Ένας νεαρός μαθητής του λυκείου γίνεται κάτοχος ενός υπερφυσικού σημειωματάριου, που έχει τη δύναμη να σκοτώσει τον οποιοδήποτε, απλά γράφοντας το όνομα του στις σελίδες του. Τότε, αποφασίζει να το χρησιμοποιήσει για να σκοτώσει εγκληματίες και να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό τον οδηγεί σε εθισμό απέναντι σε αυτή τη «θεϊκή» ικανότητα, ενώ ένας αινιγματικός ντετέκτιβ προσπαθεί να τον εντοπίσει για να σταματήσει την κυριαρχία του τρόμου του.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Μια ταινία που είναι βασισμένη στην ομώνυμη σειρά ιαπωνικών μάνγκα. Η σειρά του εν λόγου περιοδικού, ενέπνευσε αρκετούς με αποτέλεσμα την μεταφορά της σε anime. Στην συνέχεια έγιναν τρείς ταινίες, δυο μυθιστορήματα και αρκετά video games.
Το να χρησιμοποιείς ένα σενάριο που έχει κάνει επιτυχία, πατώντας επάνω του για να πιάσεις θεάσεις στην χώρα σου, δεν πάει να πει ότι έχεις το δικαίωμα να διαστρεβλώνεις αυτά που ξέρουμε και προϋπάρχουν. Βασισμένο πάνω στα γεγονότα, θα πει ότι ξέρουμε πάνω κάτω την ιστορία από μια υπόθεση και λόγω ελλείπων στοιχείων προσθέτουμε καταστάσεις και γεγονότα, υποθέτοντας τι θα μπορούσε να είχε γίνει, φτάνοντας τα πράγματα στο τελικό σημείο.
Η συγκεκριμένη προσπάθεια έκανε εντελώς το αντίθετο, φτιάχνοντας τα πράγματα έτσι όπως την βόλευε. Δεν μπορείς να παίρνεις την μυθολογία από μια επιτυχημένη προσπάθεια που έχει αναγνωρισθεί, βάζοντας μέσα ανακρίβειες. Το ιαπωνικό υλικό δεν είχε σχεδόν τίποτα από αυτά που δείχνουν μέσα. Το μόνο που έκανε η προσπάθεια αυτή, ήταν να ποδοπατήσει επάνω σε ένα ευφάνταστο σενάριο και να δανειστεί μόνο αυτά που τους έκαναν εντύπωση.
Έχασαν την πραγματική ουσία, δεν δώσαν καθόλου το όλο κλίμα που είχε μέσα από χιούμορ μέχρι αγωνία, τρόπο σκέψης και δημιούργησαν ένα ρομάντζο για τα σχολιαρόπαιδα. Εντάξει μπορώ να καταλάβω ότι ήθελαν να κάνουν τα πρόσωπα ποιο οικεία για το Αμερικανικό κοινό και γι’ αυτό άλλαξαν την εθνικότητα και το χρώμα του L, αλλά όμως δεν άλλαξαν τον Death God και τον άφησαν με την μορφή του Shinigami. Αυτό δηλαδή πως θα το δικαιολογήσουν στο κοινό τους ; Το κυριότερο όμως συναίσθημα που αφήνει, είναι το δίλημμά. Αν σου δοθούν με κάποιο τρόπο δυνάμεις για να μπορείς να χειρίζεσαι τον θάνατο, τι θα έκανες ; Θα το χρησιμοποιούσες για το καλό σου; Θα καθάριζες την κοινωνία ή θα το είχες ως εργαλείο για να κυριαρχήσεις;
Εν τέλει και για να μην σας κουράσω, γιατί πραγματικά για να εξηγήσω το τι είναι ακριβώς το Death Note, πρέπει να γράψω κείμενο που θα κάνεις κανένα τρίωρο να το διαβάσεις, θα αρκεστώ στο να πω εν συντομία τα παρακάτω:
Σε όσους δουν την ταινία (χωρίς να έχουν δει το anime), θα πω ότι είναι μια ταινία που κλίνει προς το splatter / horror / romance. Ένα σενάριο που έχει να δώσει πολλά μόνο που μένει στα προβλήματα καρδιάς και έτσι χάνεται η μαγεία του. Αν όμως δεν ξέρεις την ιστορία του (?) υπάρχει περίπτωση να το ευχαριστηθείς και να περάσεις καλά με φίλους και την κοπέλα σου. Έχω την εντύπωση ότι γίνεται ένα λογοπαίγνιο με το όνομα του Light (=φως), σε αντίθεση με το σκοτάδι που κρύβει η όλη υπόθεση και σίγουρα με τον Θεό του Θανάτου που τον ακολουθεί.
Σε όσους έχουν δει το anime και είπαν να κάνουν την κουταμάρα να δουν την προσπάθεια των Αμερικάνων πάνω στο θέμα, έχω να πω τα εξής: Αν είναι δυνατόν! Καμία μα καμία σχέση, το ένα με το άλλο. Θα σε κάνει να βγεις απ’ τα ρούχα σου, να σιχτιρίζεις όλη την ώρα και να λες ότι “Τι έγινε; Άλλα βλέπαμε εμείς και άλλα αυτοί που το έκαναν ;”. Πέρασε και δεν ακούμπησε, που λέγαμε παλιά, και αν καταφέρεις να το δεις ως το τέλος θα είναι καθαρά για λόγους ευθυμίας και γέλιου. Μη το δεις για κανέναν άλλο λόγο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στην σκηνοθεσία δεν έχω πω κάτι κακό. Πραγματικά ο Adam Wingard ( V/H/S/2 – Blair Witch – The Guess), έκανε καλή δουλειά με έντονη ατμόσφαιρα και καλά και δυνατά πλάνα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι είχε να κάνει με ένα μη βάσιμο σενάριο, του οποίου υπεύθυνοι είναι οι Charley Parlapanides – Vlas Parlapanides – Jeremy Slater, έκανε μια καλή δουλειά γιατί μας κράτησε ως το τέλος, που θα μπορούσαμε κάλλιστα να το είχαμε κλείσει απ’ την αρχή.
Για το σενάριο μπορώ να μιλάω με τις ώρες, αλλά δεν θα το κάνω. Θα σας ενημερώσω απλά ότι οι προαναφερθέντες σεναριογράφοι, βασίστηκαν στο αρχικό που είχαν δημιουργήσει οι Tsugumi Ôba και Takeshi Obata.
Τους ηθοποιούς θα τους αναφέρω επι τροχάδην. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Light έχουμε τον Nat Wolff, στον ρόλο της Mia Sutton την Margaret Qualley, ο διάσημος L είναι ο Lakeith Stanfield (Selma – Straight Outta Compton) και στον ρόλου του Shinigami (Death God),έχουμε στην φωνή τον Williem Dafoe και σωματικά τον Jason Liles. Στον ρόλο του Watari, είναι ο Paul Nakauchi.
Για έναν περίεργο λόγο είχε μουσική σε καλό επίπεδο, αλλά δεν ξέρω γιατί διάλεξαν όλα τα κομμάτια που ακούστηκαν είναι από την δεκαετία των ’80s.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί άραγε; Γιατί δεν ξέρεις την προϊστορία και από πού κρατάει η σκούφια του και είπες να αράξεις με παρέα για να δείτε κάτι ανάλαφρο. Γιατί είσαι φανατικός του αρχικού Death Note και δεν σε νοιάζει, όποιος και αν πειραματίστηκε μαζί του. Γιατί σου αρέσουν τα splatter ρομάντζα και αυτό είναι καλούτσικο γι ‘ αυτό το είδος.
Υ.Γ: Για την ιστορία θα ήθελα να σας αναφέρω ότι η δημοτικότητα του Death Note είναι τόσο μεγάλη ανά τον κόσμο, που το κατέστησαν στ’ απαγορευμένα. Στο Πεκίνο, στη Σανγκάη, στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες πόλεις της Κίνας, απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του, διότι βρέθηκε στην κατοχή μαθητών στα σχολεία, που μέσα ήταν γραμμένα ονόματα καθηγητών και μαθητών, τους οποίους και απέβαλαν. Η πιο σημαντική περίπτωση αποτελεί η δολοφονία ενός άντρα στο Βέλγιο τον Σεπτέμβριο του 2007. Πλάι του βρέθηκαν δύο σημειώσεις, με σαφή επιρροή από το manga. Ο φόνος αυτός έγινε γνωστός στη χώρα με το όνομα “Mangamoord” (Φόνος του Μάνγκα).
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Τετράδιο Θανάτου
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
25 Αυγούστου 2017
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
101 λεπτά
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
ΓΛΩΣΣΑ
ΧΩΡΑ
BUDGET
$40.000.000