Room (2015)

Poster

Ο Τζακ και η μητέρα του ζουν κλεισμένοι στο “Δωμάτιο”.  Εκείνη την απήγαγαν 7 χρόνια πριν. Εκείνος, καρπός ενός συνεχόμενου βιασμού, δεν έχει γνωρίσει τίποτα άλλο πέρα από όσα βρίσκονται μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους . Και παρά τις ευφάνταστες προσπάθειες της μητέρας του να δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο για κείνον, η ζωή και των δύο είναι κάθε άλλο παρά φυσιολογική. Τα πέμπτα γενέθλια του Τζακ, ωστόσο, έφτασαν και οι ισορροπίες αναμένεται να ανατραπούν. Τελικά οι εφιάλτες τους θα τελειώσουν μόλις βγουν στον πραγματικό κόσμο; Ή μήπως τότε ακριβώς πρόκειται να αρχίσουν;

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Καταρχάς έχουμε μια συμπαραγωγή Ιρλανδίας-Καναδά που κατέχει (δικαίως) 4 υποψηφιότητες στα φετινά Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α’ Γυναικείου Ρόλου και Διασκευασμένου Σεναρίου. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο από την Emma Donoghue, το οποίο, αν και η ίδια η συγγραφέας το αρνείται, πολλοί λένε ότι σχετίζεται με την αληθινή ιστορία της Elisabeth Fritzl που έγινε γνωστή πριν μερικά χρόνια στην Αυστρία.

Η ταινία αποτελεί ύμνο στη σχέση μητέρας-γιου, στο οιδιπόδειο αυτό σύμπλεγμα, και εστιάζει τόσο προσεκτικά σε πτυχές της παιδικής και όχι μόνο ψυχοσύνθεσης που θα άφηνε ικανοποιημένους και τους πιο μεγάλους ψυχολόγους. Για να είμαι ειλικρινής πήγα να δω τη ταινία προετοιμασμένη ότι θα χρειαστεί πολύ γερό στομάχι, όμως όσο κι αν μιλάμε για ένα πραγματικό δράμα που κατακλύζεται από σοκαριστικές ιδέες και δύσκολες εικόνες το “Room” καταφέρνει να σου αφήσει μια γλυκιά και καθαρή αίσθηση στο τέλος.

Η μεγαλύτερη μαγκιά της ταινίας είναι χωρίς αμφιβολία το ότι τολμά να σου παρουσιάσει και το μετά. Η σωτηρία, η λύση, η απελευθέρωση (όπως θες πες το) έρχεται περίπου στα μισά και εσύ μένεις να αναρωτιέσαι για λίγο και τώρα τι; Όταν έχουμε να κάνουμε όμως με την απαγωγή και τον εγκλεισμό μιας νεαρής κοπέλας, το βιασμό και τη μητρότητα ως αποτέλεσμα ακριβώς αυτό το έπειτα είναι που ενδιαφέρει. Γιατί ο έξω κόσμος δεν θα είναι ο ίδιος πια. Ούτε για εκείνη αλλά κυρίως για ένα πεντάχρονο αγόρι που τον έχει φανταστεί μόνο μέσα από τις περιγραφές και τα λόγια της μητέρας του. Κι όμως η ταινία τολμά να το αγγίξει και μάλιστα καταφέρνει να σου δώσει με τρόπο απόλυτα πιστό προς τη πραγματικότητα τους φόβους, τα ξεσπάσματα, τις ακραίες αντιδράσεις στα νέα δεδομένα. Η συγκινητική πρώτη επαφή του μικρού Τζακ με το περιβάλλον και τη ζωή, η σχέση αγάπης και μίσους που υπάρχει μεταξύ αυτού και της μητέρας του, οι κατηγορίες της τελευταίας προς τους δικούς της γονείς-φταίχτες αλλά και η αγωνιώδης προσπάθεια να ξαναβρούν τις ισορροπίες και τη θέση τους στο κόσμο σε μαγεύουν και σε αγγίζουν πραγματικά.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

….”και με την Brie Larson, υποψήφια για Όσκαρ A’ Γυναικείου Ρόλου…” Wait, whaaat? Η Larson ή αλλιώς Joy ή αλλιώς ‘Ma’ κέρδισε με τη δυνατή ερμηνεία της, στην πρώτη κιόλας ταινία που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, μια υποψηφιότητα που πολλοί λένε ότι είναι το φαβορί για να την κερδίσει. Οι εκφράσεις της και όλη της η υποκριτική υπόσταση αποτελούν όντως  . Μα όσο κι αν πιστεύω κι εγώ ότι θα το σηκώσεις το τιμημένο αγαπητή μου Brie ο ρόλος σου δεν ήταν σε καμία περίπτωση Α’ γυναικείος. Όλη η ταινία βασίζεται τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά και ερμηνευτικά στον νεαρό συμπρωταγωνιστή της, Jacob Tremblay. Και δεν προσπαθώ να αμφισβητήσω την Ακαδημία απλώς αναρωτιέμαι κατά πόσο αξίζει κανείς ένα Όσκαρ Α’ ρόλου όταν τον καπελώνει ο ίδιος του ο 9χρονος συμπρωταγωνιστής και δη κινηματογραφικός γιος του. I will leave this here…

Και περνάμε στο άλλο κομμάτι της εξίσωσης, στον καθοριστικό παρονομαστή και τον παράγοντα που απογείωσε κυριολεκτικά την ταινία. Ο μικρός Jacob ειλικρινά δεν ξέρω αν έλαβε τόσο σαφείς οδηγίες από τον σκηνοθέτη ή αν έχει ένα τόσο πηγαίο και αυθεντικό τρόπο να εκφράζεται γενικά αλλά καταφέρνει να σε συνεπάρει από το πρώτο λεπτό. Συνδυάζει την παιδική αφέλεια με τη σοβαρότητα που απαιτεί ο ρόλος του φύλακα Άγγελου που έχει προς τη μητέρα του και κάνει την αποκάλυψη. Οξύθυμος, πεισματάρης, τρομαγμένος, γαλήνιος. δεκτικός, όλα εκεί που πρέπει και όσο πρέπει. Σίγουρα έχουμε να περιμένουμε ενδιαφέροντα πράγματα από εκείνον τα επόμενα χρόνια.

Όσον αφορά το υπόλοιπο crew οι Joan Allen και William H. Macy, γονείς της Joy, μπαίνουν φυσικά στην ιστορία και γεμίζουν το ήδη πολύ δυνατό σκηνικό θυμίζοντας μας πως η κόρη τους και ο Jack δεν είναι τα μόνα θύματα της ιστορίας, καθώς και οι ίδιοι κατακλύζονται από θλίψη, ενοχές και αδυναμία μπροστά στην ανατροπή που έρχεται στη ζωή τους για μια ακόμη φορά.

Στη σκηνοθεσία, τέλος, ο Ιρλανδός Lenny Abrahamson. Χωρίς τη δικιά του πινελιά τίποτα από τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της ταινίας δεν θα αναδεικνυόταν. Στα πλάνα του δεν υπάρχει ένας κανόνας, σε εκπλήσσει με κάθε επιλογή και καταφέρνει να φρεσκάρει με κάθε ευκαιρία την ιστορία δίνοντας τα γεγονότα από άλλη οπτική κάθε φορά. Για να δούμε αν η πρωτότυπη ματιά του θα καταφέρει να νικήσει τα στερεοτυπικά μονοπλάνα του The Revenant.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Γιατί πρόκειται για μια πολύ καλή ταινία σε όλα τα επίπεδα. Γιατί θες να δεις τον αντίπαλο που κάνει τον Iñarritu να ιδρώνει για τις φετινές απονομές. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, μάνα είναι μόνο μία.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
8
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
9
ΜΟΥΣΙΚΗ
8
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
10
Reader Rating15 Votes
7.2
8.8