Star Trek Beyond (2016)

Πρόκειται για την τρίτη κατά σειρά ταινία του reboot του franchise, που ξεκίνησε στο μακρινό 1966 ο Gene Roddenberry και επαναλανσάρισε με επιτυχία ο “Μίδας” του Hollywood, J.J. Abrams πίσω στο 2009. Ήδη από το κλασικό εισαγωγικό diary log του κυβερνήτη, η ταινία μας εισάγει σε ένα διαφορετικό κλίμα από το σύνηθες uprising ξεκίνημα που ακολούθησαν οι προηγούμενες δυο ταινίες του reboot. Βρίσκουμε τους γνωστούς μας ήρωες, τον καπετάνιο James T. Kirk, τον πλωτάρχη Mr. Spock, τον γιατρό McCoy, τον χαβαλετζή μηχανικό Scotty, την υπολοχαγό Uhura, και τους Sulu και Chekov, να περνάνε αυτό που λέμε “κρίση των 30”.

Έτσι η ταινία ξεκινάει με όλα αυτά τα ερωτήματα που ταλανίζουν τον σύγχρονο 30άρη Ερωτήματα όπως: “Τι κάνω εγώ εδώ;” “Γιατί συνεχίζω να κάνω αυτή τη δουλειά;” “Σκέφτομαι να παραιτηθώ και να πάω διακοπές στον νέο Vulcan” “Μόλις 5 χρόνια προϋπηρεσία και ήδη ονειρεύομαι την σύνταξη…” που είναι ικανά να κάνουν τον κάθε 30άρη, όπως εμένα, να ταυτιστεί με τους ήρωες της ταινίας.

Σε αυτό ακριβώς το σημείο έρχεται η “επαγγελματική” πρόκληση που ταράζει την ρουτίνα της καθημερινότητας και έτσι ο καπετάνιος Kirk και το πλήρωμα του ξεκινούν για μια ακόμη αποστολή. Μια αποστολή που θα λειτουργήσει ως ο καταλύτης για την πλοκή του φιλμ. Καταιγιστικές σκηνές δράσης, άρτια συνδυασμένες με σκηνές ηρεμίας και περισυλλογής, διανθισμένες με ψήγματα χιούμορ, συνθέτουν ένα φιλμ με αρχή, μέση και τέλος.

Η ταινία σέβεται τον εαυτό της και το κοινό της, αποδίδοντας και το απαραίτητο fan service, τόσο με την retro φωτογραφία του πληρώματος από τα Star Trek Series, όσο και με τη συγκινητική αναφορά στον πρόσφατα αποβιώσαντα Leonard Nimoy (τον μέχρι πρότινος Spock), μέσα από μια όμορφη κινηματογραφικά σκηνή.

Ξεχωρίζω μια ατάκα του James T. Kirk που με στιγμάτισε, μια τόσο βάναυσα αληθινή ρήση που απαντάει στους προβληματισμούς που ανέφερα παραπάνω:

“We change. We have to. Or we spend the rest of our lives fighting the same battles”