Captain America: Civil War (2016)

Έχεις βαρεθεί να βλέπεις ταινίες με σουπερ-ήρωες, έχεις βαρεθεί να παρακολουθείς ταινίες καταστροφής, δεν εντυπωσιάζεσαι πλέον από πιασάρικα “versus battles” (διαμάχες ελληνιστί) που πλασάρει φέτος το Hollywood και περιμένεις να δεις πάλι τα ίδια και τα ίδια, σωστά; Ε λοιπόν αυτή τη φορά κάνεις λάθος! Το Civil War δεν είναι κάτι που έχεις ξαναδεί, ο σούπερ-ήρωας έχει αδυναμίες και πάθη όπως εσύ, ενώ το ξεκαθάρισμα λογαριασμών γίνεται σώμα με σώμα (εντάξει έχει και καμιά έκρηξη που και που για να γκρινιάξεις για τον “εύπεπτο” κόσμο της “αμερικανιάς”)

Η Marvel όλα αυτά τα χρόνια “χτίζει” σε χρονικές φάσεις-εποχές τον κινηματογραφικό της κόσμο (Πρώτη Φάση), προσθέτοντας αυτόνομες ταινίες υπερηρώων και ταυτόχρονες κοινές τους παρουσίες σε γενικευμένα γεγονότα. Ότι δηλαδή ακριβώς συμβαίνει και στις νουβέλες της, δεκαετίες τώρα.

Βασικό πλεονέκτημα του συγκεκριμένου τρόπου παρουσίασης, είναι η απουσία ανάπτυξης χαρακτήρων σε μεγάλα γεγονότα του σύμπαντός της (όπως το συγκεκριμένο), καθώς αυτό έχει ήδη γίνει στα αντίστοιχα λεγόμενα “Origins”. Με άλλα λόγια τέρμα οι συστάσεις βασικών πρωταγωνιστών (αυτό έχει ήδη γίνει στο παρελθόν) και προς ολοταχώς για νέες περιπέτειες από τα πρώτα κιόλας λεπτά του φιλμ.

Το σενάριο του Εμφυλίου Πολέμου (της τρίτης συνέχειας του Captain America), ξεκινά κάπως χλιαρά με αυτοκριτική της παρέας των Avengers σε πολιτική χροιά, καταλήγοντας σε κάτι πιο βαθυστόχαστο, όπως η εσωτερική πάλη μιας τυφλής εκδίκησης, το μίσος, τα συναισθηματικά λάθη και την ανέφικτη κρίση ενός κατά τα άλλα ομαδικού πνεύματος. Κανείς δεν έχει δίκιο, όλοι προσπαθούν να διορθώσουν τα λάθη τους εκπίπτοντες σε καινούρια και η αψεγάδιαστη εικόνα των superheroes γκρεμίζεται.

Στην ταινία παρακολουθούμε μία από τις καλύτερες σκηνές μάχης υπερηρώων στην ιστορία του σινεμά, με καθαρό βρόμικο ξύλο, χωρίς περιττούς εντυπωσιασμούς και έξυπνα “ένας-εναντίον-ενός”, που κάνουν την φαντασίωση κάθε comic-geek πραγματικότητα. Σκεφτείτε για γήπεδο ένα ανοιχτό αεροδρόμιο που έχει εκκενωθεί, δίνοντας αν χρειαστεί το ελεύθερο στους… παίκτες να το καταστρέψουν ολοσχερώς και δύο ομάδες τόσο επικά ισόποσα κατανεμημένες, που θυμίζουν All-Star Game του NBA στις αρχές των 90s. Γεμίστε το στόμα σας με πασατέμπος και σβήστε με ανθρακούχο ρόφημα κατά την… ολοκλήρωση!

Θα ήθελα να είμαι ειλικρινής στους “ουδέτερους” θεατές εκεί έξω και χωρίς να γίνω αποθαρρυντικός να τονίσω την ανάγκη παρακολούθησης των προηγούμενων ταινιών του Marvel Cinematic Universe. Χωρίς να έχει δει κάποιος (κυρίως) όλα τα Iron Man, Captain America και Avengers, θα χαθεί στη παρουσία αρκετών πρωταγωνιστών που είτε δεν γνωρίζει, είτε αγνοεί την προέλευση των αποφάσεων τους, κάνονας ένα μακροβούτι στην ανοιχτή θάλασσα του σεναρίου χωρίς να γνωρίζει κολύμπι.