίο καλό. Πόσοι μπορούν να “εισχωρήσουν” σ’ ένα μυαλό;”. Ελπίζω να καταλάβατε ποια λέξη εννοώ με την λέξη “εισχωρώ”. Αξίζει την προβολή της για τα ιερά τέρατα της υποκριτικής που ανέφερα πιο πάνω, αλλά και για να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη για τον άνθρωπο που, το έργο του προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί αντιμαχόμενες κριτικές.
Το Σενάριο: Μια εξαιρετικά ανατρεπτική ιστορία η οποία είναι βασισμένη στη νουβέλα της Sarah Waters “Fingersmith”, με δυνατές ερμηνείες, πανέμορφα τοπία και μια ιστορία που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον.
Στην Κορέα το ’30 που όλα βρίσκονται υπό Ιαπωνική κατοχή ο απατεώνας, Κόμης Fujiwara (Jung – woo Ha) στέλνει την Soo-Hee, μια κλέφτρα η οποία δέχθηκε να τον βοηθήσει επί πληρωμή, κάνοντας την υπηρέτρια για να παραπλανήσει την γοητευτική και πάμπλουτη Lady Hideko (Min- hee Kim). Η δουλειά της είναι να κάνει την Hideko, να ερωτευθεί τον Κόμη Fujiwara ώστε να δεχθεί να τον παντρευτεί βάζοντας “χέρι” στην κληρονομιά της.
Μια πασαρέλα αισθήσεων περνάει μπροστά μας, κόβοντας τις ανάσες από τις εκπλήξεις και τις εξελίξεις. Ο αισθησιασμός γλυκοκοιτάζετε με τον λογοτεχνικό φετιχισμό καταλήγοντας να παίρνουν φωτιά τα σεντόνια από την ερωτική συνεύρεση μεταξύ Κυρίας και υπηρέτριας. Σας ξάφνιασα ε;;
Έτσι ξαφνιάστηκα και εγώ με το αριστούργημα του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη Park Chan-wook (Oldboy) που παρέα με τον Ryu Seong-hie και την υπέροχη καλλιτεχνική του διεύθυνση, τιμήθηκαν με το βραβείο Vulcain στο Φεστιβάλ Καννών το 2016. Εικόνες βγαλμένες σαν από παραμύθι, υπέροχα χρώματα σε όλα τα πλάνα και η μουσική να αγκαλιάζει παθιασμένα σε κάθε ευκαιρία την ηδονοβλεπτική διάθεση που σου προκαλεί το φίλμ.
Αξίζει την θέαση γιατί είναι ότι καλύτερο έχω δει στις ταινίες αυτού του είδους. Το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό σε όλες τις κατηγορίες. Δηλαδή σενάριο – σκηνοθεσία – φωτογραφία – κοστούμια- ερμηνείες. Είναι πραγματικά ένα αριστούργημα. Η επίμαχη σκηνή είναι μια, αλλά μετράει για δέκα.
Η Σκηνοθεσία: Αδρεναλινικό το περιεχόμενο αυτής της ταινίας που καθιστά σαφές ότι η νυμφομανία είναι γένος θηλυκού, δηλώνοντας την συνεχή και ακόρεστη επιθυμία για σεξουαλική επαφή. Από την λέξη και μόνο καταλαβαίνουμε ότι εδώ έχουμε κάτι ακραίο. Το δεύτερο συνθετικό της λέξης μας παραπέμπει σε κάτι που γίνεται σε υπερβολικό βαθμό. Η μανία είναι σύμπτωμα διαταραχής της διάθεσης. Όλα διογκώνονται και οδηγούν το άτομο σε πράξεις που επιφέρουν άσχημες και οδυνηρές συνέπειες. Φανταστείτε λοιπόν τι παθαίνει κάποιος, η μάλλον κάποια που διακατέχεται από νυμφομανία.
Η ταινία είναι χωρισμένη σε δύο μέρη, λόγω του ότι στο σύνολο της ήταν 5 1/2 ώρες. Ένα ευρωπαϊκό 4some, από Γαλλία – Δανία -Βέλγιο- Γερμανία, που μας καθηλώνει με την ποιότητα του. Δια χειρός του τολμηρού Δανού Lars von Trier, έχουμε την ιστορία της νυμφομανούς Joe (Charlotte Gainsbourg) που αφηγείται τις ερωτικές περιπέτειες της, από την εφηβεία ως την ώρα που βρέθηκαν, στον Seligman (Stellan Skarsgård), έναν ηλικιωμένο κύριο. Με κάθε ευκαιρία, δανείζεται το οτιδήποτε βλέπει γύρω της και ξετυλίγει το νήμα από το μπερδεμένο κουβάρι της πολυτάραχης ζωής της. Αποσβολωμένοι μένουμε στην αφήγηση της κάθε ιστορίας και μουδιασμένοι παρακολουθούμε τα γεγονότα να χειροτερεύουν το ένα μετά το άλλο. Η ηθική έχει πάει περίπατο, μπροστά στο αχαλίνωτο πάθος που διακατέχει την Joe, με αποκορύφωμα την περίοδο της μητρότητας. Ο πόνος εδώ πρωταγωνιστεί και σωματικά και ψυχικά δίνοντας μας μαθήματα προς αποφυγήν ακόμα και αν έχεις τέτοιες τάσεις.
Σκηνές αληθινού σεξ με χορταστικότατο υλικό, στεγνό και ωμό. Είναι από τα έργα που σίγουρα, ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις. Μέση λύση δεν έχει. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι εδώ παντρεύεται ειρωνικά ο σαδισμός με την γυναικεία φύση, υπό τα πονηρά βλέμματα όλων μας.
Οι ερμηνείες: Η συγκεκριμένη ταινία μπήκε μόνο και μόνο για το χορταστικό υλικό που έχει και γιατί όλη της η ιστορία είναι βασισμένη στο σεξ. Επιλέχθηκε για τον ανδρικό πληθυσμό και την ικανοποίηση του από την άποψη του ότι απ’ το πρώτο πλάνο, ο σκηνοθέτης δεν χάνει χρόνο και μας δείχνει ακριβώς το τι μας περιμένει στις επόμενες 2 ½ ώρες.
Εδώ έχουμε ένα ερωτικό τρίγωνο το οποίο χώρισε το εν λόγω ζευγάρι, που έβαλε τα χεράκια του και έβγαλε τα ματάκια του. Η ιστορία είναι τετριμμένη και δεν έχει κάτι να προσφέρει. Για να λέμε τα πράγματα όμως με τ’ όνομα τους, η έκφραση του δημιουργού και σκηνοθέτη Gaspar Noe, “θα κάνει τους άνδρες να κ@@σουν και τις γυναίκες να κλάψουν”, δεν γίνεται πραγματικότητα. Στο ένα κομμάτι, αυτό για το ότι θα κλάψουν οι γυναίκες. Το άλλο μια χαρά το έπιασε, γιατί όλοι μα όλοι ερεθίστηκαν. Ήταν φυσιολογικό και αντανακλαστικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι ερωτικές σκηνές του διήρκεσαν 12 λεπτά, δεν θα μπορούσε να μας συμβεί κάτι αντίθετο.
Η πρωτοεμφανιζόμενη Aomi Mouyock, ο Karl Glusman και η Klara Kristin, του έδωσαν και κατάλαβε. Ξεπέρασαν τα όρια τους και το ευχαριστήθηκαν κατά πολύ. Οι διάλογοι είναι κουραστικοί, τα πίσω μπρος μας νευριάζουν λιγάκι, αλλά πραγματικά όταν μπαίνουν οι σκηνές που όλοι περιμένουμε μας ευχαριστεί και ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα. Στο τέλος μου άφησε την γεύση του ” Η αγάπη σκοτώνει” και μπορώ να πω ότι δίνοντας αυτή την αίσθηση, έσωσε λίγο την κατάσταση.
Αξίζει την προβολή για την συγκεκριμένη σκηνή που έχουμε το 3some. Η μουσική του επένδυση ήταν το μοναδικό πράγμα που ήταν “ντυμένο” και συνόδευσε εξαιρετικά τα σώματα των εραστών. Έχει χορταστικό και ερεθιστικότατο υλικό.
Υ.Γ: Θα αναφερθώ με λίγα λόγια στην ταινία που μ’ έκανε να πάρω το θάρρος και να φτιάξω αυτό το αφιέρωμα. Η ταινία ήταν λοιπόν το Lie With Me (2005), που όταν το είδα κατάλαβα πως οι σκηνές του ήταν αληθινές και η σεξουαλική πράξη επίσης. Δεν σας το προτείνω γιατί δεν έχει κάτι παραπέρα από αυτό. Ερμηνείες, σκηνοθεσία και σενάριο ήταν κάτω του μετρίου και αυτός ήταν ο λόγος που δεν την έβαλα μέσα. Είμαι σίγουρη ότι δεν κάλυψα όλα τα γούστα, άφησα ίσως αρκετές που θα περιμένατε να μπουν, αλλά πιστέψτε με όλες έχουν το ίδιο σενάριο η μια με την άλλη και απλά αλλάζουν τα ονόματα. Οπότε αν θέλετε να ικανοποιηθείτε επαρκώς μπορείτε να βάλετε πορνογραφικά site και να το ευχαριστηθείτε. Έβαλα αυτές που ήταν διαφορετικές και είχαν κάτι αξιόλογο να πουν και να δείξουν.
Καλή διασκέδαση!