Smile (2022)

Poster

Ύστερα από ένα αλλόκοτο, τραυματικό δυστύχημα με μια ασθενή της, η Δρ. Ρόουζ Κότερ (Sosie Bacon) αρχίζει να βιώνει τρομακτικά, ανεξήγητα γεγονότα. Με τον τρόμο να σαρώνει τη ζωή της, η Ρόουζ πρέπει να αντιμετωπίσει το προβληματικό παρελθόν της για να επιβιώσει και να ξεφύγει από την τρομακτική πραγματικότητα.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Έχετε σκεφτεί ποτέ αν κάτι τραυματικό που ζήσατε παλιά σας κυνηγάει μέχρι την ενηλικίωση σας και δεν σας αφήνει να συνεχίσετε την ζωή σας. Μερικές φορές ο εαυτός μας χωράει μέσα στο κεφάλι του, πολύ πίσω, τα τραύματα μας. Νομίζω πως ο Parker Finn, πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης και σεναριογράφος της νέας ταινίας τρόμου “Smile” θέλει εμφανώς να καταδείξει την ψυχική πληγή ως κάτι αναπόφευκτο που κάποια στιγμή θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις κατάματα, όμως ούτε αυτό αρκεί.

Με καθαρές τις επιρροές απ’ τον Ari Aster όσον αφορά την απόκοσμη ατμόσφαιρα, το David Robert Mitchell του “It Follows” με τη θεματική της αναπότρεπτης κατάρας και το “It” του Andy Muschietti με τα ακατάστατα αλλά καλοδουλεμένα jumpscares, θέτει ένα χαμόγελο=ένα  αναθεματισμό που κατατρέχει ασταμάτητα την ηρωίδα και τα μάτια του κοινού που πήγε να τρομάξει, και τα καταφέρνει περίφημα.

Στήνει ένα φιλμ απόλυτα συμβατικού αμερικάνικου τρόμου, δυστυχώς δεν ακολουθεί τη νόρμα των τελευταίων ετών, με σκεπτόμενες ταινίες που διαθέτουν ενδιαφέρουσες θεματολογίες και πηχτή ατμόσφαιρα, πατάει πάνω στο στυλ του James Wan και ενώ υπάρχει ένα υπόβαθρο ψυχολογικής κατάρρευσης και τραυματικού παρελθόντος το σενάριο το “κλοτσάει” έξω για χάρη του jumpscare.

Αυτό που ζητάει το κοινό, δηλαδή να τρομάξει και να γραπωθεί απ’ το σύντροφο του που κάθεται στην διπλανή θέση, το κάνει καλά η ταινία, όμως για κάποιους, το creepy χαμόγελο που εξαπλώνεται και τρέφεται απ’ την κακή ψυχολογική κατάσταση και την αδυναμία του μυαλού, αποτελεί τεράστια χαμένη ευκαιρία.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Στη σκηνοθεσία ο Parker Finn δεν έχει μεγαλεπήβολα σχέδια, προσπαθεί να δώσει πνοή στο αδύναμο σενάριο του, με την ανατριχιαστική του ματιά. Κατορθώνει να αγγίξει την αριστουργηματική σκηνοθεσία του Ari Aster στο “Hereditary”, χρησιμοποιώντας περίεργες γωνίες λήψεις, δίνοντας ζωή στο φιλμ του μέσα απ’ τον κλειστοφοβικό και απειλητικό αέρα που πλανιέται.

Η Sosie Bacon (Mare of Easttown) υποδύεται μια καταπονημένη ψυχίατρο που ξεκινά ελπιδοφόρα, έτοιμη να καταπολεμήσει το βασανισμό του Parker Finn, αλλά καταλήγει ανήμπορη μπροστά στην κατάσταση που έχει βυθιστεί, αδυνατεί να κολυμπήσει σ’ αυτό τον ωκεανό παράλογων συμβάντων. Ντε φάκτο το μεγάλο ατού της ταινίας αποτελεί η ερμηνεία της Sosie Bacon.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Σε τελική ανάλυση, το “Smile” ανήκει στο συρφετό χολιγουντιανών ταινιών τρόμου του κιλού, που ενδιαφέρεται για το στυλ εναντίον του περιεχομένου, δεν σκάβει πιο βαθιά, όμως με την υποβλητική του ατμόσφαιρα καταφέρνει να σε διασκεδάζει. Ότι πρέπει για μεταμεσονύχτια προβολή.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
4
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
7
ΜΟΥΣΙΚΗ
6
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
7
Reader Rating10 Votes
4.1
6