Man Down (2015)

Poster

Όταν ο Gabriel γυρίσει από το Αφγανιστάν πίσω στην οικογένεια του, θα διαπιστώσει πως το σπίτι του έχει μετατραπεί σε μια εμπόλεμη ζώνη. Στην αναζήτηση του παιδιού του και της γυναίκας του που έχουν χαθεί, ο μόνος άνθρωπος που εμπιστεύεται είναι ο αδελφικός του φίλος και συστρατιώτης.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Το φαινόμενο της μετατραυματικής ψυχικής διαταραχής, ή αλλιώς Posttraumatic stress disorder (PTSD) παρουσιάζεται έντονα στους άνδρες που αντιμετωπίζουν εμπόλεμες καταστάσεις. Στην ταινία αναφέρεται πως ένας στους πέντε βετεράνους πάσχει από την εν λόγω πάθηση, 200.000 μένουν άστεγοι κάθε βράδυ ενώ 20 βετεράνοι αυτοκτονούν κάθε μέρα. Αριθμοί ρεκόρ για έναν σκοπό χωρίς αξία. Αλλά μιας και εδώ κάνουμε κριτική κινηματογράφου, ας μείνουμε στην ταινία.

Το λάθος που έκανα είναι ότι διάβασα απόψεις για την ταινία πριν ξεκινήσω την προβολή της, με αποτέλεσμα να έχω ήδη μέσα μου έναν αρνητισμό για αυτό που θα δω. Συνυπολογίζοντας την μικρή φιλμογραφία του σκηνοθέτη και τον Shia LaBeouf που απεχθάνομαι.

Όμως η ταινία από το πρώτο πλάνο μου απέσπασε την προσοχή. Ξεκινάμε με την πλάτη του πρωταγωνιστή, σε ένα ευρυγώνιο πλάνο σε dolly με οπίσθια κίνηση αποκαλύπτοντας στο κοινό ότι βρίσκεται σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, μέσα σε ένα μετα-αποκαλυπτικό περιβάλλον.

Στην ταινία βλέπουμε τρεις διαφορετικές χρονο-γραμμές, που μοιράζονται πιθανόν την ίδια ιστορία. Βλέπουμε την εκπαίδευση του ήρωα με σκοπό την ένταξη του στον Αμερικανικό στρατό και ταυτόχρονα την συνέντευξη με έναν στρατιωτικό ψυχολόγο, στην οποία γίνεται αναφορά για ένα πολύ σοβαρό συμβάν που συνέβη κατά τη διάρκεια της θητείας του. Βέβαια η έλλειψη καλογραμμένου σεναρίου εδώ ήταν εμφανή, διότι από την συνέντευξη αυτή αποτέλεσμα δεν βγήκε, αλλά anyway. Παράλληλα όμως βλέπουμε και τον ίδιο να βρίσκεται πίσω στην Αμερική και να αναζητά την οικογένεια του, υπό το φως ενός post apocalyptic περιβάλλοντος, κάτι μεταξύ zombie apocalypse και book of eli.

Με έξυπνη χρήση των σκηνών και όμορφο και βατό μοντάζ, η ιστορία λέγεται πολύ όμορφα και το κοινό ψάχνεται για να καταλάβει τι ισχύει και τι όχι. Η εξισορρόπηση μεταξύ αληθινού και ψεύτικου στέφεται με επιτυχία.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Το όνομα που επισκιάζει την ταινία, του κομπλεξικού Shia LaBeouf (Fury) υπό νορμάλ συνθήκες θα το έβαζα στα αρνητικά της ταινίας. Τελικά όμως ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά μπορείτε να ξεχάσετε τα Transformers και να δείτε τον Shia με ένα διαφορετικό μάτι, διότι δίνει ίσως την καλύτερη ερμηνεία που θα μπορούσε να δώσει. Από τα ψηλά στα χαμηλά, το σοβαρό και το θλιβερό, η ερμηνεία του είναι τόσο συγκινητική και αληθινή που θα μπορούσε να επισκιάσει όλο το υπόλοιπο cast, αν βέβαια και αυτό με τη σειρά του είχε ανεβάσει πιο ψηλά τον πήχη.

Μιλώντας για πήχη, ο best-agent-in-Hollywood Jai Courtney (Suicide Squad) δεν τον είδε καν διότι οκ για τον ρόλο του πεζοναύτη καλός είναι, αλλά όχι για κάτι παραπάνω. Στον ρόλο της συζύγου η Kate Mara (The Martian) χαλαρά πράματα (όπως πάντα για να είμαι ειλικρινής) και τέλος στον ρόλο του ψυχολόγου ο Gary Oldman (Criminal) απλά για να ακουστεί το όνομα ενός μεγάλου ηθοποιού.

Τέλος ας μιλήσουμε λίγο για τον σκηνοθέτη. Ο Dito Montiel (Fighting) με έξι ταινίες στο βιογραφικό του και την έβδομη να έρχεται τώρα, δεν μας έχει δείξει ακόμη την πραγματική του αξία (τι περιμένει ήθελα να ήξερα). Από άποψη πλάνων και storytelling εδώ πιστεύω ότι έκανε αρκετά καλή δουλειά, πάρα τις χαμηλές βαθμολογίες από εδώ και εκεί. Η σύνδεση των ιστοριών πολύ καλή, βέβαια μυρίζεσαι τι παίζει από πολύ νωρίς, αλλά οκ δεν μας χάλασε. Στις σκηνές δράσεις ήταν καλός, στις συζητήσεις by the book και στα post apocalyptic shots με φαντασία και έμπνευση.

Μουσική σχετικά απούσα, και πολλές φορές χωρίς να κουμπώνει. Με εξαίρεση στο σημείο της αποκάλυψης.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Η ταινία μας δείχνει με ωμό τρόπο την ψυχολογική πίεση που δέχεται ένας βετεράνος, τόσο από το οικογενειακό του περιβάλλον, όσο και από το στρατιωτικό. Το πρόβλημα όμως δεν είναι κατά τη διάρκεια της εκάστοτε εκστρατείας αλλά στον γυρισμό.

Σίγουρα θα σε γεμίσει με έντονα συναισθήματα, χωρίς όμως να σε πάει ένα βήμα πιο πέρα για αυτά που ήδη ξέρεις. Το μοναδικό που δεν έχουμε ξαναδεί, είναι το να μπούμε στο μυαλό ενός βετεράνου και να νιώσουμε τον πόνο που νιώθει. Εκεί πιστεύω πως η ταινία θριαμβεύει.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
5.5
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
8
ΜΟΥΣΙΚΗ
3
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
8
Reader Rating0 Votes
0
6.1