To trailer μιας ταινίας έχει ένα και μοναδικό σκοπό: να κάνει εμάς τους θεατές να θέλουμε να δούμε την ταινία. Τα περισσότερα trailer παρουσιάζουν κλισέ, όχι όμως πάντα λόγω έλλειψης δημιουργικότητας στο κομμάτι του μάρκετινγκ. Ο κύριος λόγος είναι η δυσκολία του να παρουσιάσεις κομμάτια από διάφορα μέρη ταινίας μεγάλου μήκους σε 2-3 λεπτά με αλληλουχία που γίνεται κατανοητή από τον θεατή. Τα trailers έχουν αναπτύξει τη δική τους γλώσσα, μια που οι περισσότεροι καταλαβαίνουμε απόλυτα.
Πολλές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να χαζεύει trailers στο YouTube, γι αυτό αποφάσισα να τιμήσω ορισμένα από τα αγαπημένα μου στην παρακάτω λίστα. Σημειώνω ότι δε λαμβάνω απαραίτητα υπ’ όψιν το πόσο καλή είναι μια ταινία, αλλά το πόσο αποτελεσματικό ήταν το trailer και το πόσο με παρακίνησε να δω την ταινία.
Η λίστα είναι top 10, γιατί το 10 είναι στρόγγυλος και ωραίος αριθμός. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι τίτλοι που θα ήθελα να συμπεριλάβω μένουν εκτός λίστας. Τιμητικά λοιπόν αναφέρω μερικές ταινίες με trailer που οριακά έμειναν στην απ’ έξω: Taxi Driver (1976), Comedian (2002), The Dark Knight (2008), Paranormal Activity (2009), Cloverfield (2008), Jurassic Park (1993), Dr. Strangelove (1964), Prometheus (2012).
Χωρίς άλλες περιστροφές, πάμε να δούμε 10 πολύ καλά trailers.
Θα ξεκινήσω με το καλύτερο trailer που είδα το 2014. Η ταινία θα βγει το καλοκαίρι του 2015 και δε μπορώ να μαντέψω αν θα είναι καλή η όχι, αλλά ξέρω ότι θα είμαι εκεί στην πρεμιέρα. Το cinematography μοιάζει απίστευτο για ταινία blockbuster. Το production design παραπέμπει στην cult αισθητική των παλιών Mad Max, τα οποία χάρη στο συγκεκριμένο trailer, σκοπεύω να ξαναδώ μετά από χρόνια.
Ένα trailer που αντικατοπτρίζει με άριστο τρόπο την ταινία. Γεμάτο ενέργεια και υπερβολή. Παράλογοι, ξεκαρδιστικοί διάλογοι. Το “υφάκι” και οι ναρκισσιστικοί μονόλογοι του Jordan Belford. Κι άλλη ενέργεια. Το “Black Skinhead” του Kanye West. Το αποτύπωμα του Martin Scorsese σε κάθε frame. Απίστευτη Ενέργεια. Ανέφερα ότι σφύζει από ενέργεια;
Εδώ έχουμε ισοπαλία, γιατί τα δύο trailers παρουσιάζουν εμφανείς ομοιότητες: 1) η απειλή περιβάλλεται από μυστήριο, καθώς βλέπουμε κυρίως τις τρομαγμένες αντιδράσεις των θυμάτων, και 2) η χρήση δραματικού αφηγητή, η οποία καθιερώθηκε για τουλάχιστον 20 χρόνια στις ταινίες δράσης, τρόμου κτλ. Και οι δυο ταινίες είχαν τεράστια επιτυχία σε κοινό και κριτικούς, κυρίως χάρη στο έξυπνο marketing, και συντέλεσαν στην γέννηση του blockbuster cinema.
Πάτα εδώ για να δεις το video Πάτα εδώ για να δεις το video
H νοοτροπία του teaser (όσα λιγότερα δείξουμε, τόσο μεγαλύτερη περιέργεια θα προκαλέσουμε) τελειοποιήθηκε σε αυτές τις δύο ταινίες. Βλέποντας μόνο τη σκιά του UFO, τον κόσμο να τρέχει τρομαγμένο, και τον Λευκό Οίκο να ανατινάζεται, ήταν αρκετό για να προκαλέσει την τεράστια εμπορική επιτυχία του “Independence Day”. Χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική, οι ίδιοι δημιουργοί ξεγέλασαν τον κόσμο που έδωσε λεφτά για να δει το απαράδεκτο Godzilla.
Πάτα εδώ για να δεις το video Πάτα εδώ για να δεις το video
Και τα 3 trailer σε ταξιδεύουν στη Μέση Γη και εμπεριέχουν όλη τη γκάμα συναισθημάτων που σου προκαλούν οι ταινίες. Είμαι τυχερός που τα πρόλαβα στην τηλεόραση (αν και πιτσιρίκι τότε) και άτυχος που δεν είδα καμία απ’ αυτές στη μεγάλη οθόνη αλλά σε βιντεοκασέτες. Ο λόγος που διάλεξα το 2ο μέρος της τριλογίας είναι η χρήση του πασίγνωστου “Requiem for a Dream”, που δίνει νέα ύψη στα επίπεδα επικότητας των πλάνων και των διαλόγων.
Το concept της ταινίας είναι αρκετά σύνθετο. Το trailer δε μας εξηγεί πολλά, αλλά καταφέρνει να κινήσει το ενδιαφέρον με την πρωτοτυπία του, τα γεμάτα φαντασία visuals και φυσικά το score του Hans Zimmer. Είναι πλέον αμέτρητα τα trailers ταινιών δράσης και επιστημονικής φαντασίας που χρησιμοποιούν το ίδιο χαρακτηριστικό “γουυυυμ” (δε γνωρίζω από τι όργανο προέρχεται), και όλα ξεκίνησαν από το Inception.
Μια ταινία για έναν Εβραίο μεσήλικα που χρειάζεται βοήθεια. Η ζωή του πάει από το κακό στο χειρότερο, και το trailer δείχνει με μελωδικό τρόπο το ένα χτύπημα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μετά το άλλο. Ήχοι και εικόνες σε λούπα δείχνουν το αντίκτυπο που έχουν όλα αυτά στην ψυχολογία του, ενώ το υπέροχο «Somebody to Love» στο τέλος έχει το δικό του νόημα. Από τα πιο πρωτότυπα trailers που έχω δει.
Άλλη μια περίπτωση trailer με δόσεις πρωτοτυπίας. Επί ένα λεπτό στην αρχή βλέπουμε μόνο πλάνα από την ιστοσελίδα του Facebook, μια πολύ τολμηρή επιλογή που όμως δούλεψε. Στη συνέχεια μαθαίνουμε στοιχειώδεις λεπτομέρειες για την πλοκή, ακούγοντας ένα όμορφο cover του τραγουδιού “Creep”. Τελειώνει με ένα tagline αξιομνημόνευτο και αφήνει την αίσθηση ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα στην ταινία απ’ ότι μόλις είδαμε.
“In space, no one can hear you scream.” Το θρυλικό tagline είναι από μόνο του αρκετό για να μας ανατριχιάσει. Στα πλάνα που βλέπουμε κυριαρχεί το σκοτάδι, και η μόνη μουσική υπόκρουση είναι ένας καρδιακός χτύπος που σιγά-σιγά επιταχύνεται. Το γρήγορο μοντάζ και οι δαιδαλώδεις διάδρομοι τυλιγμένοι με καπνό προκαλούν την αίσθηση του αποπροσανατολισμού. Για άλλη μια φορά ο τρόμος είναι άγνωστος. Πλέον για το ευρύ κοινό καλή ταινία τρόμου είναι αυτή που θα σε κάνει να πηδήξεις από την καρέκλα με απότομους ήχους κλπ. Αυτό το trailer υπόσχεται μια ταινία με αμείωτη ένταση και πραγματικό τρόμο.
Αν είδατε όλα τα παραπάνω, θα έχετε καταλάβει τα συστατικά ενός αποτελεσματικού trailer. Η “Ψυχώ” λίγο-πολύ τα καταρρίπτει όλα. Ο Alfred Hitchcock μας ξεναγεί στον τόπο του εγκλήματος, δείχνοντας και περιγράφοντας με γλαφυρές λεπτομέρειες του τι μας περιμένει όταν δούμε την ταινία. Είναι συγκεκριμένος και ταυτόχρονα αόριστος, και, παρόλο που κυριολεκτικά κάνει spoilers, αφήνει τα περισσότερα στη φαντασία μας. Τι μπορεί να υπάρχει μέσα στη ντουλάπα που έκανε τον Hitchcock να χάσει τα λόγια του; Πρόκειται για πραγματικό έργο διάνοιας. Το ίδιο τέχνασμα χρησιμοποίησε αργότερα και για «Tα πουλιά», με περισσότερο black humor και τον ίδιο, χαρακτηριστικό τόνο της φωνής του.
H λίστα αυτή δεν είναι απόλυτη. Προσπάθησα να συμπεριλάβω “λίγο απ’ όλα”. Αν πιστεύετε ότι κάποιο μου ξέφυγε, μοιραστείτε το στα σχόλια.