Poster

Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στον πλανήτη Άρη, ο αστροναύτης Mark Watney (Matt Damon) θεωρείται νεκρός μετά από μια σφοδρή καταιγίδα, με το πλήρωμά του να τον αφήνει εκεί. Για καλή του τύχη ο Watney έχει επιβιώσει, όμως βρίσκει τον εαυτό του μόνο σε έναν εχθρικό πλανήτη. Με τις λίγες πενιχρές προμήθειες που έχει, θα πρέπει να βασιστεί στην ευστροφία του για να μείνει ζωντανός. Εκατομμύρια μίλια μακριά, η NASA και μια ομάδα διεθνών επιστημόνων προσπαθεί να φέρει τον “Αρειανό” άποικο πίσω στο σπίτι του, εφαρμόζοντας ένα τολμηρό σχέδιο διάσωσης.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Βασισμένο σε best-seller νουβέλα (του Andy Weir), σκηνοθετημένο από έναν αρτίστα της σκηνοθεσίας και ένα αρκετά καλό cast από “ρολίστες” ηθοποιούς, το Martian δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η έκπληξη της χρονιάς αλλά μία από τις πλέον αναμενόμενες ταινίες που σίγουρα θα θυμάσαι στο τέλος αυτής.

Η ιστορία της ταινίας χρονολογείται 20 χρόνια από τώρα (σύμφωνα με επίσημο άρθρο της NASA παρακαλώ) όταν ένας αστροναύτης ξεμένει στον πλανήτη Άρη με ελάχιστες προμήθειες. Η έξοδος της ταινίας στις αίθουσες συμπίπτει (μάλλον όχι τυχαία) με την ανακοίνωση της NASA για εύρεση νερού στον κόκκινο πλανήτη κάνοντας το θέμα viral πριν και μετά τη θέασή της.

Κάτι που ομολογουμένως δεν περίμενα με βάση το παραπάνω, είναι το γεγονός ότι η ταινία δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά όσον αφορά το επιστημονικό υπόβαθρο αλλά αναλώνεται στην ιστορία επιβίωσης του πρωταγωνιστή της. Αν ήμουν “κακός” και την έκρινα ως λάτρης του Sci-Fi θα έλεγα πως “είναι μια δίωρη ταινία με τον Matt Damon να καλλιεργεί κοπριές”. Δεν είμαι όμως και συνειδητοποιώ πως ο ελληνικός τίτλος (Η διάσωση) είναι πιο κοντά στην πραγματική προσέγγισή της ιστορίας, δηλαδή μιας ανθρωποκεντρικής ταινίας επιβίωσης η οποία τυχαίνει να λαμβάνει χώρα στο διάστημα.

Το γεγονός αυτό (διάστημα και πιο συγκεκριμένα πλανήτης Άρης) μπορεί να χρησιμοποιείται ως καρύκευμα στο κυρίως πιάτο του μενού, είναι όμως οπτικά αρκετά γευστικό, προσφέροντας στον θεατή καταπληκτικά πλάνα, ένα πανέμορφο κοκκινωπό φίλτρο στη φωτογραφία του φιλμ (εμπνευσμένο από τα χρώματα του πλανήτη προφανώς) και μια ατμόσφαιρα απέραντης μοναξιάς. Όσον αφορά το… κυρίως πιάτο, αυτό δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τα κλασικά κλισέ είτε στο μοντάζ είτε στην ίδια την πλοκή, παραμένοντας προβλέψιμο αλλά και συνάμα διασκεδαστικό.

Το original score που ντύνει την ταινία είναι αρκετά ενδιαφέρον, όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο που θέλεις να ξανακούσεις χωρίς την εικόνα. Η προσθήκη του soundtrack από την άλλη επιβεβαιώνει την χαλαρή διάθεση προσπαθώντας να προσθέσει ένα ισχνό χιούμορ στιγμής, μάλλον λόγω της απουσίας του από τους διαλόγους.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Ταπεινή μου γνώμη, ο Ridley Scott είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους σκηνοθέτες-παραγωγούς. Κι αυτό γιατί μας έχει δώσει δείγματα καλής δουλειάς σε αρκετά εντελώς διαφορετικά είδη, όπως καταπληκτικές medieval ιστορίες (Gladiator, Kingdom of Heaven), φρέσκες ταινίες επιστημονικής φαντασίας αρκετά μπροστά από την εποχή τους (Blade Runner, Alien), γρήγορες σκηνοθεσίες (Black Hawk Down, American Gangster) και αρκετές descent αξιομνημόνευτες (Hannibal, Body of Lies, A Good Year, Matchstick Men και το πιο πρόσφατο Prometheus). Μπορεί οι τελευταίες του επιλογές να μην ήταν τόσο δυνατές, όμως στη συγκεκριμένη παραγωγή καταφέρνει με τις επιλογές του να κλέψει τη παράσταση, προσφέροντας ένα άρτιο αποτέλεσμα. Ο Βρετανός επιστρέφει για τα καλά στην καριέρα που έχτιζε τα προηγούμενα χρόνια, αποτελώντας το σημείο αναφοράς στο ίδιο του το δημιούργημα.

Την ερμηνεία του Matt Damon ως πρωταγωνιστή θα την χαρακτηρίσω τίμια και μετρημένη, επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά πως είναι πολύ έξυπνος για τόσο μέτριος ηθοποιός (το γράφω ως κάτι που πραγματικά με εντυπωσιάζει και σέβομαι).

Ο Jeff Daniels μετά την “ανατρεπτική” ερμηνεία του στο τηλεοπτικό Newsroom, δεν μας προκαλεί εντύπωση στους μη-κωμικούς ρόλους που επιλέγει, ο Sean Bean καταφέρνει να πάρει δύο-τρία πλάνα χωρίς να σκοτωθεί πριν το τέλος της ταινίας και η Jessica Chastain παίρνει ακόμα ένα παράσημο στην ανερχόμενη φιλμογραφία της. Άξια αναφοράς η παρουσία του Chiwetel Ejiofor (12 Years a Slave) με το εκφραστικό του πρόσωπο να δίνει κάποιες νότες ερμηνευτικής υπέρβασης.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Το Martian είναι μια ταινία που θα περάσεις καλά και θα κερδίσεις ακόμα περισσότερα αν την παρακολουθήσεις σε κάποια σκοτεινή αίθουσα απολαμβάνοντας αυτό που προσωπικά πάντα με ενθουσίαζε, αληθινά και εξαιρετικά πλάνα από το απέραντο διάστημα! Είναι τόσο χαοτικά όμορφα, που ότι σε χαλάει, απλά το παραβλέπεις.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
8
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
9
ΜΟΥΣΙΚΗ
7.5
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
7
Reader Rating15 Votes
6.9
7.9