Thor: Ragnarok (2017)

Poster

Ο Thor είναι φυλακισμένος στην άλλη άκρη του σύμπαντος χωρίς το σφυρί του και βρίσκεται σε μία μάχη με το χρόνο για να προλάβει να επιστρέψει στην Asgard για να σταματήσει το Ragnarok, την καταστροφή του κόσμου και του πολιτισμού του πλανήτη του, από τα χέρια μίας νέας πανίσχυρης απειλής, της αδίστακτης Hela. Πρώτα όμως θα πρέπει να επιβιώσει από μία θανατηφόρο αναμέτρηση μονομάχων που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον πρώην σύμμαχό του στους Avengers, τον Hulk.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Προειδοποίηση: Το κείμενο ίσως είναι λιγότερο ενθουσιώδες απ’ ότι θα έπρεπε, διότι δεν λειτουργούσαν σωστά τα Dolby ηχεία στην αίθουσα που είδα την ταινία. Αποτέλεσμα ήταν η υπερβολικά χαμηλή ένταση της μουσικής και των ηχητικών εφέ, κάτι που είναι τεράστιο μειονέκτημα σε ένα εντυπωσιακό blockbuster των 180 εκατομμυρίων δολαρίων.

Το Ragnarok είναι η τρίτη κατά σειρά ταινία για τον Θορ, μετά το υποσχόμενο Thor (2011) του Kenneth Branagh (Henry V, Murder on the Orient Express) και το απογοητευτικό Thor: The Dark World (2013) του Alan Taylor (Terminator Genisys), επιχειρώντας να φέρει μια φρεσκάδα και ένα ενδιαφέρον στον κόσμο της Άσγκαρντ.

Ο Θορ “ναυαγεί” στον πλανήτη Σακάαρ και κρατείται αιχμάλωτος. Εκεί συναντά τον Λόκι και αναγκάζεται να μονομαχήσει με τον Χαλκ (δανείζεται στοιχεία από το “Planet Hulk”). Παράλληλα η Χέλα, η θεά του Θανάτου, φτάνει στην Άσγκαρντ και προσπαθεί να την καταστρέψει και να την υποτάξει. Οι ήρωες μας (και ο αντι-ήρωας Λόκι) δραπετεύουν από τον Σακάαρ με τη βοήθεια της Βαλκυρίας και φτάνουν στην Άσγκαρντ για να πολεμήσουν την Χέλα.

Ήμουν θετικά προδιατεθειμένος προς το Ragnarok γιατί έχω μεγάλη αδυναμία στον σκηνοθέτη του, τον Νεοζηλανδό Taiki Waititi (What We Do in the Shadows, Hunt for the Wilderpeople), o οποίος ήλπιζα να κάνει πιο “χαβαλεδιάρικο” και εκκεντρικό το Thor. Εν μέρει τα κατάφερε, αλλά το Ragnarok έχει σίγουρα  προβλήματα.

Ένα μέρος του είναι μια σχεδόν πολεμική ταινία με την επέλαση της σκοτεινής και απειλητικής Χέλα να σπέρνει τον πανικό στην Άσγκαρντ. Το άλλο είναι μια παρεΐστικη και πολύχρωμη κωμωδία στον πλανήτη Σακάαρ, με τα δύο μέρη να ενώνονται στην τρίτη πράξη.

H ταινία είναι στα καλύτερα της στον πλανήτη Σακάαρ, με τις ξεκαρδιστικές αλληλεπιδράσεις του Θορ, του Λόκι, του Χαλκ, της Βαλκυρίας και των υπολοίπων χαρακτήρων. Θα μπορούσε να είναι ένα Guardians of the Galaxy σκηνοθετημένο από τον Edgar Wright (Baby Driver): διατηρεί -και ενισχύει- το οπτικό ενδιαφέρον του Guardians και το εγχέει με το offbeat και εκκεντρικό χιούμορ του Waititi. Ένα όργιο υπερκορεσμένων χρωμάτων, με εξαιρετικές ερμηνείες, με εντελώς κιτς σκηνικά και κοστούμια που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες το γάλα από τη -συνήθως- μουντή χρωματική παλέτα της Marvel.

Σε κάποιους ίσως φανεί υπερβολικά ανάλαφρο και αστείο, αν αναλογιστεί κανείς ότι η θεματολογία του είναι το Ragnarok: η καταστροφή του κόσμου κατά τη σκανδιναβική μυθολογία. Όμως, αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να αγκαλιάσει εξ ολοκλήρου την εκκεντρικότητά της και την ιλαρότητά της, διότι οι πιο αδύναμες στιγμές της είναι όταν προσπαθεί να “σοβαρευτεί” και να προωθήσει την πλοκή. Η Χέλα είναι μαγευτική στην αρχή αλλά ξεθωριάζει γρήγορα όπως οι περισσότεροι villains του MCU, ενώ στο τέλος έχουμε μια κλασική τελική μάχη της Marvel, χωρίς κανένα ρίσκο και με τα εφέ να σου πονάνε τα μάτια.

Τελικά, έχουμε την ταινία του MCU που η Marvel έδωσε τη μεγαλύτερη ελευθερία στον σκηνοθέτη για να αποτυπώσει το προσωπικό του στυλ. Φέρει ξεκάθαρα τη σφραγίδα του Taiki Waititi, κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι πως θα ήταν το Ant-Man αν η Marvel άφηνε τον Edgar Wright να το ολοκληρώσει. Έχουμε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα: μια πολύ αστεία ταινία που δεν κουράζει καθόλου στις 2+ ώρες της, με έντονο 70’s-80’s feeling στα σκηνικά και τη μουσική της, η οποίο όμως πέφτει στις παγίδες που δεν έχουν αποφύγει οι περισσότερες ταινίες του MCU τα τελευταία χρόνια.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

O Taika Waititi διατηρεί το χαρακτηριστικό του προσωπικό στυλ, ενώ μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Javier Aguirresarobe (The Promise) και τον σκηνογράφο Dan Hennah γέμισαν την οθόνη με έντονα χρώματα και υπερβολικά «κακόγουστα» σκηνικά (κάτι που σχολιάζει και ο Θορ).

Οι περισσότερες κωμικές στιγμές είναι αυτοσχεδιασμένες σύμφωνα με τις δηλώσεις του Waititi, κάτι το οποίο συνηθίζει άλλωστε. Το υπόλοιπο μέρος του σεναρίου από τους Eric Pearson, Craig Kyle και Christopher Yost (Thor: Dark World, Max Steel) είναι ένα by-the-numbers υπερηρωικό σενάριο της Marvel χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.

Αυτό δεν ισχύει για τις ερμηνείες που είναι εντυπωσιακά καλές. Ποιος θα περίμενε ότι ο Chris Hemsworth (Thor) θα είναι ο καλύτερος κωμικός ηθοποιός του MCU; Θα μπορούσε να είναι απλά μια όμορφη και ηρωική παρουσία, αλλά έχει συνδυάσει στην εντέλεια τον στιλάτο κομπασμό με την παιδική αθωότητα στην απόδοση των ατακών του. Ο Tom Hiddleston (Loki) παραμένει ο κουλ αντιήρωας, ενώ η Cate Blanchett (Hela) είναι η Cate Blanchett που ξέρουμε: μπαίνει με τόσο κύρος και εξουσία σε κάθε σκηνή που ξεχνάς τι υπάρχει τριγύρω της. Ο Mark Ruffalo παίζει όσο ποτέ άλλοτε τους δύο ρόλους του Hulk και του Bruce Banner, με τον Hulk να σχηματίζει τις πρώτες του προτάσεις και τον Banner να νιώθει ότι ο Thor τον θέλει μόνο για να έχει μαζί του τον Hulk. Ο Jeff Goldblum (Grandmaster) δεν ξέρω αν γνωρίζει ότι παίζει κάποιο ρόλο· είναι όσο άνετος θα ήταν στο σαλόνι του σπιτιού του και έχει τελειοποιήσει τα χαρακτηριστικά του μακρόσυρτα «αααμ» και «ααα». Η αποκάλυψη του Ragnarok (sic) είναι η Tessa Thompson (Valkyrie): είναι απολαυστική, δεν πνίγεται ποτέ από τα ηχηρά ονόματα με τα οποία μοιράζεται τη σκηνή και δείχνει έτοιμη να αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel.

Η μουσική από τον Mark Mothersbaugh είναι πολύ ταιριαστή στο περιβάλλον της ταινίας θυμίζοντας πολύ τις δεκαετίες του ’70-’80 με τους synth pop ήχους της, ενώ το “Immigrant Song” των Led Zeppelin έχει την τιμητική του.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Γιατί είναι μια πολύ αστεία ταινία που αναγνωρίζει πολλές φορές τη μη-σοβαρότητά της. Για τις εξαιρετικές ερμηνείες. Γιατί είναι μια εκκεντρική Marvel ταινία με ξεκάθαρη τη σφραγίδα του σκηνοθέτη. Γιατί είναι εντυπωσιακά πολύχρωμη. Για το ωραίο σάουντρακ. Για τον Korg.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
5
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
7.5
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
8
ΜΟΥΣΙΚΗ
7.5
Reader Rating5 Votes
5.4
7