“Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες” λέει μια παροιμία και εγώ αποφάσισα να σας γράψω για τους λεβέντες του σινεμά, που μπήκαν πίσω από τα σίδερα και μας έμειναν αξέχαστοι. Σίγουρα θα υπάρχουν πολλές ταινίες που θα θέλατε να ήταν σ’ αυτή τη λίστα, αλλά θα μου επιτρέψετε να εκφράσω την γυναικεία άποψη, με κριτήριο την αρρενωπότητα, τον χαρακτήρα και την μυϊκή διάπλαση των πρωταγωνιστών, αλλά και βάσει των καλύτερων σεναρίων. Χρησιμοποιώντας λοιπόν την ανιχνευτική μου διάθεση, θα ξεκινήσω το countdown με έναν τρόπο βαθμολόγησης λίγο παράδοξο…
Εδώ προσκυνώ.
Τα όσκαρ είναι λίγα. Το Βρετανικό Βραβείο Ανεξάρτητου Κινηματογράφου και Καλύτερου Α’ αντρικού ρόλου είναι τo λιγότερο που θα μπορούσαν να του απονείμουν. Ένας καταπληκτικός, εξαιρετικός και ιδιαίτερα ταλαντούχος ηθοποιός, ο Tom Hardy (Charles Bronson / Michael Peterson) δεν υποδύθηκε απλά τον Βronson, ήταν ο Bronson. O κατά κόσμον Michael Peterson, ή αλλιώς όπως βάφτισε μόνος του τον εαυτό του Charles Bronson από τον αγαπημένο του ηθοποιό, είναι ένας από τους πιο βίαιους φυλακισμένους της Βρετανίας. Κάνει την πρώτη του παρανομία, κλέβοντας την ταμειακή μηχανή από ένα μαγαζί όπου δούλευε και δίνει τα λεφτά και ένα φιλί σε μια κοπέλα που δούλευε στο μαγαζί, «ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου».
Το τι ακολούθησε δεν θα μπορούσε να το γράψει ούτε κι ο πιο τρελός σεναριογράφος. Ληστεία σε ένα ταχυδρομείο, 7ετή φυλάκιση. Καλά εκπαιδευμένος σωματικά, άρχισε τις προπονήσεις επάνω σε σωφρονιστικούς υπαλλήλους και κατάδικους. Άπειρα τα περιστατικά όπου κράτησε ομήρους ανθρώπους μέσα στην φυλακή, όπως το ’98 που προσπάθησε να δημιουργήσει εξέγερση, όταν κράτησε σε ομηρία δύο Ιρακινούς χάκερς και ένα συγκρατούμενο του σε φυλακή του Λονδίνου. Τους υποχρέωνε να τον φωνάζουν στρατηγό και είπε στους διαπραγματευτές του ότι θα φάει έναν από τους ομήρους αν δεν του φέρουν ελικόπτερο και ένα σάντουιτς με τυρί! Ο Bronson φημιζόταν για την υπερφυσική του δύναμη, αφού άνοιγε τα σίδερα του κελιού με τα ίδια του τα χέρια, ενώ έκανε προπονήσεις πυγμαχίας ακόμη και μέσα στην φυλακή. Μάλιστα κατέχει έξι παγκόσμια ρεκόρ εξαιτίας της δύναμης του και ένα ανεπίσημο ως του πιο επικίνδυνου φυλακισμένου στον πλανήτη!
Το παντοτινό του όνειρο να γίνει διάσημος επιτεύχθηκε, καθώς η λόξα του ξεκίνησε όχι γιατί είχε μία δύσκολη ζωή αλλά γιατί ήθελε να μείνει στην ιστορία ως ο πιο «σκληρός» της φυλακής. Έχει μεταφερθεί πάνω από 120 φορές σε διαφορετικές φυλακές, και το μεγαλύτερο μέρος της ποινής του το έχει περάσει στην απομόνωση. Πλέον είναι σε φυλακή υψίστης ασφαλείας όπου τον περιφρουρούν μέρα- νύχτα. Ο πρώτος του γάμος έγινε το 1970 και έχει έναν γιο τον Michael. To 2001 παντρεύτηκε ξανά. Στη συνέχεια αποφάσισε να ασπαστεί τον Ισλαμισμό και μετέτρεψε το όνομα του σε Charles Ali Ahmed. Ο Τοm Hardy που ερμήνευσε τον “Πιο ακριβό κρατούμενο της Αυτού Μεγαλειότητος” τον έχει συναντήσει πολλές φορές μέσα στη φυλακή, και οι δυο τους έχουν γίνει καλοί φίλοι. Ο Bronson πιστεύει πως ο Hardy ήταν το μόνο πρόσωπο που μπορούσε να τον παίξει. Όταν του επέτρεψαν τελικά να δει την ταινία είπε χαρακτηριστικά “theatrical, creative and brilliant”.H ζωή φτιάχνει τα καλύτερα σενάρια,και η ζωή του Βronson είναι ένα από αυτά. Το κουρδιστό πορτοκάλι του 21ου αιώνα!
Κελί 211 o ελληνικός τίτλος.
Η ιστορία πάει κάπως έτσι: Ο Juan έχει προσληφθεί από της φυλακές της Zamora. Καθώς ξεναγείται από συναδέλφους του στην φυλακή, ένα κομμάτι τοίχου ξεκολλάει από την οροφή και τον χτυπάει στο κεφάλι. Οι συνάδελφοι του τον βάζουν στο κελί 211. Στη φυλακή έχει εντωμεταξύ ξεσπάσει εξέγερση και τον αφήνουν μόνο του στο κελί. Πρόκειται για ένα ημι-ντοκιμαντερίστικο δράμα με εξαιρετικές ερμηνείες από τον Alberto Ammann (Juan) και τον Luis Tosar (Malamandre).
Γρήγορος ρυθμός και ένα αίσθημα κλειστοφοβίας κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας και δημιουργεί το κατάλληλο σασπένς με τις πολλές ανατροπές. Η ταινία είναι αφιερωμένη στον Luis Angel Puente, τον πυροσβέστη της Zamora, όπου συμμετείχε στην ταινία και λίγο μετά πέθανε στην προσπάθειά του να σώσει 2 αγόρια στον ποταμό Duero. Θα το βάλω στη δεύτερη θέση λόγο πρωτότυπου σεναρίου και ερμηνείας.
Τελευταία Έξοδος Ρίτα Χέιγουρθ
Παρά την απογοητευτική πορεία της ταινίας στο box office, έλαβε εξαιρετικές κριτικές και προτάθηκε για 7 βραβεία Όσκαρ από τα οποία δεν κέρδισε κανένα. Στο IMDb η ταινία βρίσκεται στην πρώτη θέση του Top 250 και θεωρείται μία από τις κορυφαίες όλων των εποχών.
Βασισμένο στην νουβέλα του Stephen King “Rita Hayworth and Shawshank Redemption”, η εκπληκτική αυτή δυομισάωρη ταινία, μας καθηλώνει με την δημιουργία μιας δυνατής φιλίας. Αδίκως κατηγορούμενος για τον φόνο της γυναίκας του και του εραστή της, ο Andy (Tim Robbins) πέρασε μέσα στη φυλακή 20 χρόνια. Με έναν ευγενικό τρόπο και έξυπνη συμπεριφορά, άλλαξε πολλά πράγματα στην νοοτροπία της φυλακής και έκανε πρωτοπόρα πράγματα για την εποχή εκείνη.
Με καλή μουσική επένδυση και οδηγό την υπέροχη φωνή του εξαίρετου Morgan Freeman (Red), περιπλανιόμαστε ανάμεσα στην ωμή βία και στη δύναμη της εξουσίας, ενώ σιγά σιγά ξεδιπλώνονται όλοι οι χαρακτήρες. Υπάρχει έντονη αναφορά στον ιδρυματισμό που βιώνουν οι κρατούμενοι και τις τραγικές συνέπειες του. Ο Andy δεν απελπίστηκε από όλη την αδικία και συγκεντρώθηκε στον στόχο του και με τον τρόπο αυτό βγήκε κερδισμένος, με το μεγαλύτερο κέρδος να είναι η φιλία του με τον Red. Ο κόσμος της φυλακής δεν είναι παραμυθένιος όπως ξέρουμε και ο Andy είπε χαρακτηριστικά: Πρίν μπω φυλακή ήμουν τίμιος, έπρεπε να μπω φυλακή για να γίνω παράνομος!
Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού ή αλλιώς Boyka.
Λένε ότι σε μια τριλογία, πάντα η πρώτη ταινία είναι η καλύτερη. Εδώ έχει γίνει το αντίθετο. Iceman και Monroe ήταν το πρώτο δίδυμο μποξέρ που παλεύει στο ρινγκ για την ανακήρυξη του αληθινού πρωταθλητή. Αδιαφιλονίκητος παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία βαρέων βαρών, ο Iceman θεωρούνταν από πολλούς ο σπουδαιότερος πυγμάχος που είχε πατήσει ποτέ σε ρινγκ. Στο sequel της ταινίας, ακολουθούμε τον Iceman (Michael Jai White) κατά την μεταφορά του σε ρώσικες φυλακές. Εκεί θα συναντήσει τον Yuri Boyka (Scott Adkins), τον άνθρωπο που ανέβασε πολλά level την ταινία και που το όνομα του άλλαξε τον πρωταρχικό της τίτλο.
Το σεναριακό μοτίβο είναι το ίδιο περίπου με το προηγούμενο έργο, μόνο που ο Boyka κλέβει τις εντυπώσεις και τα βλέμματα. Και στην τρίτη και τελευταία ταινία, ο Yuri Boyka, ο άλλοτε παλαιστής θρύλος των φυλακών, είναι πλέον σοβαρά τραυματισμένος στο γόνατο. Έχει πέσει τόσο χαμηλά που το μόνο που του αναθέτουν είναι να καθαρίζει τις τουαλέτες. Όταν όμως ένα νέο διεθνές τουρνουά πάλης για τροφίμους φυλακών ξεκινά, προσελκύοντας τους καλύτερους παλαιστές από τις φυλακές όλου του κόσμου, ο Boyka προσπαθεί να ανακτήσει την χαμένη του αξιοπρέπεια. Ωστόσο, πραγματικοί του αντίπαλοι δεν είναι ούτε το τραυματισμένο του γόνατο, ούτε και οι άλλοι παλαιστές. Είναι οι «εγκέφαλοι», που διοργανώνουν το τουρνουά, με απώτερο σκοπό την επίτευξη εύκολου, γρήγορου και παράνομου χρήματος, καθώς οι αληθινοί εγκληματίες, πολύ συχνά, βρίσκονται έξω από τα κάγκελα της φυλακής.
Συγκεκριμένα οι φίλοι μου μου έλεγαν “καλά δεν έχεις δει τον Boyka”? “Πλάκα μας κάνεις”? Όλα τα αγόρια είχαν πορωθεί και είχαν γραφτεί σε γυμναστήρια, μπας και κάνουν το σώμα του, και οι γκόμενες τρέχανε η μια στην άλλη να δουν και να χαζέψουν τον ίδιο τον Boyka, καθότι το κορμί ήταν θεϊκό. Έτσι παιδιά να γίνονται οι ταινίες με δράση και ξύλο, για να βλέπουν και οι γυναίκες που δεν γουστάρουν και σας πρήζουν. Θα χαζεύουν αυτές το σώμα και εσείς τα μπουνίδια που πέφτουν, και έτσι θα είμαστε όλοι ικανοποιημένοι. Θα το τοποθετήσω στην 3η θέση λόγο τριλογίας, λόγο προπονήσεων και σωματικών διαπλάσεων και καταπληκτικής ερμηνείας του Boyka!
Απόδραση από το Αλκατράζ!
Βασισμένο στο βιβλίο του J. Campbell Bruce, που και αυτός με τη σειρά του βασίστηκε στην πραγματική απόδραση που έγινε στην εν λόγω φυλακή. Ένας πανέξυπνος ληστής που έβαλε όλη του την πονηριά και την παρατηρητικότητα, κατάφερε αυτό που μέχρι εκείνη νύχτα της απόδρασής φάνταζε αδύνατο. Ο τολμηρός Frank Morris (Clint Eastwood) εκμεταλλεύτηκε τον χώρο και τον χρόνο που είχε για να καταφέρει να κάνει την πιο αδιανόητη απόδραση για την εποχή εκείνη και την συγκεκριμένη φυλακή.
Δυνατή και γρήγορη ταινία με καλές ερμηνείες, καθόλου κουραστική που μπαίνει κατευθείαν στο ψητό, αλλά και με κάποιες ελλείψεις αν και φυσιολογικό (η ταινία είναι του 1979). Σου αφήνει την γεύση του “Όταν θες κάτι πολύ, αξίζει τον κόπο”. Διαπιστώνεις τελικά πως ο καλός ληστής δεν είναι αυτός που μπαίνει παράνομα κάπου, αλλά και αυτός που βγαίνει παράνομα από κάπου.
Γροθιές στους Τοίχους.
Με τέσσερα βραβεία, Α’ Ερμηνείας στα Φεστιβάλ των Dublin και London, βραβείο Β’ Ερμηνείας στα BIFA και Βραβείο Κοινού από το Φεστιβάλ του Rotterdam, ο David Mackenzie, βασιζόμενος στα βιώματα του συγγραφέα Jonathan Asher, ο οποίος για αρκετά χρόνια εργαζόταν σε φυλακές υποστηρίζοντας ψυχολογικά τους κρατουμένους, μας συστήνει τον Τζακ Ο’ Κόννελ, ένα ανερχόμενο βρετανικό αστέρι, που η Αντζελίνα Τζολί τον επέλεξε για πρωταγωνιστή στην ταινία της Unbroken. Εδώ λοιπόν ο Έρικ Λόβ (Τζακ Ο’ Κόννελ), μεταφέρεται στις φυλακές ενηλίκων όπου κρατείται και ο πατέρας του. Ο Έρικ αντιδράει βίαια με όλους, με αποτέλεσμα να βρει γρήγορα μπροστά του την “καλή” συμπεριφορά της φυλακής.
Εξαιρετικές ερμηνείες πατέρα και γιου, πιο πολύ του γιου, που σε κάνει να λατρέψεις τον χαρακτήρα του μικρού επαναστάτη, χωρίς να σου έχει εξηγήσει για πιο λόγο μπήκε μέσα. Θίγονται θέματα παιδοφιλίας και ομοφυλοφιλίας με μία πιο ωμή οπτική γωνία. Θα λατρέψετε τις πρώτες σκηνές με την οδοντόβουρτσα (by the way, δεν ήξερα ότι μπορείς να κάνεις τέτοιο σκηνικό με μία οδοντόβουρτσα). Θα την βάλω τέταρτη λόγο του αργού ρυθμού της και των αναπάντητων ερωτημάτων που σου αφήνει μέχρι και το τέλος!
Το Πράσινο μίλι.
Με τέσσερις υποψηφιότητες για Oscar, μεταξύ των οποίων αυτής Καλύτερης ταινίας και Β’ Ανδρικού Ρόλου και Διασκευασμένου Σεναρίου, η ταινία έλαβε θετικά σχόλια από κριτικούς και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με 286,8 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως! Μια συγκινητική δραματική ταινία φαντασίας που αποτελεί τη μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Stephen King.
Το Πράσινο Μίλι πήρε το όνομά του από το χρώμα που είχε το πάτωμα, κανονικά το αποκαλούσαν το “Τελευταίο Μίλι”. Ο Paul Edgecomb (Tom Hanks) ήταν δεσμοφύλακας στη πτέρυγα των μελλοθανάτων και μας αφηγείται την καταπληκτική ιστορία του John Coffey (Michael Clarke Duncan), ενός καλόκαρδου “γίγαντα” που κατηγορήθηκε άδικα για τον βιασμό και την δολοφονία 2 ανήλικων κοριτσιών. Μέσα σε τρείς ώρες που διαρκεί η ταινία, βλέπουμε την πιο περίεργη πλευρά της φυλακής, με τους πιο ευγενικούς φύλακες που είχαν πολύ κατανόηση για τους τρόφιμους. Με την εισαγωγή του John Coffey στην πτέρυγα, γινόμαστε μάρτυρες του παραφυσικού ταλέντου που έχει ο καλόκαρδος αυτός άνθρωπος. Η ανιδιοτέλεια του John είναι σε πρώτο πλάνο, και πάνω σε αυτό είναι βασισμένο όλο το έργο. Με εκπληκτικές ερμηνείες από όλους, μέχρι και από το ποντίκι, η ταινία έχει κορυφαίες στιγμές, που με το ζόρι κρατιέσαι να μην κλάψεις, κι ας είναι η δέκατη-πέμπτη φορά που το βλέπεις…
Κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κανών 2009, Καλύτερη Ταινία στο 53ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λονδίνου, Υποψηφιότητα της Γαλλίας στα Όσκαρ το 2010. Λυπάμαι που θα το βάλω στην πέμπτη θέση, αλλά αντικειμενικά, αυτό που κατάφερε ο Jacques Audiard, με τον πρωταγωνιστή μας τον Μalik, δηλαδή το να μπαίνεις μέσα στην φυλακή άγιος και να βγαίνεις Corleone, το έχει κάνει και άλλος με μεγαλύτερη επιτυχία, κατά την γνώμη μου.
Μια πολύ καλή ταινία, θα έλεγα, με ένα προβλέψιμο σενάριο. Αρκετά συναισθηματικό σε πολλές φάσεις, μας δείχνει πώς ένας αγράμματος Άραβας προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε Τούρκους ,Οθωμανούς, Έλληνες. Μια ταινία σταθμός πάνω στην έννοια της ισορροπίας, της πειθαρχίας, της ιεραρχίας και εν τέλει της εξουσίας. Γιατί το πιο οργανωμένο κομμάτι της κοινωνίας μας, είναι απ’ ότι φαίνεται η φυλακή!