Η Carly Ryan και ο μικρός αδελφός της πρέπει να επιβιώσουν σε μια περίοδο κατά την οποία μια μαζική υστερία άγνωστης προέλευσης αναγκάζει τους γονείς να γυρίζουν βίαια στα δικά τους παιδιά.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Εδώ έχουμε μια παράξενη ιστορία, για τις ταινίες του είδους. Το σενάριο αυτό, εγώ τουλάχιστον δεν το έχω ξαναδεί. Η ταινία είναι αλλόκοτη, μερικές φορές θα σε κάνει να χαμογελάσεις πονηρά και άλλες φορές να ξεφωνίζεις συμμεριζόμενος την κατάσταση που βιώνουν αυτά τα παιδιά. Μα για να κατανοήσουμε όλοι τι έχει συμβεί, θα κάνω μια περίληψη.
Στην Αμερική σε μια πολύ όμορφη και χλιδάτη περιοχή, ζουν η Carly και ο Josh, με τους γονείς τους οι οποίοι είναι εγκλωβισμένοι μέσα στην οικογένεια, κάτι το οποίο δεν το θέλουν καθόλου, ζούν το αμερικάνικο όνειρο. Ξέρετε σπιταρόνα, κάνα δυο τρία αυτοκίνητα, οικιακή βοηθό, μια γυναίκα να τρέχει στα γυμναστήρια, την έφηβη κόρη κολλημένη στην τεχνολογία και στους εθισμούς γενικότερα και έναν πατέρα να είναι όλη την εβδομάδα στην δουλειά για ν’ αποφύγει όλους τους παραπάνω. Όσο για τον μικρό Josh, αυτός δεν έχει προλάβει να προκαλέσει σημαντικά προβλήματα, αλλά τα αυτοκινητάκια του το έχουν κάνει ήδη.
Μια ανούσια ιστορία θα μου πείτε και σιγά, τι άλλο έχει να προσφέρει στο κοινό; Εδώ είναι και η διαφορά. Ξαφνικά μια μέρα όλοι οι γονείς κυριεύθηκαν από μια ανεξήγητη δύναμη που τους έσπρωξε να σκοτώσουν τα παιδιά τους. Το αρνητικό είναι ότι δεν υπάρχει μια εξήγηση γιατί το έπαθαν αυτό και από που, κάτι που κάνει την ταινία να μειονεκτεί. Όμως, μ’ έναν μαγικό τρόπο αυτό δεν μας νοιάζει και πολύ γιατί όλοι είναι αρκετά καλοί σε αυτό που κάνουν κι έτσι δεν το σκεφτόμαστε καθόλου. Οι σκηνές είναι αγχωτικές, μερικές είναι απίστευτες και άλλες είναι μοναδικές. Για να έχετε πάνω κάτω μια ιδέα, είναι σαν ο Ηρώδης να υπνώτισε τον εαυτό του στον καθρέφτη, ενώ ταυτόχρονα να είχε συνδεθεί με όλους τους γονείς της συγκεκριμένης περιοχής.
Ακραίο, εφευρετικό, τρελό και ταυτόχρονα γουστόζικο. Πιστεύω πως κάποιο παιδάκι δεν ήταν καθόλου φρόνιμο και έτσι ανάγκασε τους γονείς τους να γράψουν τέτοιο σενάριο και να το κάνουν ταινία. Θα προτείνω να πάτε ξεχωριστά στο σινεμά να το δείτε. Όχι οικογενειακός, θα νιώσετε πολύ άβολα και μετά στο σπίτι δεν θα μπορείτε να κοιμηθείτε. Όμως αυτή η ταινία είναι μια ξεκάθαρη απειλή σε όλα τα παιδιά του πλανήτη, τι μπορούν να πάθουν αν δεν είναι φρόνημα!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Αρχικά να πω πως η ταινία έχει πάρει βραβείο σκηνοθεσίας, από το Molins de Rei Horror Film Festival. Το βραβείο αυτό δόθηκε στον σκηνοθέτη της ταινίας, Brian Taylor. Στην ουσία είναι η πρώτη ταινία που έχει γράψει και σκηνοθετήσει μόνος του. Οι προηγούμενες φορές ήταν πάντα με σε σύμπραξη με τον Mark Neveldine ( Gamer – Crank 1 & 2- Ghost Rider: Spirit of Vengeance). Η σκηνοθεσία του είναι πραγματικά σε πάρα πολύ καλά επίπεδα, με πολύ ωραία πλάνα και εξαιρετική ποιότητα και ατμόσφαιρα. Για το σενάριο, που έχει την υπογραφή του, δεν έχω λόγια. Μάλλον τα παιδιά του είναι πολύ άτακτα και τον έχουν νευριάσει άπειρα.
Ο Μπαμπάς Brent Ryan, είναι ο Nicolas Cage. Πιστεύω πως δεν χρειάζεται να σας τον συστήσω. Θα πω ότι ήταν με την απαραίτητη τρέλα που έπρεπε να έχει ο ρόλος του και πως μας εξόργισε βάζοντας μας στο κλίμα. Στον ρόλο της μαμάς Kendall, έχουμε την Selma Blair (Cruel Intentions), η οποία στάθηκε άξια στο ύψος των περιστάσεων. Δυνατή σκηνή της ήταν αυτή στο νοσοκομείο (και όχι μόνο). Η Anne Winters, είναι η έφηβη κόρη του ζευγαριού και ο μικρός Zackary Arthur. Μέσα στον όλο πανικό σίγουρα ξεχωρίσαμε τον Robbert T. Cunnigham, που έπαιξε τον εαυτό του και κράτησε και τ’ όνομα του. Έπρεπε να τον αναφέρω γιατί αυτός έπαθε τα περισσότερα.
Η μουσική είναι παρατηρήσιμη, με πολύ ωραία επιλογή των κομματιών. Ταιριάζουν στην κάθε περίπτωση, βοηθώντας έτσι τα συναισθήματα να ενεργοποιηθούν περισσότερο.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί σου αρέσουν τα horror/thriller και έχεις πάντα την περιέργεια να δεις, τι καινούργιο υπάρχει. Γιατί έχεις κάνει πολλές αταξίες ως παιδί και είναι ένα καλό μάθημα για να δεις πόσο τυχερός στάθηκες που οι γονείς σου δεν σου φέρθηκαν άσχημα. Να ζητήσεις και κανένα συγγνώμη για όλες τις ζαβολιές σου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να τους γυρίσει το μάτι. Όλα αυτά βέβαια χαριτολογώντας, γιατί ευτυχώς ζούμε στην όμορφη Ελλάδα μας, που οι γονείς αυτού του τόπου, δεν έχουν τέτοια αισθήματα για τα παιδιά τους. Χμμ, εκτός αν τους έκανες τον βίο αβίωτο και σε είδαμε σε επεισόδιο του Κοκκινόπουλου!