Dumb and Dumber To (2014)

Πως περνούν τα χρόνια, ε; Είκοσι χρόνια πριν είχε γίνει η πρώτη ταινία “Ηλίθιος και πανηλίθιος” που άφησε στην ιστορία των κωμωδιών ανεξίτηλα αστεία. Όπως εκείνο που… ωχ, όχι, δε πρέπει να παρασυρθώ.
Η ηλιθιότητα τους παραμένει στα ίδια επίπεδα και βλέπουμε ότι τα 20 χρόνια που μεσολαβούν, από το σημείο που τους αφήσαμε, ήταν απλά μια πλάκα του Lloyd. Έξυπνο. Τα αστεία τους κυμαίνονται στις ίδιες συχνότητες και ενώ η υπόθεση με άφησε αδιάφορο, γέλασα με την καρδιά μου σε τρεις – τέσσερις στιγμές. Είναι αυτό το χιούμορ που μόνο ο συνδυασμός αυτών των δύο μπορεί να ανεβάσει 2 επίπεδα παραπάνω. Δε περίμενα περισσότερα από όσα είδα. Είναι μια ταινία δέλεαρ για το κάθε στούντιο παραγωγής που θα βγάλει τα λεφτά της όσο χάλια κι αν είναι.
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο από όλα είναι ότι αναφέρεται στους ίδιους ανθρώπους που αναφερόταν και τότε. Δηλαδή όλους εμάς που είδαμε την πρώτη ταινία στην εφηβεία και γελούσαμε με τα ανώριμα αστεία τους και που είκοσι χρόνια μετά αντιμετωπίζουμε τις ευθύνες μας σαν γονείς, ζευγάρια ή και σαν άνθρωποι με τα μικροθεματάκια υγείας που έχει η κάθε ηλικία. Εντάξει, κανείς δε θα βρει τον εαυτό του μέσα στους χαρακτήρες αυτών των δύο. Αλλά συμμεριζόμαστε ως ένα σημείο τον τρόπο σκέψης τους.
Σαν κωμωδία είναι ευχάριστη χωρίς να έχει ποιοτικά κινηματογραφικά στοιχεία αλλά έχει μια ατμόσφαιρα διαφορετική από τις περισσότερες κωμωδίες της εποχής μας τύπου Seth Rogen και άλλων του είδους.