Κυρίες και κύριοι, η αναχώρηση του πλοίου θα γίνει από την προβλήτα του filmakias.gr σε λίγα λεπτά. Παρακαλούμε να αδειάσετε τις αποσκευές σας, για να πάρετε μαζί σας το φορτίο που κουβαλάει το πλεούμενο. Τόνοι έντεκα γεμάτο, με ταινίες μέχρι πάτο! Αν λοιπόν πιάσατε το υπονοούμενο και καταλάβατε τους στίχους από το διάσημο λαϊκό άσμα, φορτώστε το τραπέζι με μπυρόνια και σουβλάκια. Το θέμα μας είναι πιασάρικο και άκρως εθιστικό. Οι δημιουργοί των ταινιών, από σκηνοθέτες, ηθοποιούς και σεναριογράφους, άρπαξαν την ευκαιρία και έφτιαξαν “παπάδες”, προσφέροντας μας ταινίες θρυλικές.
Pineapple Express, λέγεται η καλύτερη ποιότητα χόρτου, που έδωσε το όνομα του στην ταινία. Μόνο που η συγκεκριμένη κωμωδία δεν είναι καθόλου εξπρές. Είναι χορταστική και απολαυστική. Εδώ έχουμε το χρονικό μιας (πως να το πω πιο ευγενικά) χορτοφιλίας. Εννοείται, πως όλοι συνεννοηθήκαμε γιατί πράγμα μιλάω. Ο Dale (Seth Rogen) και ο Saul (James Franco), εξ αρχής είχαν μια επαγγελματική σχέση, χρήστη και έμπορα. Όταν όμως συγκρατείς τις πληροφορίες που ακούς, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται. Από μια συγκυρία αρχίζουν όλοι να τρέχουν και να μην φτάνουν. Μπάτσοι, μεγαλέμποροι ναρκωτικών, κινέζικη μαφία (αλίμονο), ανήλικες γκόμενες, ρουφιάνοι διαμεσολαβητές και όλοι μαζί αρχίζουν ένα ανελέητο κυνηγητό!
Μια ξεκαρδιστική κωμωδία, που μας μαθαίνει συνεχώς κάτι καινούργιο. Σταυρωτά τσιγαριλίκια, περίεργες ποικιλίες μαριχουάνας αλλά και πολύ ωραία διδάγματα! Το πως δυο άτομα μπορούν εκτός από τον κοινό εθισμό τους, να παν ένα βήμα παραπέρα και να καταρρίψουν τον μύθο για τις χασισοφιλίες (δεν άντεξα το’ πα). Να προσέχεις, τι και ποιον εμπιστεύεσαι, ποια είναι η άκρια σου, αλλά το κορυφαίο που γκρεμίζει, είναι για τους ρουφιάνους. Δεν υπάρχει ειλικρινά, να ζήσει ο ρουφιάνος και να τον θέλουν στην παρέα τους! Μέσα στην μαστουρωμένη μαστούρα τους, (όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά μέσα στην ταινία), χορεύουμε ρυθμικά μαζί τους, στα πασίγνωστα, Time Will Tell του Bob Marley και Electric Avenue του Eddy Grand. Όταν έχεις τέτοιες κωμωδίες, είναι αμαρτία να μην τις δεις.
How High, για να πάμε ακόμα πιο ψηλά! Μισό λεπτό να συστηθούμε, από εδώ ο Silas (Method Man) ο επιχειρομαλάκτης και από εκεί ο Jamal (Redman) ο χορτοκαπνιστής, είναι το εισιτήριο μας για το Harvard. Ναι ναι, καλά ακούσατε θα πάμε πανεπιστήμιο. Με άκρως διασκεδαστική διάθεση και αγάπη προς τη χλωρίδα, η ταινία θα μπορούσε να λέγεται “Οι καπνιστοί μακαρίτες”. Με διδακτορικό στην μαριχουάνα, έχουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι το χόρτο σε καίει και μπορεί να σε σκοτώσει. Όχι μόνο μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά. Με τον συγχωρεμένο Ivory, να προσφέρει την γνώση σε όποιον τον καπνίσει, δίνει την ευκαιρία στον Jamal και στον Silas να μπουν στο καλύτερο πανεπιστήμιο της Αμερικής και να τους ντουμανιάσουν όλους!
Με φόντο την σημαία της Jamaica πάνω απ’ τον πράσινο καναπέ, με ήχους από Cypress Hill, Onyx, NWA, DMX, παρακολουθούμε την προσπάθεια των έγχρωμων φουμαδόρων μας, για να μπορέσουν να παραμείνουν εκεί. Φτιάχνοντας έναν ορό αλήθειας, καταφέραν να μιλήσει μέχρι και ο μουγγός! Τρομερό τελικά, τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, άμα του δώσεις την ευκαιρία.
Kid Cannabis, γιατί όλοι μπαίνουν στα κόλπα από μικρά παιδιά! Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, παίρνουμε μαθήματα “γεωγραφικής” διακίνησης, από τον δεκαοχτάχρονο Nate (Jonathan Daniel Brown), που τελικά απεδείχθη μεγάλος έμπορας. Από delivery πίτσας, κρατώντας την ιδιότητα και αλλάζοντας το προϊόν, μας παραδίδει την πιο φρέσκια και αχνιστή Καναδέζικη φούντα που μπήκε στην Αμερική. Έχοντας στο πλευρό του λίγα και καλά, (έναν έμπιστο φίλο, ένα αμάξι και μυαλό), για αρχή έφαγε τα μούτρα του, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Στροφάρισε στην κατάλληλη στιγμή, χτύπησε τις σωστές πόρτες και η επιτυχία ήταν αναμενόμενη. Απέκτησε πολλά σε λίγο χρονικό διάστημα και όπως είναι γνωστό αυτά έχουν και συνέπειες. Το χαμηλό προφίλ που δεν τηρήθηκε προκάλεσε αντιζηλίες. Έτσι, δημιουργήθηκε το κατάλληλο έδαφος για να μπουν κάποιοι και να χαλάσουν την φάση του.
Ακραίες συμπεριφορές και πολλά σιδερικά έκαναν την εμφάνιση τους, αναγκάζοντας τον περίγυρό του να κελαηδήσει. Όπως όλοι καταλάβατε, αυτό κατέληξε στο να μπουν μέσα στο κλουβί όσοι κελάηδησαν, αλλά και όλοι όσοι έπρεπε. Πάντως ο Nate έδειξε σε όλους, τι εστί να έχεις κότσια και μυαλό, αλλά όχι μόνο αυτό. Το κυριότερο που απέδειξε ήταν ότι δεν υπήρξε ευθυνόφοβος!
Blow , είναι μια από τις ονομασίες της κοκαΐνης στην πιάτσα. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία αυτή είναι το μεταβατικό κομμάτι του αφιερώματος, από τα μαλακά ναρκωτικά στα σκληρά. Έχουμε στην οθόνη μας το βιογραφικό του George Jung (Johnny Deep), που η δράση του ξεκίνησε στα μέσα του ’60, με έδρα την California. Εκεί άρχισαν όλα. Ο “Boston George” (Johhny Deep) έγινε απότομα “Μάγος”, μετατρέποντας τεράστιες ποσότητες παράνομων ουσιών σε υπέρογκα νούμερα τραπεζικών λογαριασμών. Με ανθρώπους που τον στηρίξαν, ο George απογείωσε την δουλειά, στην κυριολεξία! Με την κοπέλα του στην θέση της αεροσυνοδού να πηγαινοφέρνει την “πρασινάδα”, η δουλειά εκτοξεύτηκε.
Τα 300 κιλά μαριχουάνας που βρέθηκαν στην κατοχή του, του έδωσαν την ευκαιρία να κάνει μετάβαση στην κοκαΐνη, από την θητεία του στις φυλακές Danbury. Μαζί με τον Diego, που τον μύησε στην κοκαΐνη, έκανε το κονέ με τον διάσημο σε όλους μας Pablo Escobar, επειδή κατάφερε να σπρώξει 50 κιλά κοκαΐνης μέσα σε 3 ημέρες. Γέμισαν την Αμερική με πρώτης ποιότητας “καθαρό χιόνι”, της τάξεως 187% ! Την συνέχεια λίγο πολύ μπορείτε να την φανταστείτε όλοι. Ο George όμως, έζησε παράλληλα μια ιστορία την οποία την είχε περάσει και ο ίδιος στα παιδικά του χρόνια. Του στοίχησε πιο πολύ και απ’ ότι τον πούλησαν οι δικοί του. Όλα επαναλαμβάνονται τελικά και αυτά που αξίζουν, δεν αγοράζονται. Κερδίζονται!
The Basketball Diaries, κατά λέξη μεταφρασμένο , το ημερολόγιο ενός μπασκετμπολίστα. Μόνο που εδώ δεν θα μάθουμε πως σουτάρει ένας αθλητής, αλλά τα “σούτια” που βαράει ένας ανήλικος καθώς βυθίζεται στον εθισμό των ναρκωτικών. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία μας διηγείται την εξάρτηση του Jim Caroll (Leonardo Di Caprio) που δεν ήταν μόνο ανερχόμενος αθλητής αλλά και πολύ καλός ποιητής. Από παιδιά των δρόμων, ο Jim και η παρέα του, στα 13 τους μόλις χρόνια, ξεκινούν να δοκιμάζουν ντόπες. Από “τζίνα” στο πανί, κάθε λογιών χάπια μέχρι και ηρωίνη.
Ο έλεγχος αρχίζει να χάνεται σιγά σιγά, παίρνοντας όλοι την κάτω βόλτα. Γίνονται αντιληπτοί από σχολείο και γονείς και παραιτούνται από την μάχη τους για την ζωή. Βρίσκουν καταφύγιο σε τρώγλες και οι παρανομίες δέχονται η μία την άλλη. Κλεψιές, παράνομες κατοχές διαφόρων ειδών και αποδέκτες ανήθικων προτάσεων. Ενδίδουν σε όλα για λίγα δολάρια. Βρέθηκαν άνθρωποι που ήθελαν να βοηθήσουν, μα αυτό δεν ήταν αρκετό. Ένας ένας παίρνει τον δρόμο του, ανάλογα με αυτό που έπραξε. Για τον Jim, η λύτρωση ήρθε με φόντο τις σιδερένιες μπάρες. Με την καταπληκτική ερμηνεία του Leonardo, κατεβαίνουμε στα σκοτεινά σοκάκια της εξαθλίωσης και συναντάμε στο πλευρό του τον Mickey (Mark Wahlberg). Δίνοντας μαθήματα υποκριτικής αλλά και ανατριχίλας, ηχώντας στ’ αυτιά μας το μοναδικό κομμάτι των Doors “Riders on the Storm”.
*τζίνα= Βενζίνη- Βετζίνα(αργκό)
Requiem for a Dream στην καθομιλουμένη σημαίνει “Νεκρώσιμη Ακολουθία” ενός ονείρου. Μια ταινία που μας ρίχνει στα άδυτα του κάθε εθισμού. Βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Hubert Selby Jr. και με ένα εξαιρετικό cast, ο Darren Aronofsky, βάζει το χεράκι του στο σενάριο αλλά και στην σκηνοθεσία. Η εγκατάλειψη και η μοναξιά φέρνουν στα όρια της εξαθλίωσης μια υπερήλικη κυρία. Οι εθισμοί από την αρχή της έκαναν παρέα σε μορφή σοκολάτας, φαγητού και αμέτρητων ωρών τηλεόρασης. Κερδίζοντας μια θέση σε τηλεοπτικό σόου, βρήκε άλλον ένα εθισμό. Ο Harry (Jared Leto), εθισμένος σε όλες τις παράνομες ουσίες, προσπαθεί μαζί με την κοπέλα του Marion (Jennifer Connelly) και τον φίλο του Tyron (Marlon Wayans) να ορθοποδήσουν οικονομικά, πουλώντας την “παραμύθα”.
Η εξαιρετική Sara (Ellen Burstyn) μας τρελαίνει στ’ αλήθεια με την φοβερή της ερμηνεία. Εδώ οι ανήθικες προτάσεις έχουν την τιμητική τους και μαζί με την σωρεία των χαπιών, της ηρωίνης και ότι κυκλοφορεί γενικά στην πιάτσα, το μόνο που μας μένει στην μνήμη χαραγμένο είναι το εξής: “Ή ο εθισμός σε κόβει ή τον εθισμό κόφτον.” Καλύτερα να σου λείπει αυτό το κομμάτι (του εθισμού), παρά να σου λείπει κάποιο δικό σου κομμάτι !! Το καθηλωτικό ομώνυμο soundtrack, που μας ανατριχιάζει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ανήκει στον Clint Mansell.
Scarface, θα πει σημαδεμένος. Ταινία που άφησε ανεξίτηλο σημάδι, απ’ την εξαιρετική ερμηνεία του υπέροχου Al Pacino, στον ρόλο του θρυλικού Toni Montana. Η παρ’ ολίγων τρίωρη ταινία μας εξιστορεί την άνοδο ενός φιλόδοξου Κουβανού, να γίνει ο βαρόνος της κοκαΐνης. Βρίσκεται πρόσφυγας στην Florida του 1980 μετά την έξοδο από την Κούβα, που επέτρεψε ο Fintel Castro. Παλεύοντας για το μεροκάματο, κάτι το οποίο δεν τον ευχαριστούσε, μπήκε στα κόλπα γρήγορα και έδειξε σε όλους από νωρίς, πως όλα είναι μια μπίζνα.
Μακελεύοντας κόσμο και ντουνιά, η πορεία του ήταν ανοδική και πολλά υποσχόμενη. Πλησίασε το μεγάλο αφεντικό, με τα “γεμάτα παντελόνια”, φέρνοντας πολλές εισπράξεις. Όμως τα ήθελε όλα δικά του. Χειραγωγούσε καταστάσεις, συγγενείς και φίλους για να τα πετύχει όλα. Κλείνει συμφωνίες, για μηνιαίο εμπόρευμα και ενώ όλα βαίνουν καλώς, αρχίζει σιγά σιγά η κατρακύλα. Το πλήγμα ήταν φυσικά οικονομικό. Μη μπορώντας να δικαιολογήσει στην εφορία τα υπέρογκα ποσά που κατέθετε, μπήκε στο στόχαστρο όλων.
Βουτηγμένος στην υπεροψία που τον χαρακτήριζε, αρχίζει να ξεπαστρεύει όποιον είναι δίπλα του. Αρχίζοντας με την γυναίκα του Elvira (Michelle Pfeiffer) και από πολύ αγαπημένους ανθρώπους, που τον στήριζαν. Το τέλος είναι θρυλικό, με ένα βουνό από “κόκα” και έναν Montana, να τα κάνει π@@@να! Μπορεί να είναι κουραστικό σε μερικές στιγμές και να μην έχει πολύ “πράμα” να δείξει, αλλά μας αποζημιώνει στο τέλος και με το παραπάνω. Μπορεί να σιγοτραγουδήσεις και εσύ το “She’s on fire” από τους Holland, αλλά η καλύτερη μουσική έρχεται στο τέλος από τα πολυβόλα.
Spun, σημαίνει “λιώμα”, απ’ την κατάχρηση ουσιών. Καταχρηστική και ταινία αυτή, που βασίζεται σε αλήθειες και ψέματα. Μιλάμε για την μεθαμφεταμίνη, ή αλλιώς Κρίσταλ Μεθ, όπως την αποκαλούνε συνηθέστερα, οι φανατικοί οπαδοί της. Μια ουσία, που προκαλεί τους σκληρότερους εθισμούς και είναι δύσκολη η θεραπεία της. Απλώνοντας τον ιστό της, σαν αράχνη για να παγιδέψει τους πάντες, η συγκεκριμένη ντόπα μας συστήνει τα διάσημα θύματά της. Με “μάγειρα” της τον Mickey Rorke και στο πλευρό του την Britanny Murphy (Νikki), ταξιδεύουμε όλοι μέσα στο καφέ Volvo έχοντας στο τιμόνι, τον Ross ( Jason Schwartzman). Γνωρίζοντας στην αρχή τον Spider Mike (John Leguizamo) και το καμένο παρεάκι του, Frisbee (Patrick Fugit) και την Cookie (Mena Suvari), ξεδιπλώνεται μπροστά μας με μαεστρία, η επίδραση της ουσίας. Απ’ το φτιάξιμο, στο ανέβασμα και έπειτα στην κραιπάλη και την σύνθλιψη, ο σκηνοθέτης Jonas Åkerlund, μας μεταφέρει το συναίσθημα, απ’ το ρουθούνι κατ’ ευθείαν στον αμφιβληστροειδή.
Ακολουθεί κατά πόδας, το “Requiem for a Dream”, με μια σκηνοθετική ματιά, αλά Guy Ritchie. Βουτάμε στην παράνοια του καθενός ξεχωριστά, παρατηρώντας πως δεν είναι τα ναρκωτικά το μόνο εθιστικό που κυκλοφορεί. Από την κλασική Αμερικάνικη οικογένεια, με μάνα παχύσαρκη και κολλημένη στην τηλεόραση, βλέποντας μπάτσους εθισμένους, σε απ’ ευθείας μετάδοση, κάνοντας κατάχρηση εξουσίας με σπιντάκια να ασπρίζουν διακριτικά την μύτη τους. Φτάνοντας στον απόλυτο εθισμό που κυκλοφορεί στον πλανήτη. Το σεξ. Πόρνες χειροπόδαρα δεμένες, ομοφυλόφιλοι, λεσβίες, σχέση δυο εθισμένων, σχέση εξ’ αποστάσεως και η λίστα δεν τελειώνει.
Με animation μεταφορές, στον γυναικείο κόλπο, τελικά καταλαβαίνουμε, πως η αγάπη που ψάχνει να βρει ο καθ’ ένας από μας, είναι ο μεγαλύτερος εθισμός και η γιατρειά δεν υπάρχει πουθενά. Κάποιοι έψαχναν την αγάπη, κάποιοι την είχαν και την έχασαν, άλλοι την είχαν σε ένα ζώο ή σε ένα παιδί και κάποιοι επειδή δεν την έβρισκαν, αγάπησαν την μεθαμφεταμίνη. Ντυμένη μουσικά σε κάθε ευκαιρία, από το Love Is a Battlefield σε διασκευή του Djali Zwan, μέχρι το εκπληκτικό Piano Concerto No 23 του Mozart Amadeus, μελαγχολούμε στην τελευταία σκηνή, που όλα κάηκαν.