D’après une histoire vraie (Based on a True Story) (2017)

Poster

Η διάσημη συγγραφέας Delphine Dayrieux, μετά την επιτυχία του τελευταίου της βιβλίου, το οποίο είναι εμπνευσμένο από την αληθινή ζωή της μητέρας της, αρχίζει να λαμβάνει απειλητικά γράμματα από έναν ανώνυμο αποστολέα. Παράλληλα, γνωρίζει μια μυστηριώδη και ελκυστική γυναίκα, την Elle.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Η Delphine (Emmanuelle Seigner) είναι μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα και μια επιτυχημένη συγγραφέας. Μετά τη γνωριμία της με την αινιγματική Elle (Eva Green), η Delphine σταδιακά χάνει τον έλεγχο της προσωπικής της ζωής, ενώ οι δύο γυναίκες μοιάζουν να γίνονται στενές φίλες σε σημείο που μοιάζουν να είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο Polanski – συγγράφοντας το σενάριο της ταινίας μαζί με τον Olivier Assayas (Personal Shopper, Clouds of Sils Maria) – με τρομερή κινηματογραφική δεξιοτεχνία απεικονίζει την σταδιακή ταύτιση των δυο γυναικών, με τις σκηνές όπου η Elle φοράει τα ρούχα της Delphine, πίνει από την κούπα της και αρχίζει να της μοιάζει και εμφανισιακά ανοίγοντας το χρώμα των μαλλιών της και εγκαταλείποντας το έντονο μακιγιάζ.

Συγκατοικώντας στο ίδιο σπίτι και έπειτα απομονωμένες στην εξοχή, οι δύο γυναίκες παρατηρούν και επηρεάζουν η μία την άλλη. Ωστόσο, η σκοτεινή και μυστηριώδης ατμόσφαιρα που δημιουργείται, με την Elle να ενεργεί με υποχθόνιο τρόπο και να μοιάζει να απειλεί τη σωματική και ψυχική υγεία της Delphine, η ταινία θολώνει τα όρια μεταξύ φαντασίας και “πραγματικότητας”.

Η αρκετά αναμενόμενη εξέλιξη της ιστορίας δημιουργεί μια σημαντική κοιλιά στη μέση της ταινίας, καθώς φαίνεται να επαναλαμβάνει μοτίβα και καταστάσεις. Ωστόσο, τα τελευταία 20 λεπτά της ταινίας αποζημιώνουν την μονοτονία και τις σπασμωδικές σκηνές κορύφωσης που προηγήθηκαν και αφήνοντας αναπάντητα ερωτήματα που έχουν σκοπό να μας προβληματίσουν. Αυτή η εξέλιξη της σχέσης και των προσωπικοτήτων της Delphine και της Elle σκιαγραφεί δύο χαρακτήρες που πιθανότατα είναι το ίδιο πρόσωπο ή ίσως οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Ξεκινώντας να γράψει κανείς κάτι για τον Polanski δυσκολεύεται να βρει από πού να ξεκινήσει: από την εντυπωσιακή και ανθρωποκεντρική φιλμογραφία του –γεμάτη ψυχολογικά θρίλερ που μεγάλωσαν γενιές- ή από την πολυτάραχη ζωή του; Εγώ θα σταθώ κυρίως στο έργο του ως καλλιτέχνης και θα απαριθμήσω μερικά από τα έργα του. Ο Polanski δημιούργησε –και δημιουργεί ταινίες- που βασίζονται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς του ανθρώπου, από τα αριστουργήματα Knife in the Water (1962) και Cul-De-Sac (1966) να αποτυπώνουν τις προβληματικές σχέσεις των ανθρώπων και την “εισβολή” τρίτων στη ζωή τους, το άκρως αινιγματικό Repulsion (1965) που μπαίνει στα άδυτα της γυναικείας σεξουαλικότητας και της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας, το Rosemary’s Baby (1968), ένα ακόμη ψυχολογικό θρίλερ που εμπνέεται από την έννοια της μητρότητας, το The Tenant (1976), στο οποίο ο εχθρός είναι η ίδια η πόλη αλλά και ένα νεονουάρ του 1974, το Chinatown. Φτάνοντας στη δεκαετία του ’90 δημιουργεί ταινίες όπως το άκρως ερωτικό θρίλερ Bitter Moon (1992) και το μεταφυσικό θρίλερ μυστηρίου The Ninth Gate (1999). To 2002 σκηνοθετεί τη βιογραφία ενός Πολωνού πιανίστα στη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, The Pianist και το 2005 το Oliver Twist, τη μεταφορά του βιβλίου του Ντίκενς στο σινεμά. Από το Oliver Twist και έπειτα, ο Polanski έχει αφοσιωθεί στις μεταφορές θεατρικών έργων και βιβλίων στη μεγάλη οθόνη, δημιουργώντας μια σειρά ταινιών όπως τα The Ghost (2010), Carnage (2011), Venus In Fur (2013) και αυτό για το οποίο μιλάμε, το Based on a True Story. Μια επιτυχημένη καριέρα με ένα Όσκαρ σκηνοθεσίας για το The Pianist και άλλες δύο υποψηφιότητες σκηνοθεσίας για το Tess (1979) και το Chinatown (1974).

Την εξαιρετική μουσική επένδυση της ταινίας ανέλαβε ένας από τους πιο ταλαντούχους και χαρισματικούς συνθέτες της εποχής μας, ο Alexandre Desplat. Ο κατά το ήμισυ ελληνικής καταγωγής συνθέτης κατάφερε να ντύσει αριστουργηματικά με τη μουσική του το μυστηριώδες και σκοτεινό κλίμα της ταινίας. Ο δύο φορές νικητής Όσκαρ καλύτερης μουσικής επένδυσης για το The Shape of Water και το The Grand Budapest Hotel, είναι ένας από τους πιο περιζήτητους κινηματογραφικούς μουσικοσυνθέτες. Μερικές ακόμα από τις πιο γνωστές ταινίες που έχει επενδύσει είναι το The King’s Speech, Argo, Isle of Dogs, The Tree of Life, The Queen και Rust ‘n Bone.

Οι πρωταγωνίστριες Emmanuelle Seigner (Bitter Moon, Venus in Fur) και Eva Green (The Dreamers, Perfect Sense) παραδίδουν δύο τρομερές ερμηνείες, με δύο γυναικείους χαρακτήρες που ξεκινάνε ως δύο αντιθετικές προσωπικότητες και σταδιακά αφομοιώνονται η μια στην άλλη. Η Eva Green επανέρχεται μετά από 13 χρόνια σε γαλλόφωνες παραγωγές, ενώ η Emmanuelle Seigner συνεργάζεται και πάλι με το σύζυγό της μετά το Venus in Fur (2013). Το καστ μας αποζημιώνει για την έως ανιαρή ιστορία.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Γιατί είναι ένα αξιόλογο ψυχολογικό θρίλερ που μπορεί να μην πετυχαίνει σεναριακά να κρατήσει το θεατή αλλά σίγουρα μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα μυστηρίου και αγωνίας.
Γιατί ο Polanski δεν κάνει ποτέ σκηνοθετικά λάθη, ακόμη και με ένα μέτριο σενάριο.
Γιατί ο Desplat μας μαγεύει με την σύνθεση της μουσικής της ταινίας.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
5
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
6
ΜΟΥΣΙΚΗ
8
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
7
Reader Rating0 Votes
0
6.5