Ένα ιδιαίτερα διασκεδαστικό μείγμα χιούμορ, ειλικρίνειας και ευαισθησίας, αυτή η καλόκαρδη ρομαντική κομεντί εστιάζει σε μια μεσήλικη γυναίκα που βρίσκεται στη δίνη προσωπικών και επαγγελματικών αλλαγών. Η πενηντάχρονη Ορόρ Ταμπόρ, έχοντας αποφασίσει να χωρίσει από το σύζυγο της, χάνει τη δουλειά της και ταυτόχρονα μαθαίνει ότι θα γίνει γιαγιά. Νιώθει ότι η ζωή της βρίσκεται σε ένα τέλμα και ότι σιγά-σιγά περιθωριοποιείται. Αλλά όταν ξανασυναντά τυχαία τον έρωτα των νεανικών της χρόνων, κάτι αρχίζει να αλλάζει.
Η Ανιές Ζαουί αποτελεί μια σπουδαία μορφή του γαλλικού σινεμά όχι μόνο ως ηθοποιός, αλλά και ως σεναριογράφος με συνεργασίες με τον σπουδαίο Αλέν Ρενέ (Smoking/No Smoking, Η ζωή είναι ένα τραγούδι) και ως σκηνοθέτης με το ντεμπούτο της Περί Ορέξεως (2000) να φτάνει μέχρι την υποψηφιότητα για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ. Εδώ επιστρέφει τόσο ως συνεργάτης στο σενάριο κυρίως και πάνω από όλα όμως ως πρωταγωνίστρια για να δώσει μια ανεπανάληπτη και συγκινητική ερμηνεία ως Ορόρ.
Η Μπλαντίν Λενουάρ (που ξεκίνησε ως ηθοποιός στη μικρού μήκους του Γκασπάρ Νοέ Carne) στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της τοποθετεί τη γλυκόπικρη όσο και αστεία ιστορία της σε μια μικρή επαρχιακή γαλλική πόλη αξιοποιώντας στο έπακρο το μικρόκοσμό της και τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας. Το αποτέλεσμα είναι ένας θαυμάσιος, πνευματώδης, με λεπτές αποχρώσεις ύμνος στη δίψα για ζωή σε κάθε ηλικία και βέβαια μια επίκαιρη και αισιόδοξη γιορτή της γυναικείας φύσης.