Η αληθινή ιστορία ενός Άγγλου μποξέρ, που ήταν φυλακισμένος σε μια από τις πιο διαβόητες φυλακές της Ταϊλάνδης καθώς παλεύει στα τουρνουά Muay Thai για να κερδίσει την ελευθερία του.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί φιλμάκηδες και λατρευτοί κινηματογραφόφιλοι σας καλωσορίζουμε σε μια ταινία που το είδος της το λατρεύουμε εμείς εδώ στο filmakias.gr. Όχι πως κάνουμε εξαιρέσεις, απλά έχουμε κι εμείς τις προτιμήσεις μας. Η ταινία λοιπόν είναι βιογραφική αλλά θα μπορούσαμε άνετα να την κατατάξουμε σε δυο απ’ τα παλαιότερα αφιερώματα μας, στις Ταινίες με Ξύλο (νομίζω θα έμπαινε στις καλές) και στο αφιέρωμα Ταινίες με Φυλακές.
Όπως ανέφερα και πριν η ταινία μας είναι βιογραφική και βασισμένη σε κάποια από τ’ απομνημονεύματα του Άγγλου μποξέρ Billy Moore, που φυλακίστηκε στις πιο διάσημες φυλακές της Ταϊλάνδης. Η ταινία σε ένα μεγάλο μέρος της είναι άηχη σε σημείο που νομίζεις ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο σφάλμα ήχου. Δεν θα σε κουράσει με περιττούς διαλόγους, λέει τόσα όσα πρέπει να μάθεις. Εκεί που κερδίζει πραγματικά τον θεατή είναι στο συναίσθημα. Η αυτοκαταστροφή έχει πάρει αγκαλιά τους πιο διάσημους εθισμούς και βολτάρει τον πρωταγωνιστή σε μονοπάτια περίεργα. Τον τοποθετεί μέσα στην απάνθρωπη φυλακή της Ταϊλάνδης, που ο ένας είναι κυριολεκτικά επάνω στον άλλον. Η ωμή βία και η δυσοσμία απ’ τα χνώτα και τ’ αχαμνά των αμέτρητων φυλακισμένων έρχεται στην μύτη μας κι έτσι ο αναστεναγμός είναι το λιγότερο που μας βγαίνει αυθόρμητα ως ελάχιστη συμπαράσταση.
Δείχνει τι πραγματικά συμβαίνει σε κάθε φυλακή και το δείχνει χωρίς να ντρέπεται καθόλου. Σε πιάνει το στομάχι σου και περιμένεις καρτερικά να αλλάξουν τα πράγματα. Ο Billy Moore ίσως την γλίτωσε όχι μόνο γιατί ήταν αθλητής και μαχητής, αλλά γιατί ήταν πραγματικά ” το γάλα μες τη μύγα” και όχι το ανάποδο όπως μας έχει μάθει η λαϊκή παροιμία. Είχε κρυμμένο άσσο επάνω του και δεν φορούσε καν μπλούζα για να τον κρύψει, παρά μόνο το σορτσάκι του. Είναι διαφορετική στον τρόπο που μας βάζει πίσω απ’ το κάγκελο, σε σχέση με τις υπόλοιπες του είδους. Η διαφορετικότητά της είναι που μας κέρδισε!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Αν και πάντα ξεκινώ με τον σκηνοθέτη, σε αυτή την ταινία θα αλλάξω συνήθεια και θα πω για τον εξαιρετικό Joe Cole, που είναι το κεντρικό πρόσωπο και ενσάρκωσε τον Billy Moore. Ο Joe Cole πέρασε μήνες εκτεταμένης προπόνησης πυγμαχίας και ξόδεψε πολύ χρόνο με τον πραγματικό Billy Moore και την οικογένειά του στο Liverpool πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Όσοι έχετε δει την τηλεοπτική σειρά Peaky Blinders, θα τον θυμάστε στο πλευρό του Cillian Murphy στον ρόλο του John Shelby. Οφείλω λοιπόν να ομολογήσω ότι ο Joe έδωσε ψυχή και σώμα στην κυριολεξία και στάθηκε στο ύψος του ρόλου. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι ήταν τόσο καιρό με φοβερούς ηθοποιούς (Peaky Blinders) και αυτό τον βοήθησε αρκετά. Να σας πω την αλήθεια μου θύμισε τον Tom Hardy που έκανε μια αντίστοιχη βιογραφική ταινία, το έπος του Bronson (να το δείτε οπωσδήποτε). Αν καταλάβατε καλά ήταν εκπληκτική η ερμηνεία του! Παραμένοντας στις ερμηνείες αξίζει να τονίσω ότι όλοι οι κρατούμενοι στην ταινία παίζονται από πραγματικούς πρώην κρατούμενους που έχουν υπηρετήσει στις φυλακές της Ταϊλάνδης. Αν και δεν ερμήνευσε κάτι, δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι ο πραγματικός Billy Moore εμφανίζεται στην ταινία ως ο ίδιος ο πατέρας του, ο οποίος είχε πεθάνει από καρκίνο πριν ξεκινήσει η κινηματογράφηση. Το βλέμμα του ήταν καθηλωτικό.
Μια συμπαραγωγή από Γαλλία, Βρετανία, Καμπότζη, Αμερική και Κίνα είναι η ταινία μας και μέσα σε όλη αυτή την πολυκοσμία ξεχωρίζει ο βραβευμένος Γάλλος σκηνοθέτης μας Jean – Stephane Sauvaire (A Dios / La mule / Johnny Mad Dog). Μια καθηλωτική σκηνοθετική ματιά από μεριάς του, με αρκετά κοντινά πλάνα και μια ατμόσφαιρα αποπνικτική. Δεν είναι απ’ τις συνηθισμένες σκηνοθεσίες, διότι δίνει γερές γροθιές στο οπτικό πεδίο. Το σενάριο είναι δια χειρός του Jonathan Hirschbein και του Nick Saltrese.
Όσον αφορά τη μουσική, εδώ υπάρχει κάτι περίεργο που το ανέφερα και πιο πάνω. Το μεγαλύτερο μέρος της έχει μεγάλες παύσεις, σε σημείο που νομίζεις πως χάλασαν τα ηχεία. Είναι ακριβώς το εξής : Σαν να έχεις φάει αριστερό κροσέ στο κεφάλι δίπλα στ’ αυτιά σου και απομονώνεται ο κάθε ήχος. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Αν θυμάμαι καλά ο πιο σπαστικός ήχος ήταν η ομιλία των φυλακισμένων Ταϊλανδών.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Γιατί σου αρέσουν οι βιογραφικές ταινίες, οι ταινίες με ξύλο, οι ταινίες με φυλακές. Γιατί είναι μια ωμή και βίαιη ταινία χωρίς ψέμα. Γιατί δείχνει το τι γίνεται πραγματικά μέσα στις φυλακές. Γιατί αξίζει να την δεις!
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΞΥΛΟ «ΟΙ ΚΑΛΕΣ»