It’s Only the End of the World (Juste la fin du monde) (2016)

Poster

Μετά από δώδεκα χρόνια απουσίας, o Louis, ένας θεατρικός συγγραφέας, επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι για να ανακοινώσει στην οικογένειά του τον επικείμενο θάνατό του.

TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ

Ο Xavier Dolan, που έχει συχνά χαρακτηριστεί το enfant terrible του Καναδικού σινεμά, επιστρέφει στα 27 του χρόνια με την έκτη του ταινία μεγάλου μήκους. Το «Juste la Fin du Monde», μια ταινία βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Jean Luc Lagarce, επιδεικνύει σίγουρα μεγαλύτερη ωριμότητα από τις προηγούμενες δουλειές του και τον καθιστά ένα σημαντικό όνομα στο σύγχρονο σινεμά με το Grand Prix των Καννών και τρία βραβεία César.

H ταινία δίχασε σε μεγάλο βαθμό τους κριτικούς με άλλους να τη λατρεύουν και άλλους να τη μισούν, η αλήθεια όμως βρίσκεται κάπου στη μέση. Το «Juste la Fin du Monde», είναι ένα ασφυκτικό δράμα δωματίου που αφορά, σε τελευταία ανάλυση, την πολυπλοκότητα των οικογενειακών σχέσεων, ένα θέμα τόσο απλό και συνάμα τόσο σύνθετο, με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο οποιοσδήποτε θεατής. Εν τέλει, δεν έχει σημασία αν ο πρωταγωνιστής πεθαίνει, όσο το ότι επανασυνδέεται με την οικογένειά του και τις αναμνήσεις που φέρουν τα αντικείμενα τις παιδικής του ηλικίας.

Σε όσους γνωρίζουν τον Dolan, είναι γνωστό το γεγονός ότι όσο κι αν ανεβαίνει το budget του με τα χρόνια, δεν παραιτείται ποτέ από την επιμέλεια των κοστουμιών και της μουσικής των ταινιών του. Στην εναρκτήρια σεκάνς της ταινίας, ακούγεται το τραγούδι «Home is Where it Hurts». Αυτή η φράση, συνοψίζει ουσιαστικά όλο το νόημα της ταινίας και μας μεταδίδει από την αρχή το «μήνυμά» της που στην πορεία της, μάλλον χάνεται. Μια σεκάνς που, παρόλο που έχει κάπως βιντεοκλιπίστικη λογική, ανοίγει πολύ δυναμικά το φιλμ.

Αυτό που κατά βάση μας εμποδίζει από το να χαρακτηρίσουμε την ταινία εξαιρετική, είναι μάλλον το γεγονός ότι σε όλη την διάρκειά της υπάρχει υπερβολική ένταση, την οποία μετριάζει μόνο ο (εξαιρετικός) Gaspard Ulliel-στον ρόλο του Louis- και η οποία συχνά φλερτάρει με την υστερία. Το ίδιο γεγονός εμποδίζει και το δράμα να κορυφωθεί με αποτέλεσμα να μη γίνεται απόλυτα ξεκάθαρο τί ακριβώς θέλει να μεταδώσει η ταινία και, αν η τελευταία σκηνή δεν ήταν τόσο περίτεχνη και δυνατή, μάλλον θα μας άφηνε μπερδεμένους και με ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου.

Το γεγονός είναι πάντως πως, το «Juste la Fin du Monde», είναι μια ταινία με προσωπικότητα που αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, πως ο Xavier Dolan, παρά το νεαρό της ηλικίας του, είναι ένας σκηνοθέτης με μεγάλες προοπτικές που μένει πιστός στο στυλ που πρεσβεύει παρά το γεγονός ότι έχει πλέον «αναβαθμιστεί» από άποψη budget και αναγνωρισιμότητας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

O Xavier Dolan υπογράφει στην ταινία τη σκηνοθεσία, το σενάριο, το μοντάζ και την επιμέλεια των κοστουμιών και της μουσικής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η προσωπικότητά του να ξεχειλίζει στην ταινία, μια δυνατότητα που οι σκηνοθέτες των μεγάλων στούντιο δεν την έχουν και, δυστυχώς, λείπει από τον κινηματογράφο σήμερα- πλην ορισμένων φωτεινών εξαιρέσεων.

Στη σκηνοθεσία, δουλεύει πολύ με ασφυκτικά κοντινά και κάμερα στο χέρι με στόχο να κλείσει το κάδρο όσο περισσότερο γίνεται και να συγκεντρωθεί στους χαρακτήρες. Συνοδευτικά, κάποια μοτίβα-κλειδιά στις ταινίες του Dolan, όπως η λήψη των κόκκων σκόνης πάνω σε παλιά έπιπλα, οι παλιές κουρτίνες και οι φωτισμοί σε έντονα χρώματα στις ερωτικές σκηνές. Παρόλο που χρησιμοποιεί επαναλαμβανόμενα μοτίβα, είναι ξεκάθαρη η διαφορά στη σκηνοθεσία του «Juste la Fin du Monde» σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες του. Με εμφανώς μεγαλύτερη ωριμότητα, φαίνεται να έχει καλύτερη επίγνωση του χειρισμού της κάμερας αλλά και των ηθοποιών.

Το αδύναμο σημείο της ταινίας, που τη σταματά από το να είναι η καλύτερή του, είναι το σενάριο. Σε διασκευή του ίδιου, είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Jean Luc Lagarce και δυστυχώς δεν ανταποκρίνεται στα standards που θέτει η ταινία για τον εαυτό της. Είναι χαοτικό, και υπερβολικά θορυβώδες, βγάζοντας συχνά μια υστερική φλυαρία την οποία με δυσκολία σώζουν οι εξαιρετικές ερμηνείες. Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας υπάρχουν σκηνές μεγάλης έντασης στις συγκρούσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας οι οποίες δεν βοηθάνε στην κορύφωση του δράματος και υπερφορτώνουν αυτό που θα μπορούσε να είναι ένα συγκλονιστικό οικογενειακό δράμα. Ο διάλογος είναι αρκετά ξύλινος και, αν δεν πλαισίωναν το καστ οι καλύτεροι Γάλλοι ηθοποιοί της εποχής μας, το πιο πιθανό είναι να ακουγόταν μη φυσικός και επιτηδευμένος.

Αυτό μας φέρνει στο δυνατότερο σημείο της ταινίας, που δεν είναι άλλο από τις υπέροχες ερμηνείες. Ο Gaspard Ulliel στο ρόλο του Louis, καταφέρνει να ξεχωρίσει μέσα στο all star cast της ταινίας δίνοντας μια συγκλονιστική ερμηνεία (που φυσικά του χάρισε το César ανδρικής ερμηνείας) που μας κάνει να σκεφτούμε ότι είναι ίσως ο καλύτερος Γάλλος ηθοποιός της γενιάς του. Τον βοηθά βέβαια και το γεγονός ότι έχει τον πιο καλογραμμένο χαρακτήρα στην ταινία και δεν είχε να διαχειριστεί το σεναριακό πρόβλημα που σίγουρα παρουσιάστηκε στους άλλους ηθοποιούς, αυτό όμως δεν υποβαθμίζει την ερμηνεία του. Στο ρόλο του αδελφού του, Antoine, o Vincent Cassel και τα λόγια είναι, φυσικά, περιττά. Στο ρόλο της γυναίκας του η Marion Cotillard σε έναν επίσης καλογραμμένο και πολυδιάστατο ρόλο τον οποίο αποδίδει εξαιρετικά, ενώ στο ρόλο της αδελφής των δύο ανδρών η Léa Seydoux, που δίνει την καλύτερη ερμηνεία που μπορεί στον πιο επιφανειακό και θορυβώδη χαρακτήρα της ταινίας. Τέλος, στο ρόλο της μητέρας, η Nathalie Baye που είναι εξαιρετική σε έναν ρόλο επίσης αρκετά αδύναμο από άποψη ανάπτυξης του χαρακτήρα.

Οι μουσικές επιλογές του Dolan είναι πάντα τρομερά εύστοχες. Είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι μας κάνει να συνδέουμε κάποια τραγούδια με τις ταινίες του, ακόμα κι αν δεν έχουν γραφτεί γι αυτές. Στη συγκεκριμένη ταινία, που είναι η πρώτη που έχει και original soundtrack, το τελευταίο υποβαθμίζεται αρκετά λόγω των δυναμικών μουσικών επιλογών του σκηνοθέτη. Παρόλα αυτά η μουσική έχει ισχυρή παρουσία και ντύνει άψογα κάθε σκηνή της ταινίας.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ

Το «Juste la Fin du Monde» είναι μια ταινία που σίγουρα δεν πρέπει να χάσουν οι φανς του Xavier Dolan, γιατί συνδυάζει όλα τα στοιχεία που μας έκαναν να τον αγαπήσουμε με έναν πιο ώριμο και συνειδητοποιημένο τρόπο. Γενικότερα είναι μια από αυτές τις ταινίες που είτε θα λατρέψετε είτε θα μισήσετε σε υπερβολικό βαθμό, όπως ακριβώς και τον άνθρωπο πίσω από την κάμερα. Πάντως, ανεξάρτητα από κάποιες επιμέρους αποτυχίες, είναι μια ταινία με μεγάλη δυναμική, πραγματικά εξαιρετικές ερμηνείες από την αφρόκρεμα του σύγχρονου γαλλικού σινεμά και μια ιστορία στην οποία όλοι θα βρουν σημεία με τα οποία θα μπορέσουν να ταυτιστούν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ανάλογα με τα βιώματά τους.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

ΣΕΝΑΡΙΟ
4.5
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
7.5
ΜΟΥΣΙΚΗ
7
ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
8.5
Reader Rating1 Vote
7.7
6.9
Poster

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ

Ακριβώς Το Τέλος Του Κόσμου

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ

26 Αυγούστου 2016

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)

16 Φεβρουαρίου 2017

ΔΙΑΡΚΕΙΑ

97 λεπτά

ΕΙΔΟΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ

ΓΛΩΣΣΑ

ΧΩΡΑ

BUDGET

$10.000.000