10 ταινίες μικρού μήκους που αξίζουν την ώρα σου

Θέλετε να δείτε μια ταινία αλλά δε διαθέτετε δύο ώρες; Βαριέστε να κάτσετε μια ώρα να δείτε ένα επεισόδιο μιας σειράς; Καλέστε στο 9011 Ήρθατε στο κατάλληλο μέρος! Διαθέστε μερικά λεπτά για να δείτε μια ταινία μικρού μήκους που θα σας προσφέρει κάποια πράγματα.

Κλείδωσα λοιπόν τον Filmakia στο υπόγειο και κάνω κατάληψη για τις επόμενες μέρες, προτείνοντάς σας 10 ταινίες μικρού μήκους που πιστεύω ότι αξίζουν τον κόπο.

 

Borrowed Time

Ξεκινάμε με την πιο πρόσφατη της λίστας, το υποψήφιο για Όσκαρ Κινουμένου Σχεδίου Μικρού Μήκους “Borrowed Time“. Μια ανεξάρτητη παραγωγή σκηνοθετημένη από δύο animators της Pixar, τον Andrew Coats και τον Lou Hamou-Lhadj, είναι ένα western για έναν σερίφη που επιστρέφει στον τόπο ενός ατυχήματος που τον έχει στοιχειώσει και προσπαθεί να βρει δύναμη για να συνεχίσει.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό φιλμάκι που σίγουρα θα σε αγγίξει αν δεν έχεις μαύρη καρδιά. Επισυνάπτουμε το τρέιλερ της ταινίας, καθώς δεν είναι πια ελεύθερα διαθέσιμη, αλλά όλο και κάπου μπορείς να την κατεβάσεις με λιγότερο νόμιμα μέσα (φυσικά δε σου προτείνουμε να το κάνεις).

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Χμ, o Filmakias φωνάζει από το υπόγειο ότι το έχει προτείνει ήδη. Ίσως να έχει καλό γούστο, αλλά παρόλα αυτά θα σας το ξαναπροτείνω διότι πρόκειται για μια υπέροχη μικρού μήκους ταινία επιστημονικής φαντασίας (έμφαση στη λέξη επιστήμη) από τον Erik Wernquist.

Εξετάσει ένα –ελπίζουμε όχι τρομερά μακρινά μέλλον– στο οποίο η ανθρωπότητα έχει εξερευνήσει σχεδόν όλο το ηλιακό μας σύστημα. Χρησιμοποιεί φωτογραφίες της NASA ή ρεαλιστικές ψηφιακές απεικονίσεις για να δείξει την παρουσία του ανθρώπου στους πλανήτες και τους δορυφόρους τους, με συνοδεία αφήγηση του σπουδαίου Carl Sagan.

“Maybe it’s a little early. Maybe the time is not quite yet. But those other worlds — promising untold opportunities — beckon. Silently, they orbit the Sun, waiting.”
– Carl Sagan

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Ανεβαίνουμε λίγο σε διάρκεια (20+ λεπτά) με μια ταινία του 1962 από τον Chris Marker που σε (πολύ) γενικές γραμμές εξιστορεί ένα πείραμα πάνω σε ταξίδι στο χρόνο σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο που έχει καταστραφεί από πυρηνικό πόλεμο, αλλά καταλήγει να είναι πολύ περισσότερα από αυτό.

Απεικονίζεται σχεδόν αποκλειστικά με μοντάζ φωτογραφιών και αφήγηση, με τις προσπάθειες επιστημόνων να μεταφερθούν στη χρονική στιγμή πριν την έναρξη του πυρηνικού πολέμου με τη βοήθεια ενός κρατουμένου, ενώ αποτέλεσε έμπνευση για το “12 Monkeys” του Terry Gilliam.

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Ακολουθούμε δύο εξερευνητές που είναι απομονωμένοι σε έναν πλανήτη καθώς, με διάφορα τεχνάσματα, χρησιμοποιούν την πολύχρωμη εξωγήινη χλωρίδα και πανίδα (κάτι σαν ένα περίπλοκο μηχανισμό Rube Goldberg) σε μια προσπάθεια να επιστρέψουν έστω για μια φευγαλέα στιγμή πίσω στη Γη και να καταπολεμήσουν τη μοναξιά τους.

Κάθε βήμα του ευφάνταστου τελετουργικού που ακολουθούν γίνεται αβίαστα σαν μια πρωινή ρουτίνα, ενώ σε κάνει να αναρωτιέσαι “Γιατί το κάνουν αυτό;” ή “Πως έμαθαν να το κάνουν;”.

Ο κόσμος και τα πλάσματα θυμίζουν το σύμπαν του Rick & Morty με το animation να φέρνει στο μυαλό κόμικ του Moebius, σε ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο και όμορφο short film, δημιουργία των Joseph Bennett και Charles Huettner για το Adult Swim.

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Συνεχίζουμε με μια ταινία μικρού μήκους που θα μπορούσε να διδάσκεται στις σχολές κινηματογράφου για να δείξει τι μπορείς να κάνεις μέσα σε τόσο λίγο χρόνο.

Η διάρκειας 2.5 λεπτών ταινία μικρού μήκους είναι σκηνοθετημένη από τους Phil Sansom και Olly Williams και αφορά έναν βαριεστημένο υπάλληλο γραφείου (φαντάσου τον narrator του Fight Club), ο οποίος ανακαλύπτει μια μαύρη τρύπα σε μια κόλλα Α4. Καθώς εξερευνεί τη νέα αυτή δύναμη, η φιλοδοξία του οδηγεί στο τέλος του φιλμ.

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Street of Crocodiles

Βασισμένο στις ιστορίες του Bruno Schulz, έχουμε το stop motion των αδερφών Quay, γυρισμένο το 1986. Είναι η ιστορία μια μαριονέτας που εξερευνεί το σκοτεινό της περίγυρο, με την έρημη ατμόσφαιρα και τη στοιχειωτική μουσική να μεταφέρει μια αίσθηση απομόνωσης και ματαιότητας.

Έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα καλύτερα animation όλων των εποχών, με το stop motion του να επηρεάζει δεκάδες δημιουργούς (έως και βίντεο κλιπ των Nine Inch Nails και Tool).

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Lights Out

Ναι, καλά φαντάζεστε. Είναι η μικρού μήκους ταινία πάνω στην οποία βασίστηκε το περσινό Lights Out. Ένα υπερφυσικό θρίλερ με ένα πλάσμα να εμφανίζεται όταν κλείνει το φως, σκηνοθετημένο από τον David F. Sandberg διάρκειας 2.5 περίπου λεπτών.

Είναι φημισμένο για τα “φτωχά” μέσα με τα οποία γυρίστηκε: μια απλή κάμερα, ένα φωτιστικό από το Ikea, ένα κόκκινο φως από το eBay, ένα τρίποδο, ένα dolly για την κάμερα φτιαγμένο από πλαστικούς σωλήνες, ράφια από το Ikea και ροδάκια από skateboard.

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Εδώ ανεβαίνουμε λίγο σε budget και αναγνωρισιμότητα, καθώς έχουμε ένα short film του Wes Anderson. Πρόκειται για την ιστορία δύο πρώην εραστών (Jason Schwartzman και Natalie Portman) που επανενώνονται σε ένα ξενοδοχείο του Παρισιού.

Η ταινία έχει όλα τα χαρακτηριστικά της κινηματογραφικής γλώσσας του Wes Anderson, αυτοχρηματοδοτήθηκε από τον ίδιο παίρνοντας πολύ καλές κριτικές, ενώ λειτουργεί ως πρόλογος του The Darjeeling Limited.

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Ακόμα μια ταινία μικρού μήκους που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη. Πρόκειται για το sci-fi του Neill Blomkamp στο οποίο εξωγήινοι έχουν περιοριστεί με μια περιοχή του Γιοχάνεσμπουργκ.

Έχει γυριστεί σε στυλ ντοκιμαντέρ και εξετάσει θεματικά το απαρτχάιντ, ενώ αποτέλεσε την έμπνευση για το εξαιρετικό District 9 που έφτασε μέχρι και τα Όσκαρ.

Πάτα εδώ για να το δεις

 

Κλείνω το “αφιέρωμά” μου γιατί ο Filmakias έχει αρχίσει να μυρίζει στο υπόγειο και πρέπει να τον ελευθερώσω.

Μην αποθαρρυνθείτε από τη διάρκεια που είναι γύρω στα 20 λεπτά, το φιλμ του David Karlak έχει αρκετό ενδιαφέρον και κινηματογραφικό feeling. O “υποψήφιος” της ταινίας είναι ο Tom Gulager (Feast) και ο Robert Picardo (Stargate Atlantis) είναι το μέλος μια οργάνωσης που έχει σκοπό να βρίσκει άτομα που δεν αξίζουν να ζουν και να προσπαθεί να “ευχηθεί” τον θάνατό τους.

Μοιάζει με ένα καλό επεισόδιο από τη “Ζώνη του Λυκόφωτος” με πολύ καλή δουλειά πίσω από τις κάμερες.

Θα επιστρέψω δριμύτερος!

Πάτα εδώ για να το δεις