Δύο πεζοναύτες ένας βρετανός, ο Στράτον και ένας Αμερικανός, ο Μάρτι καλούνται να εκτελέσουν μία αποστολή σε ένα εργοστάσιο στο Ιράκ. Εκεί παράγονται βιοχημικά όπλα, τα οποία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα και ιδιαίτερα στα χέρια τρομοκρατών. Η αποστολή τους όμως να τα καταστρέψουν θα αποτύχει, καθώς θα γίνουν τα θηράματα σε μία ενέδρα στην οποία μάλιστα ο Μάρτι θα καταλήξει νεκρός. Τότε ο Στρατόν θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα ολόκληρο διεθνές δίκτυο τρομοκρατίας και να σταματήσει οποιοδήποτε πιθανό σχέδιό τους.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Η ταινία βασίζεται σε βιβλίο του Dunkan Falconer με τον τίτλο «Hostage», το οποίο αποτελεί ένα μέρος από την σειρά βιβλίων του συγγραφέα με τις περιπέτειες του πεζοναύτη Stratton. Λόγω της ιδιαίτερης επιτυχίας που είχε αυτός ο θεωρητικά πιο σύγχρονος “πράκτορας 007” στα βιβλία, αποφασίστηκε να μεταφερθεί και στην μεγάλη οθόνη. Ο σκηνοθέτης που την ανέλαβε είναι ο γνωστός για την ικανότητα του να γυρίζει ταινίες δράσης που έλκουν την μάζα Simon West (Con Air,Expendables 2,The Mechanic), ο οποίος βέβαια έδειξε μία πτώση στα τελευταία του πρότζεκτ, καθώς αυτά δεν είχαν την αναμενόμενη απήχηση. (Wild Card,Stolen).
Το Stratton συνεχίζει αυτή την κάθοδο και ενώ έχει κάποιες μικρές προοπτικές να τραβήξει την προσοχή, τις χαραμίζει με κάποιες υπερβολές και με την κλισέ δομή του. Βασική υπερβολή αποτελεί το σύνηθες φαινόμενο στις ταινίες του West, αλλά και σε άλλες του είδους, με τον “αθάνατο” πρωταγωνιστή που βγαίνει αλώβητος από εκρήξεις, αναποδογυρισμένα αμάξια και εκατοντάδες σφαίρες. Ένα μικρό θετικό της ταινίας είναι η εικόνα που προβάλλει για τους πράκτορες-πεζοναύτες που δεν παρουσιάζονται ως “άγιοι” που σκοτώνουν για το καλό της ανθρωπότητας, αλλά είναι ιδιαίτερα αδίστακτοι ακόμη και σε περιπτώσεις που δεν χρειάζεται να είναι, πράγμα που δείχνει έναν μικρό ρεαλισμό.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στο τεχνικό κομμάτι, ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί γρήγορες εναλλαγές σκηνών και γρήγορη ροή, με κάποιες καλές σκηνές δράσης και έντασης που θα ικανοποιήσουν το μη απαιτητικό κοινό του είδους, αλλά θα δυσαρεστήσουν πιθανότατα τους πιο απαιτητικούς λάτρεις, καθώς εκλείπει από αυτές η ιδιαιτερότητα. Επιπλέον, ένα αρνητικό και ανόητο στοιχείο της ταινίας είναι ότι ο σκηνοθέτης σε κάποιες σκηνές δημιουργεί τον “αυτοεγκλωβισμό” των πρωταγωνιστών για να προκαλέσει σασπένς, καθώς εκείνοι οδηγούνται σε ανούσιες και ανόητες επιλογές που έχουν ως ακόλουθο να τους φέρνουν σε δύσκολη θέση.
Σεναριακά, η ταινία είναι απλή, δεν προσπαθεί ιδιαίτερα για κάτι διαφορετικό, οι διάλογοι είναι ρηχοί όπως ακριβώς και οι χαρακτήρες, πράγμα που όμως δεν επηρεάζει τόσο αρνητικά την ταινία αφού σπανίζει η σεναριακή προσοχή σε ταινίες αυτού του περιεχομένου. Όσον αφορά τις ερμηνείες, αξίζει να σημειωθεί η καλή ερμηνεία του πρωταγωνιστή Dominic Cooper, ο οποίος έχει δείξει την ερμηνευτική του ικανότητα ήδη στην σειρά Preacher και στο Stratton καταφέρνει να αποδώσει καλά όσο τουλάχιστον του το επιτρέπει ο ρόλος του.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Το Stratton, λοιπόν, είναι μία μέτρια δουλειά που δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω από εκρήξεις και ανταλλαγές πυροβολισμών, καθώς χτίζει επιφανειακά την υπόθεσή της με πολλές κοινοτυπίες και απλά προκαλεί αφορμές για να δούμε σκηνές μη ρεαλιστικής δράσης. Ένας όχι και τόσο απαιτητικός θεατής το πιο πιθανό είναι να την απολαύσει, λόγω των χαρακτηριστικών που προαναφέρθηκαν, ωστόσο ένας απαιτητικός θεατής πιθανότατα θα την βρει νωθρή και προβλέψιμη.