Lion (2016)

Poster

Στη βόρεια Ινδία, ο πεντάχρονος Saroo μπαίνει στο λάθος τρένο και ταξιδεύει τρομοκρατημένος και μόνος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, στην χαοτική Καλκούτα. Εκεί γίνεται ένα από τα ημι-άγρια παιδιά του δρόμου και σαν από θαύμα καταφέρνει να επιβιώσει από πολλούς κινδύνους, καταλήγοντας σε ένα ορφανοτροφείο.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Βασισμένο στην αυτοβιογραφία του Saroo Brierley, το Lion αφηγείται την μοναδική ιστορία ζωής του Ινδού συγγραφέα, ο οποίος χάθηκε στην ηλικία των 5 ετών σε έναν σταθμό τρένων της Calcutta, χωρίς καν να μπορεί να μιλήσει την τοπική διάλεκτο. Με μόνη ανάμνηση κάποιες σκόρπιες εικόνες της παιδικής του ηλικίας, 25 χρόνια μετά θα αποφασίσει να ψάξει να βρει την χαμένη του οικογένεια.

Το ταξίδι του πεντάχρονου προς την επιβίωση, είναι μια κινηματογραφική ιστορία που σου κόβει την ανάσα, κάνοντας σε με ευκολία να δεθείς με την προσπάθεια και την επιμονή του για επιβίωση.

Το Lion μπορεί να πει κανείς πως χωρίζεται σε δύο κομμάτια τα οποία και ασχολούνται με την ίδια κατάσταση της ψυχοσύνθεσης του πρωταγωνιστή, αλλά από διαφορετική οπτική σκοπιά. Στο μεν πρώτο ο Saroo βιώνει την κυριολεκτική έννοια του να βρίσκεσαι χαμένος, καθότι απομακρύνεται από τον αδερφό του χωρίς να μπορεί να τον ξαναβρεί λόγω της μικρής του ηλικίας. Στο δε δεύτερο κομμάτι του φιλμ, ο ενήλικας πλέον Saroo νιώθει συναισθηματικά χαμένος από το γεγονός ότι δεν ξέρει τις ρίζες του, αισθανόμενος ένα μεγάλο κενό για την απώλεια της βιολογικής του οικογένειας.

Δεν θα πω ψέματα, το πρώτο μισό στην Ινδία με τους “μικρούς” πρωταγωνιστές είναι σαφώς καλύτερο του δεύτερου, όχι μόνο σεναριακά ή ερμηνευτικά, αλλά συνολικά!

Ο ρυθμός του, τα πλάνα του, η εξιστόρηση της ιστορίας και τα εκφραστικά πρόσωπα των ταλαιπωρημένων παιδιών, ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου, όπως μόνο το καλό σινεμά μπορεί να σου προσφέρει. Ταυτόχρονα βεβαίως θα μάθεις και θα οργιστείς με την εκμετάλλευση των “χαμένων παιδιών” σε μια απέραντη χώρα όπου επικρατεί το απόλυτο χάος.

Στο δεύτερο μισό, η ιστορία μεταφέρεται 20 χρόνια μετά και στην ανάγκη του πρωταγωνιστή να βρει την οικογένεια του, στην προσπάθεια της όμως να τονίσει επιτηδευμένα το ψυχικό του κενό και τον φόβο του να μάθει μια αλήθεια που δεν θα του αρέσει, πέφτει σε αναγκαίες σεναριακές απλουστεύσεις ώστε να καταλήξουμε στο τέλος της “πραγματικής ιστορίας” (για παράδειγμα η τυχαία εύρεση του σημείου όπου χάθηκε μικρός, την στιγμή που αποφασίζει να σταματήσει την αναζήτηση) .

Το απόφθεγμα του φιλμ συνοψίζεται στο τραγούδι των τίτλων τέλους “Never Give Up” (Ποτέ μην τα παρατάς) που ερμηνεύει η μοναδική Sia, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε πλάνα του “πραγματικού” Saroo και της ζωής του όπως αυτή εξελίχθηκε στην πραγματικότητα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Είμαι σίγουρος πως θα θυμάσαι για καιρό το πρόσωπο του μικρού Sunny Pawar, καθώς “δίνει ρέστα” ως πεντάχρονος Saroo, ενώ τον διαδέχεται ο πολύ καλός ερμηνευτικά (κυρίως εκφραστικά) Dev Patel χωρίς να σου “χαλάσει” την μαγιά της συνέχειας του χαρακτήρα, λόγω του αναγκαίου κενού στην αφήγηση (άλλωστε και σεναριακά υπάρχει μια προφανέστατη αλλαγή χαρακτηριστικών μετά από 20 χρόνια).

Η Nicole Kidman αποτελεί για άλλη μια φορά το ερμηνευτικό όπλο πρώτης γραμμής, προσφέροντας αρκετές σκηνές απόλυτου ρεαλισμό, όντας η θετή μητέρα. Η πανέμορφη Priyanka Bose υποδύεται την μητέρα του Saroo στην Ινδία και ο Abhishek Bharate τον αγαπημένο μεγάλο αδερφό, τον Guddu. Το πολύ προσεγμένο cast συμπληρώνουν σε μονοδιάστατους ρόλους η Rooney Mara και ο David Wenham.

Η σκηνοθεσία της πρώτης δουλειάς του Αυστραλού Garth Davis στον κινηματογράφο (πριν δούλευε αποκλειστικά για διαφημιστικά σποτ), είναι σχεδόν αψεγάδιαστή, με όμορφα μακρινά πλάνα και κάδρα που στέλνουν μηνύματα στον θεατή, γεμίζοντας τον υποσυνείδητο του με περισσότερες πληροφορίες από το προφανές. Η όλη φωτογραφία παίζει έντονα στην διαφορά δύο χρωμάτων, του χρώματος της καφέ σκόνης στην Ινδία και του αντίστοιχου σκούρου πράσινου της εξωτικής Αυστραλίας, προσδίδοντας την απαραίτητη κοινωνική απεικόνιση ως ένδειξη αντιπαραβολής.

Η σύνθεση των “άγνωστων” (τουλάχιστον για μένα) Dustin O’Halloran & Volker Bertelmann στο original score, είναι πραγματικά ιδανική “πάνω” την εικόνα, παίρνοντας σε από το χέρι και οδηγώντας τα συναισθήματα σου ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος με αυτά των πρωταγωνιστών. Ένα μελαγχολικό ηχόγραμμα που σου δίνει την αίσθηση της απόγνωσης ενός ανθρώπου που αναζητά την λύτρωση.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Δεν είναι και πολλές οι ταινίες που θα σε κάνουν να συγκινηθείς, να μπεις στην αίθουσα φορτισμένος από τα δικά σου ευτελή προβλήματα και να βγεις έχοντας αποκομίσει αρκετά εμψυχωτικά μηνύματα. Το Lion ανήκει σίγουρα σε αυτήν την κατηγορία και πρέπει οπωσδήποτε να την αφήσεις να σου τα προσφέρει απλόχερα!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
7
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
8.5
ΜΟΥΣΙΚΗ
8.5
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
8
Reader Rating33 Votes
6.9
8