Το ξύπνημα της Άνοιξης είναι η ιστορία πέντε εφήβων που συστήνουν μια ένοπλη συμμορία: ένα μωσαϊκό έρωτα, χαμένων σχέσεων, προδοσίας και μηδενισμού, που διαδραματίζεται σε μια φθίνουσα πόλη, όπου τα πάντα καταρρέουν μέσα στην οικονομική και κοινωνική κρίση.
TI EΧΟΥΜΕ ΕΔΩ
Πρόκειται για την έκτη μεγάλου μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Γιάνναρη (από την άκρη της πόλης, Δεκαπενταύγουστος, κ.α.). Η ταινία αφορά τη ζωή πέντε εφήβων μέσα στην Αθήνα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με τη βία να είναι το κεντρικό μοτίβο της ταινίας.
Από την μια μεριά, έχουμε την βία που βιώνουν οι έφηβοι πρωταγωνιστές στο οικιακό τους περιβάλλον από τους γονείς τους, μια λεκτική, ύπουλη, θα λέγαμε “ήρεμη” βία, που ασκείται καθημερινά στους νεαρούς πρωταγωνιστές. Μια μάνα που κατηγορεί τον γιο της για τον θάνατο του μικρότερου της γιου, ένας πατέρας με χρέη, δύο Αλβανοί γονείς με όνειρα να γυρίσουν στην πατρίδα, ένας διαπλεκόμενος πατέρας που αυτοκτονεί και τέλος, μια ανύπαντρη μητέρα που αδυνατεί να ξεπεράσει το γεγονός ότι ο πατέρας του παιδιού της τους έχει παρατήσει.
Από την άλλη μεριά, ο αντίκτυπος της οικιακής βίας που μετατρέπεται σε πραγματική, σωματική βία που ασκείται από τους εφήβους πρωταγωνιστές προς πάσα κατεύθυνση. Ως προς τον ίδιο τους τον εαυτό, μέσω μιας καταπιεσμένης σεξουαλικότητας που εκφράζεται με σπασμωδικό τρόπο. Ως προς τους γονείς τους, μέσω της αντίδρασης στον τρόπο ζωής τους και της προσπάθειας φυγής τους από το “ασφυκτικό” οικιακό τους περιβάλλον. Τέλος, ώς προς την ίδια την κοινωνία και τους κανόνες της, κάτι που τους οδηγεί στην παρανομία, σε ένα περιβάλλον δηλαδή που αισθάνονται προσωρινά ελεύθεροι από τα δεσμά τους. Προσωρινά όμως, γιατί ο φαύλος κύκλος της βίας αυξάνεται γεωμετρικά, παίρνοντας μια ανεξέλεγκτη τροπή, οδηγώντας τους πρωταγωνιστές μας στην κάθοδο προς το έρεβος.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Στην σκηνοθεσία, ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, που κατά την προσωπική μου άποψη έχει σκηνοθετήσει δύο από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών, το “Από την άκρη της πόλης” και ίσως την καλύτερη ελληνική ταινία ever, τον “Δεκαπενταύγουστο”, βρίσκει εδώ και πάλι έναν έντονο κινηματογραφικό παλμό. Είναι εξαιρετική η ιδέα της διακοπής της ροής της ταινίας μέσω των φωτογραφιών (κάτι που και ο ίδιος παραδέχθηκε οτι παρομοιάζει την τρέλα της εποχής με τις selfies), ένα τέχνασμα που μας επιτρέπει να επικεντρώσουμε στα συναισθήματα που καταγράφονται στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών.
Εξαιρετικά χρήσιμη στην απεικόνιση των συναισθημάτων και η χρωματική παλέτα, έντονη στις στιγμές βίας, και ψυχρή στις σκηνές της ανάκρισης, σαν να παρομοιάζει τους παλμούς της καρδιάς των πρωταγωνιστών, έντονοι όταν βιαιοπραγούν και ήρεμοι κατά την ανάκριση όταν κάνουν τον απολογισμό τους.
Θέλω να ξεχωρίσω τις σκηνές τις αντιπαραβολής των εφήβων με τους γονείς τους, που είναι οι πραγματικοί θύτες, ενώ αξίζει ιδιαίτερη μνεία στο τελευταίο εκπληκτικό μονοπλάνο της ταινίας, αυτό της καθόδου των εφήβων από τις σκάλες, εκεί όπου η ρεαλιστική πορεία από τα ανακριτήρια προς τα “μαύρα” κελιά, θυμίζει πολύ έντονα την “εις άδου κατάβασιν”. Μια καθοδική πορεία που αποτελεί μονόδρομο για εκείνους που έχουν επιλέξει(;) να ζουν με την βία.
Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η εκπληκτική Δάφνη Ιωακειμίδου-Πατακιά, με το απίστευτα ψυχρό βλέμμα, σε μια απόλυτα πειστική ερμηνεία. Στο ίδιο επίπεδο και οι υπόλοιποι νεαροί, πολλά υποσχόμενοι πρωταγωνιστές, Κωνσταντίνος Ελματζιόγλου, Κώστας Νίκουλις, Άγγελος Τζάγια, Φαμπρίτσιο Μούτσο. Απόλυτα ταιριαστή με την ταινία και η μουσική από τους Drog-A-Tek, που δίνει την απαραίτητη ένταση εκεί που χρειάζεται.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩ
Να την δεις γιατί ο Γιάνναρης ξαναπήρε το όπλο του. Γιατί θα σε προβληματίσει σχετικά με το πόση βία υπάρχει στην καθημερινότητα όλων μας και ειδικότερα στις ζωές των εφήβων που βιώνουν με τον σκληρότερο τρόπο την κρίση, στην πιο κρίσιμη ηλικία της ζωής τους. Γιατί είναι από τις πολύ καλές ταινίες του ανεξάρτητου ελληνικού κινηματογράφου, γυρισμένη με έντονα λυρικές σκηνές από τον σκηνοθέτη.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ
Το Ξύπνημα Της Άνοιξης
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ
25 Φεβρουαρίου 2016
ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ (GR)
25 Φεβρουαρίου 2016
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
89 λεπτά