Ghost in the Shell (2017)

Βασισμένη στο ομώνυμο manga του 1989 (με ιαπωνικό τίτλο “Kōkaku Kidōtai” και σχεδιαστή τον Shirow Masamune), έχουμε την live-action μεταφορά του πασίγνωστου anime “Ghost in the Shell” που κυκλοφόρησε το 1995. H ταινία είναι απόλυτα πιστή στο anime (χαρακτηριστικό ότι η αρχική σκηνή της κατασκευής του cyborg, έχει βασιστεί πάνω στα ίδια storyboards με την σκηνή στο anime) και σε εντάσσει στο φουτουριστικό περιβάλλον όπου εκτυλίσσεται η πλοκή, από το πρώτο καρέ.

Βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον, όπου η τεχνολογία έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό ούτως ώστε τα βιονικά ανθρώπινα μέλη να είναι πλέον μόδα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλοί που επιχειρούν προσθήκη βιονικών μελών και αφαίρεση των βιολογικών τους οργάνων, προκειμένου να έχουν “βελτιωμένη” απόδοση. Στην ιαπωνική αγορά, κυριαρχούν οι ρομποτικές επιχειρήσεις που κατασκευάζουν τέτοια βιονικά μέλη, με τις 3D projection διαφημίσεις τους να κατακλύζουν την κοινωνία. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καταδείξω πως καμιά φορά η υπερβολική χρήση CGI μπορεί να λειτουργήσει και προς όφελος μια ταινίας, αρκεί να εξυπηρετεί τον σκοπό της εκάστοτε σκηνής. Στην προκειμένη περίπτωση τον υπηρετεί πιστά, φτάνοντας τον θεατή σε σημείο υπερκορεσμού, όσον αφορά τις διαφημίσεις βιονικών μελών.

Ακολουθούμε την ιστορία της Major, η οποία έχει βιονικό σώμα αλλά ανθρώπινο εγκέφαλο, και είναι επικεφαλής μια ομάδας που καταπολεμάει το οργανωμένο έγκλημα. Τίθενται διάφοροι προβληματισμοί σχετικά με την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου αλλά και το κατά πόσο η εξέλιξη της τεχνολογίας μπορεί να συμβαδίσει με την ηθική και την νομιμότητα. Προβληματισμοί, οι οποίοι το 1995 μπορεί να φάνταζαν μακρινοί, αλλά το 2017 μοιάζουν πιο κοντινοί από ποτέ, δίνοντας έτσι στην ταινία και μια χροιά επικαιροποίησης.

Σαν φανατικός φιλμάκιας, δεν θα μπορούσα να μην εστιάσω στο πόσο πολύ θα πρέπει να επηρέασε το συγκεκριμένο anime τους δημιουργούς του Matrix. Από την ιδέα της σύνδεσης ανθρώπων σε ένα cyber net μέχρι και την συνδεσμολογία των ανθρωποειδών με pins πίσω από το κεφάλι, είναι ηλίου φαεινότερο πως το Ghost in the Shell λειτούργησε (και λειτουργεί) σαν πηγή έμπνευσης για μια σειρά από ταινίες (όπως το Matrix) πάνω στο συγκεκριμένο genre.

Επιστρέφοντας στα της ταινίας, πρόκειται για μια σοβαρή παραγωγή, που μετέφερε πιστά στην μεγάλη οθόνη το πνεύμα του anime, με ιδιαίτερα καλές επιλογές στο casting, φοβερή μουσική και μια καλλιτεχνική (και ψηφιακή) διεύθυνση που δημιούργησε εικόνες οι οποίες χόρτασαν τα μάτια και τις ψυχές των θεατών που έσπευσαν να την δουν.